"Kresy źródłem siły i potęgi Polski" - Konferencja w Centrum Edukacji Powiśle

Organizatorami było Centrum Edukacyjne Powiśle, Kanały YouTube: CEPowisle i Polskie Sprawy oraz Stowarzyszenie imienia Biskupa Kajetana Sołtyka w Warszawie. W ramach konferencji wygłoszono szereg ciekawych referatów w temacie przewodnim "Kresy źródłem siły i potęgi Polski".

A referaty wygłosili: Stanisław Srokowski - „Rola Kresów wschodnich w dziejach Polski”. Andrzej Biały „Polacy na Białorusi 1921-1939” przedstawił sytuację ludności polskiej na ziemiach białoruskich. A Doktor Stanisław Krajski w swoim referacie skupił się na zagadnieniu "Na jakiej zasadzie Kresy Wschodnie należą do Polski?” Z kolei Doktor Jan Ciechanowicz przedstawił fascynująca historię jednej z najstarszych polskich uczelni w referacie „440 lat Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie”.

Redaktor portalu Kresy.pl Marcin Skalski zaprezentował długą listę win i podłości państwa polskiego wobec Polaków na Litwie w swoim referacie „Autonomia polska na Wileńszczyźnie”. Dariusz Loranty udzielił odpowiedzi na pytanie - "Jakiego wsparcia potrzebują dzisiaj Polacy mieszkający na dawnych Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej?", a redaktor portalu Prawy.pl Arkadiusz Miksa zaprezentował wybitną postać Ormianina, kapłana i polskiego patrioty w swoim wystąpieniu pod tytułem "Postać Józefa Teodorowicza - Abpa Lwowskiego obrządku ormiańskiego i polskiego działacza narodowego w 80 rocznicę śmierci", Konferencję zamknęła swoim referatem na temat "Rola Jezuitów w obronie i krzewieniu Wiary na Kresach - Ks. Piotr Skarga i Św. Andrzej Bobola" lekarz stomatolog Anna Pruska – Wiszniowska.

Miejmy nadzieję, że takich konferencji będzie więcej, a dziedzictwo polskich kresów nie tylko nie zostanie zapomniane, ale będzie promieniowało na nasze społeczeństwo. Które w dużej mierze już zapomniało o swoich kresowych korzeniach. Miejmy także nadzieję, że wreszcie oficjalna polityka państwa polskiego się zmieni, co do Polaków na Litwie i Ukrainie, którzy obecnie są traktowani jako przeszkoda w post-jagiellońskich mrzonkach o Trójmorzu i Międzymorzu. I dlatego składa się ich na ołtarzu „dobrosąsiedzkich” stosunków z państwa wobec nas wrogimi, a wobec miejscowych Polaków po prostu bandyckimi. Ponieważ inaczej polityki postszaulistowskiej Litwy i neobanderowskiej Ukrainy nazwać nie można. Jednak mamy do czynienia nie tylko z historyczną amnezją, ale zgoła z jawną zdradą państwa polskiego wobec swoich najwierniejszych synów i córek, których historia pozostawiła dzisiaj poza granicami Rzeczypospolitej. Ponieważ polityki naszego państwa wobec nich, od 1989 roku inaczej nazwać nie można, niż zdrada i zaprzaństwo ślepych i często skrajnie antypolskich „elit” rządzących w naszym kraju.

Michał Miłosz