Z awarią elektrowni atomowej w Czarnobylu, która miała miejsce 26 kwietnia 1986, wiąże się wiele tajemnic. Istnieje teoria, że w Czarnobylu miał miejsce nakazany przez władze sabotaż a nie awaria sprzętu. Czy z awarią miał związek położony w pobliżu siłowni tajny kompleks radarów wojskowych?

W latach osiemdziesiątych ZSRR na poważnie przygotowywał się do agresji na Zachód. Była to ostatnia chwila, by dokonać ostatecznego eksportu rewolucji. Kończył się termin przydatności do użycia sprzętu wojskowego, a na produkcję nowego nie było środków. Amerykanie dzięki komputerom zdobywali absolutną przewagę militarną.

Do skutecznej inwazji na Zachód był potrzebny sprawny system radarowy. Jedną z podstawowych instalacji była instalacja w pobliżu elektrowni atomowej w Czarnobylu, która miała zacząć działać we wrześniu 1986. Problem w tym, iż nie działała prawidłowo. Załamywało to całe plany strategiczne Moskwy, a dla decydentów oznaczało likwidację.

Dlatego decydenci odpowiedzialni za niedziałającą instalację radarową i załamanie się sowieckich planów III wojny światowej mieli doprowadzić do wybuchu w elektrowni atomowej i skażenia terenu instalacji, co pozwoliło im na uniknięcie konsekwencji.

Historię instalacji i sabotażu przybliża widzom film dokumentalny „Rosyjski dzięcioł” („The Russian Woodpecker”) wyświetlany na Warszawskim Festiwalu Filmowym.

Narratorem w filmu jest ekscentryczny ukraiński artysta i performer, Fedor Alexandrovich, który zaangażował się w badania nad sprawą sabotażu w Czarnobylu.

Film składa się z dziesiątków wywiadów z naukowcami i wojskowymi, mnóstwa filmów archiwalnych z katastrofy. Obraz mógł powstać dzięki zmianom politycznym na Ukrainie - przed nimi produkcja obrazu była blokowana przez lojalnych wobec post sowieckich interesów funkcjonariuszy służb.

Tytuł filmu nawiązuje do charakterystycznego sygnału instalacji brzmiącego niczym stukanie dzięcioła. Za czasów ZSRR można było go odbierać na 15 MHz.

Jedną z funkcji instalacji było wykrywanie startu amerykańskich pocisków balistycznych z głowicami jądrowymi startujących z terenu USA w odpowiedzi na sowiecki atak. Co ciekawe od kilku lat po dwóch dekadach rosyjskie instalacje ponownie zostały uruchomione i charakterystyczne stukanie znowu można usłyszeć w eterze.

Sowieckie instalacje „Duga”, nazywane też Okiem Moskwy, były i są strategicznymi radarami pozahoryzontalnymi, pracującymi w zakresie fal krótkich. Sowieci prace nad radarem rozpoczęli pod koniec lat 50. Pierwsza instalacja powstała w latach 60. niedaleko Moskwy. W latach 70. kolejna – w pobliżu elektrowni atomowej w Czarnobylu.

Trzecia od lat 80. istniała nad Amurem, niedaleko Konsomolska. Istniało jeszcze kilka innych lokalizacji podobnych instalacji.

Czarnobylskie instalacje radarowe były obsługiwane przez 1000 osób personelu i chronione przez stanowiska obrony przeciw lotniczej. Pomieszczenia obsługi radarów umieszczone były w podziemnych bunkrach.

Oficjalnie przyjmuje się, że instalacje były wykorzystywane tylko jako radary mające wykryć start amerykańskich rakiet. Istnieją hipotezy, że służyły kontroli umysłów. Byłaby to czysta fantastyka, gdyby nie to, że nawet polska policja ma na swoim wyposażeniu urządzenia wykorzystujące mikrofale do wywoływania reakcji fizjologicznych i neurologicznych u ludzi. Zapewne wielu uczestników demonstracji w Warszawie często widziało półciężarówki z dużym głośnikiem - były to działka ultradźwiękowe – co ciekawe zgodnie z ustawą o policji takiego rodzaju urządzeń policja nie miała prawa wykorzystywać, więc oficjalnie urządzenia wykorzystywane są jako nagłośnienie, zgodnie ze swoim przeznaczeniem – policja jednak przyznaje, że są to działka mikrofalowe.

Jan Bodakowski

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.