SZOK! Tak komuniści prali mózgi! Kontrola umysłu

Pawłow w pełni zdawał sobie sprawę z wielkiego znaczenia środowiska, a także konstytucji zwierząt w decydowaniu o ostatecznych wzorcach zachowania swoich psów. Odkrył, że pewne podstawowe instynkty, takie jak seks czy potrzeba jedzenia, były stale dostosowywane do zmian środowiska poprzez kształtowanie odpowiednich wzorców zachowań. Były one też związane z czterema temperamentami, które, według Pawłowa, psy mają podobnie jak ludzie. Pawłow stwierdził, że chociaż podstawowy wzorzec temperamentu jest dziedziczony, każdy pies był od urodzenia uwarunkowany różnymi wpływami środowiskowymi, które mogą powodować długotrwałe hamujące wzorce zachowań pod wpływem pewnych stresów środowiskowych.

Badania Pawłowa udowodniły, że psie mózgi tworzą pewne pozytywne i negatywne przewidywania, które wyznaczają ich działania. Potwierdził to słynny eksperyment z podawaniem jedzenia psom zawsze po puszczeniu odpowiednego sygnału. W pewnym momencie zwierzęta zaczynały się ślinić już w momencie jego nadawania. Badanie to wygląda dość niewinnie, ale Pawłow, o czym się już tak często nie mówi, szedł dalej. Wydłużał np. sygnał, nie dając psom jedzenia i czekając, czy się załamią. Temu służyło też zmuszanie ich do wytężonego wysiłku, wysyłanie sprzecznych komunikatów, przyzwyczajanie do czegoś, by następnie zmieniać utarte zwyczaje itd. Trudno nie zauważyć, że to wszystko służyło temu, aby móc kontrolować w pełni zwierzęta poprzez doprowadzanie ich do skrajności. Płynął z tego także wniosek ogólny: aby doprowadzić do zmiany ich zachowania, najprościej je najpierw osłabić.

Obserwacje psów poddanych przeróżnym oddziaływaniom ujawniły wiele paradoksalnych odkryć, jak te, że czasami słabszy bodziec wywołuje żywszą reakcję niż bodziec mocniejszy, albo bardzo silny bodziec nie wywołuje żadnej. Wiele zależy od charakteru, sytuacji nerwowej i ogólnej badanego zwierzęcia. Wiedząc jednak jak, można doprowadzić do sytuacji, że pies będzie okazywał miłość pracownikowi laboratorium, którego nienawidził i wrogość swemu panu, którego wcześniej kochał.

Sam Pawłow rozumiał oczywiście, że jego wnioski można zastosować także do ludzi, wymuszając na nich zmianę zachowań, myśli, poglądów. Miały one więc olbrzymią siłę i pokusa, aby je w ten sposób wykorzystać była trudna do powstrzymania. Pawłow był jednym z rosyjskich naukowców starego reżimu, którego dzieło Lenin uważał za wystarczająco cenne dla rewolucji, aby je zachować. Komuniści uznali jego mechanistyczne podejście do fizjologicznego badania zachowań psów i ludzi za najbardziej pomocne w realizacji ich polityki indoktrynacji. W lipcu 1950 r. wydano w Rosji dyrektywę medyczną dotyczącą reorientacji wszystkich dziedzin medycyny, aby były zgodne z osiągnięciami Pawłowa. Stało się tak prawdopodobnie częściowo z powodu imponujących wyników uzyskanych przez zastosowanie badań Pawłowa do celów politycznych.

Gdy tylko Pawłow wyraził chęć zastosowania swoich eksperymentalnych odkryć dotyczących zachowania zwierząt do problemów związanych z chorobami psychicznymi u ludzi, rząd radziecki oddał do jego dyspozycji pobliską klinikę psychiatryczną. Jego pierwszy wykład na ten temat powstał w 1930 roku i nazywał się „Próbną wycieczką fizjologa w dziedzinie psychiatrii”.

Praca Pawłowa wpłynęła na techniki stosowane w Rosji i Chinach do prania mózgu, wywoływania wyznań i nagłych nawróceń politycznych. Pawłow wykazał, że jeden zestaw wzorców zachowań u człowieka może być tymczasowo zastąpiony innym – przez perswazyjną indoktrynację, ale także przez narzucanie niedopuszczalnych obciążeń normalnie funkcjonującemu mózgowi. Kiedy doprowadzi się człowieka do stanu histerii, łatwiej narzucić mu pewne sugestie. W celu jego kontroli warto więc doprowadzać do ostrego obciążania układu nerwowego w celu jego załamania. Co więcej, wywoływanie „stanu permanentnej patologicznej bezwładności” u ludzi jest na rękę manipulatorom. Choć Pawłow uważał, że ludzie niestabilni emocjonalnie i o słabszych charakterach są bardziej podatni na wpływy, wierzył, że można złamać każdego. Kwestia tkwi w sile nacisku. Choć złamanie ludzi o twardych charakterach jest dużo trudniejsze, zmiany w nich są też bardziej radykalni – po metamorfozie mają oni naturalną skłonność do bezrefleksyjnego podążania za nowymi wzorami zachowań.

Nowa książka Christophera Klinsky’iego pt. „Szczepionka na koronawirusa – zagrożenie dla ludzkości?” do kupienia na stronie Polskiej Księgarni Narodowej:

https://polskaksiegarnianarodowa.pl/pl/p/Szczepionka-na-koronawirusa-zagrozenie-dla-ludzkosci/1847