Urodził się 4 marca 1887 r. w Zręcinie pod Krosnem. Wychowywał się patriotycznej rodzinie, w szacunku dla polskiej tradycji i historii. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie we Lwowie.

Od 17. roku życia działał w organizacjach związanych z endecją - Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”, Towarzystwie Szkoły Ludowej oraz Polskiej Macierzy Szkolnej. W Krakowie redagował czasopismo „Ojczyzna”, publikował też w „Gazecie Polskiej”, „Słowie Polskim” oraz „Gońcu”.

Latem 1914 r. współorganizował we Lwowie Legion Wschodni, którego żołnierze odmówili złożenia przysięgi na wierność monarchii austro-węgierskiej. Poszukiwany przez austriacką żandarmerię, wyjechał do Żytomierza na Wołyniu, by pracować tam na rzecz Polaków. W 1916 r. został członkiem Ligi Narodowej.

Po powrocie do kraju został redaktorem naczelnym „Zorzy” i współpracownikiem „Gazety Porannej Warszawskiej”. W 1920 r. pracował w wydziale propagandy Armii Ochotniczej powołanej w czasie wojny z bolszewikami.

Podczas obrad II Zjazdu Związku Ludowo-Narodowego został wybrany Sekretarzem Generalnym tej partii, a w 1928 r. - Stronnictwa Narodowego. Wszedł również do Komitetu Politycznego partii. W latach 1922-1935 był posłem z ramienia endecji. Należał też do kierownictwa tajnej Straży Narodowej, która zastąpiła rozwiązaną Ligę Narodową.

W 1935 r., obok Tadeusza Bieleckiego i Stanisława Jasiukiewicza, został jednym z trzech wiceprezesów Stronnictwa, odpowiadając w nim za sprawy samorządowe. W 1937 r. pełnił obowiązki prezesa partii.

Karol Wierczak zmarł 24 marca 1939 r. w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim.