Szczepionki przeciw grypie mają zapobiegać zachorowaniom na grypę u dorosłych i dzieci i jest to bardzo ważne szczególnie u osób narażonych na ryzyko wystąpienia powikłań pogrypowych. Po podaniu szczepionki układ immunologiczny organizmu wytwarza tzw. przeciwciała, czyli własną obronę przeciwko chorobie. Odporność pojawia się po około 2–3 tygodni po jej zaaplikowaniu. i utrzymuje się przez czas od 6 do 12 miesięcy. Szczepionki te są skuteczne w zapobieganiu zachorowaniom u prawie 90% zdrowych dorosłych.

Powikłania pogrypowe bowiem pojawiają się u osób cierpiących na przewlekłe choroby, są to m.in. choroby układu krążenia, cukrzyca, mukowiscydoza, choroby układu oddechowego, niewydolność nerek, niedokrwistość, jak również osoby, które ukończyły 50. rok życia. Na powikłania szczególnie narażony jest personel medyczny. Szczepienie jest zalecane u dzieci po 6. miesiącu życia. Wykonuje się je w okresie jesiennym poprzedzającym okres wzmożonych zachorowań na grypę, jednak również w czasie sezonu zachorowań. Do szczepienia kwalifikuje lekarz.

Szczepionek przeciw grypie nie powinno się stosować w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu np: u osób uczulonych na białko jaja kurzego. Niewskazane jest też szczepienie tych, którzy przechodzą ostre zakażenia, mają gorączkę lub są mocno osłabieni.

U osób cierpiących na zaburzenia odporności odpowiedź na szczepienie może być słabsza. W przypadku planowanych kilka dni po szczepieniu badań krwi należy poinformować lekarza.

Nie odnotowano aby szczepionka przeciw grypie miała wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych. Kobiety w ciąży, bądź te, które mają podejrzenie, że mogą być w ciąży powinny powiedzieć o tym swojemu lekarzowi prowadzącemu. Według aktualnych zaleceń kobiety w II i III trymestrze ciąży powinny otrzymać szczepionkę, jeśli ciąża przypada na okres nasilenia zachorowań na grypę. Takim kobietom, u których możliwe jest ryzyko wystąpienia powikłań pogrypowych zaleca się podanie szczepionki niezależnie od stopnia zaawansowania ciąży. Szczepionkę można też aplikować w okresie karmienia piersią.

Lekarz powinien być uświadomiony o wszystkich przyjmowanych ostatnio szczepionkach, a także o lekach nawet tych wydawanych bez recepty. W przypadku leczenia zmniejszającego odporność odpowiedź immunologiczna na szczepienie może być słabsza. Są to m.in. kortykosteroidy, leki cytotoksyczne oraz radioterapia. Szczepionka przeciw grypie może być stosowana równocześnie z innymi szczepionkami, jednak trzeba podawać je w inną kończynę. Niewskazane jest jednoczesne podanie kilku szczepionek, co może spowodować nasilenie działań niepożądanych.

Do najczęstszych objawów niepożądanych należą miejscowe zaczerwienienie, obrzęk, ból, stwardnienie w miejscu podania. Ponadto często występują objawy ogólne takie jak: złe samopoczucie, gorączka, dreszcze, ból mięśni, stawów i głowy, osłabienie, uczucie zmęczenia, pocenie się. Bardzo rzadko obserwowano reakcje alergiczne tzn. wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy, czy też reakcje skórne: świąd, pokrzywka, wysypka, a także nerwobóle, zaburzenia czucia dotyku, temperatury, mrowienia, drętwienia, drgawek z towarzyszącą gorączką, czasowe zmniejszenie liczby płytek krwi, przemijające powiększenie węzłów chłonnych. Sporadycznie zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego, zapalenie nerwów, zespół Guillaina i Barrégo, zapalenie naczyń, które może wywołać wysypkę skórną. W bardzo rzadkich przypadkach może wystąpić przejściowe zaburzenie czynności nerek.

Szczepionkę podaje się domięśniowo albo głęboko podskórnie. U dzieci w przednioboczną część uda, u dorosłych i starszych dzieci w mięsień naramienny. Dawkowanie zależy od poszczególnych preparatów.