Jak Hamerski przyszedł na świat 7 marca 1880 r. w Brusach na Pomorzu, w rodzinie działacza narodowego, nauczyciela i organisty. Uczęszczał do pelplińskiego progimnazjum Collegium Marianum. Naukę kontynuował w gimnazjum w Chojnicach, gdzie działał w tajnej organizacji filomackiej. W 1902 r. zdał maturę i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, cztery lata później otrzymał święcenia kapłańskie.

Pracę duszpasterską rozpoczął jako wikariusz w Człuchowie, następnie służył w Lignowach i administrował parafią w Bzowie i przez rok w Kisielicach niedaleko Prabut. W 1916 r. został powołany na stanowisko proboszcza we Wtelnie w dekanacie fordońskim. W swojej parafii założył Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej i Żeńskiej, zachęcał do udziału w Bractwie Trzeźwości, Bractwie Różańcowym i Apostolstwie Modlitwy.

Zaangażował się w działalność niepodległościową. W listopadzie 1918 r. mieszkańcy Wtelna wybrali go przewodniczącym miejscowej Rady Ludowej. Z jego inicjatywy podobne rady powstały w okolicznych wsiach. Należał też do Powiatowej Rady Ludowej w Bydgoszczy. Wspierał powstańców wielkopolskich, zakupując dla nich broń.

Był członkiem Sejmiku Powiatowego w Bydgoszczy. Opiekował się licznymi organizacjami społecznymi, m.in. w swojej parafii działał w Kółku Rolniczym. W 1937 r. został mianowany dziekanem dekanatu fordońskiego. Za działalność patriotyczną władze RP odznaczyły go Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Niepodległości.

We wrześniu 1939 r. aresztowany przez Niemców, był więziony w Byszewie, a potem w Koronowie. Postawiono go przed plutonem egzekucyjnym, ale w ostatnim momencie darowano mu życie. Po zwolnieniu, mimo ostrzeżeń, pozostał w parafii. Aresztowany ponownie 6 października, został zamordowany tego samego dnia w lesie koło Tryszczyna.

Po wojnie zwłoki szczątki ks. Hamerskiego ekshumowano i pochowano na cmentarzu we Wtelnie. Jest on jednym z 122 sług Bożych, drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej, których proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 2003 r.