Comunità di Bose powstała 8 grudnia 1965, w dniu uroczystego zakończenia Soboru Watykańskiego II. Pierwszym eremitą był Enzo Bianchi, który rozpoczął życie samotne w wynajętej chacie w Bose. Pierwsi towarzysze dołączyli trzy lata później, wśród nich jedna kobieta i pastor protestancki.

Wspólnota od początku gromadzi katolików i protestantów, a przez fakt, że powstała w dniu zakończenia Soboru Watykańskiego II sprawia, że stała się symbolem nowego ducha w Kościele, ducha ekumenizmu i otwartości.

Teraz ten symbol na naszych oczach upada. Niewiadomo do końca, jakie zarzuty są stawiane wobec Enzo Bianchi, ale muszą być bardzo poważne, skoro Watykan działa z taką stanowczością i to pomimo sprzeciwu samego zainteresowanego.

Wiadomo, że ​​Bianchi musi „przenieść się w inne miejsce, rezygnując ze wszystkich obecnie zajmowanych stanowisk”. Z nim także musi odejść dwóch współbraci i siostra.

Wizytację przeprowadzil ks. Guillermo León Arboleda Tamayo, opat przełożonego Kongregacji Benedyktynów Sublacense-Cassinese, ojciec Amedeo Cencini, konsultant Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz matka Anne-Emmanuelle Devêche opactwo Blauvac.

Bianchi zażądał od Watykanu podania powodów tej decyzji. Już w 2017 r. władzę nad wspólnotą przekazał Luciano Manicardi.

Dzisiaj wspólnota liczy ok. osiemdziesięciu członków, mężczyzn i kobiet, w tym pięciu kapłanów katolickich i jednego pastora.