„...powrócił na drogę zbrodniczej działalności przeciw Polsce Ludowej”. Ppor. Mieczysław Gągorowski ps. „Mietek”

Żołnierz NOW/AK, uczestnik powstania warszawskiego, więzień niemieckich oflagów. Po wojnie działał w komórkach konspiracyjnych przekazujących informacje emigracyjnemu Stronnictwu Narodowemu. Został zamordowany 24 października 1952 r. w więzieniu mokotowskim. Mieczysław Gągorowski urodził się 1 stycznia 1922 r. w Warszawie. Maturę zadał w 1940 r. w Liceum im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie. W lutym 1940 r. rozpoczął działalność konspiracyjną w Stronnictwie Narodowym na tajnych kompletach. Od 1942 r. walczył w szeregach Narodowej Organizacji Wojskowej. Uczestniczył w powstaniu warszawskim, walcząc na Woli, Starówce i w Śródmieściu. Po kapitulacji stolicy przebywał w niemieckich oflagach w Bergen-Belsen i Lubece. W styczniu 1946 r. powrócił nielegalnie do Polski, gdzie kontynuował działalność konspiracyjną w łódzkiej komórce mikrofotograficznej Stronnictwa Narodowego, w której szyfrowano informacje przed wysłaniem ich za granicę. Aresztowany przez bezpiekę w kwietniu 1946 r. i skazany na 6 lat pozbawienia wolności, został na mocy amnestii zwolniony w 1949 r. Dwa lata później wznowił działalność konspiracyjną w tzw. Punkcie Informacyjnym podlegającym Radzie Politycznej SN na emigracji. Pod koniec listopada 1951 r. został ponownie aresztowany. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał go na karę śmierci. W uzasadnieniu wyroku napisano m.in.: „skorzystawszy w 1949 z dobrodziejstwa amnestii, po wyjściu z więzienia powraca na drogę zbrodniczej działalności przeciw Polsce Ludowej. Wykazał, że żadne środki natury represyjno-wychowawczej nie są w możności odwieść go od drogi walki z ustrojem państwa polskiego...”. Mieczysław Gągorowski został stracony 24 października 1952 r. w kazamatach więzienia mokotowskiego. Symboliczny grób znajduje się w Kwaterze na Łączce na warszawskich Powązkach. Źródło: Tadeusz Swat, „...Przed Bogiem i historią”. Księga ofiar komunistycznego reżimu w Polsce lat 1944–1956. Mazowsze, Warszawa 2003