Duch antropozofii – cz. II

Źródła inspiracji Rudolfa Steinera.

Francois Ribadeau – Dumas, francuski autor książki wydanej przez Wydawnictwo A&F w języku polskim pt.: Tajemne zapiski magów Hitlera pisze: „Hitler bardzo długo darzył gorącą sympatią i podziwem teozofa Rudolfa Steinera, który miał na niego ogromny wpływ”1. Jak podaje wspomniany autor: „Wielkie akcje podejmowane przez Hitlera pochodziły z podpowiedzi tarota tybetańskiego”2 (…) „Hitler należał do wtajemniczonych wyznawców słońca. Otrzymał swój wiatyk (namaszczenie) w aedach (miejsc kultu) od tybetańskich mędrców”3 (…) „Ćwiczenia oddechowe i fizyczne oraz sposoby operowania głosem, przybierania póz i gestykulacja były owocem głębokich studiów w tajemnych ośrodkach inicjacyjnych Wschodu. (…). Przez całe życie Hitler uprawiał tę szczególną gimnastykę - jogę ‘Nieznanych Mistrzów’. Nigdy nie zezwalał, aby ktokolwiek wchodził do pokoju, kiedy on oddawał się tym ćwiczeniom”4.

Dalej tenże autor pisze, że: „Rudolf Steiner, doktor filozofii i wykładowca w Uniwersytecie Wiedeńskim, adept różokrzyżowca Kanta, był spirytualistą wielkiej tradycji, ezoterykiem i frankmasonem. Pilny słuchacz słynnej teozofki Marie Lang, został w końcu przez nią i jej przyjaciółkę, malarkę Rosę Mayreder, wtajemniczony. Dzięki filozofii Nietzschego dostąpił iluminacji. W 1897 roku spotykamy go w Berlinie, gdzie opublikował kilka swoich dzieł. W tamtym czasie pracuje w Towarzystwie Teozoficznym i poznaje słynną teozofkę Annie Besant, adeptkę i kontynuatorkę linii madame Bławatskiej. Działa w Towarzystwie, zostaje nawet jego sekretarzem generalnym.

Na łamach pism ‘Lucyfer’ i ‘Gnosis’, redagowanym razem z Annie Besant, Rudolf Steiner rozwija swą teorię ‘kosmologii antropozoficznej’, według której uniwersum podlega mocy i woli człowieka. Rudolf Steiner nauczał, że poznanie światów superwrażliwych za pośrednictwem buddyzmu odradza myśl chrześcijańską. Powszechnie wiadomo, że Annie Besant utrzymywała, iż Chrystus jest reinkarnacją Buddy i chciała, aby Krishnamurtiego czczono jako nowego Buddę. (...) W znanej książce Zielony wąż i piękny Irys Rudolf Steiner sławi idee różokrzyżowców z orientacji, do której należał Goethe, jego duchowy mistrz. (...). Steiner był teoretykiem geopolityki głoszącej istnienie w odległych czasach rasy nordyckiej, twórczyni wielkiej cywilizacji (...). Była to rasa aryjska, zamieszkująca kraj Thule. Kiedy potężny wstrząs poruszył oś ziemską, ziemia Thule zniknęła pod wodami i Ariowie podążyli na tereny Niemiec, Indii oraz Grecji. Właśnie traktem wędrówki Ariów zamierzał pójść Hitler i dokonać wielkich podbojów świata”5.

Natomiast Ellic Howe twierdzi, że: „Początków nowego ruchu niemieckiego należy szukać w Towarzystwie Teozoficznym w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Madame Bławatska przybyła do Europy po pobycie w Indiach, wiosną 1884 roku. Teozofka madame Bławtska, fanatycznie szkoliła adeptów wiedzy magicznej w Anglii, Francji i Niemczech.(...) Swą inicjację zawdzięcza słynnemu magowi Eliphasowi Leviemu. Z pomocą doktora Wilhelma Hubbe-Schleidena założyła oddział Towarzystwa Teozoficznego, bardzo potężny, który najaktywniej działać będzie w Niemczech w 1919 roku. To centrum okultyzmu miało swoją siedzibę w Lipsku. (...) Rudolf Steiner, słynny teozof różokrzyżowiec, pilnie uczestniczył w zebraniach członków towarzystwa”6.

Jak podaje A. Bancroft, „Lata pracy spędzone w Weimarze, w archiwum Goethego, przysporzyły mu wielu przyjaciół (...). Zwolennicy Steinera wywodzili się głównie z Towarzystwa Teozoficznego, którego był wysoce szanowanym członkiem. Kiedy w 1902 roku Steiner został głową niemieckiej filii teozofów, dodał do ich kosmologii własną. (...) Faktem jest to, że przyjął dziwną politykę, przyłączając się w roku 1906 do innego towarzystwa ‘The Order of the Temple of Orient’ (Zakon Świątyni Orientu), które znane było z praktyk magii seksualnej. Posunął się nawet dalej, prowadząc jedną z loży, nazwaną ‘Mysteria Mystica Aeterna’”7.

Działalność Rudolfa Steinera

Rudolf Steiner studiował nauki przyrodnicze w Wyższej Szkole Technicznej w Wiedniu, gdzie polecono mu wydanie pism przyrodoznawczych Goethego, które wywarły zasadniczy wpływ na jego światopogląd. Szczególnie duże wrażenie zrobiła na nim nauka Goethego o metamorfozach. Marie von Sivers - młoda aktorka, wprowadziła go w krąg teozofów. Wraz z nim utworzyła w 1902 roku sekcję teozofów, w której szczególną uwagę zwracano na rolę sztuki, podkreślając znaczenie „pięknego rytmu” i „uduchowionej kultury ciała”, co później Rudolf Steiner wprowadził do programu swej pedagogiki w postaci „eurytmii”- rodzaj tanecznej gimnastyki przy muzyce.

W Berlinie Steiner nawiązał kontakty z towarzystwami literackimi i artystycznymi. Był w tym czasie współredaktorem „Magazynu Literackiego” oraz „Listów Dramatycznych”. W latach 1899-1904 objął stanowisko nauczyciela dla robotników w berlińskiej szkole. Jego słuchaczką była w tym czasie m.in. Róża Luksemburg. Jednak okultystyczne poglądy Steinera nie spodobały się jego pracodawcom, dlatego musiał opuścić tę szkołę. Wówczas samodzielne rozpoczął intensywną działalność jako wolny wykładowca oraz wydawca wielu książek i licznych artykułów na temat antropozofii. Jego pisma budziły kontrowersyjne reakcje. Szczególnie krytykowany był jego pogląd o istnieniu w odległych czasach rasy nordyckiej na ziemi Tule. Kiedy potężny wstrząs poruszył oś ziemską, ziemia Thule zniknęła pod wodami i Ariowie, którzy ocaleli, dostali się na tereny Niemiec, Indii i Grecji. Na podstawie tej teorii krytycy Steinera oskarżali go, że był jednym z promotorów pangermanizmu. Natomiast zwolennicy tego poglądu zebrali się w Berlinie i utworzyli stowarzyszenie „Thule”, wyłonione z angielskiej organizacji „Goldem Dawn”, której mistrzem był Aleister Crowley. W obydwu stowarzyszeniach panował duch Goethego i dyskutowano o tradycjach starej Germanii. Stowarzyszenie Thule przyciągnęło też kaprala Adolfa Hitlera, któremu spodobały się głoszone tam teorie. Kiedy Hitler doszedł do władzy w 1933 roku, pisma z Thule stały się „ewangelią” nazistów. W stowarzyszeniu Thule oddawano cześć naczelnemu bóstwu Germanów, bogu wojny i śmierci – Wotanowi. Dlatego wojska niemieckie miały na klamrach pasów napis Gott mit uns (Bóg z nami). Można więc powiedzieć, że stowarzyszenie „Thule” stworzyło hitleryzm. Wielu socjologów jest zdania, że u początków tegoż niemieckiego ruchu należy szukać także wpływu Heleny Bławatskiej, która po wieloletnim pobycie w Tybecie i w Indii założyła w 1875 roku w Stanach Zjednoczonych Towarzystwo Teozoficzne, a w 1884 przybyła do Niemiec i rozpoczęła szkolenie adeptów wiedzy magicznej (tajemnej) nie tylko w Niemczech, ale także we Francji i Anglii.

Centrum niemieckiego okultyzmu w Towarzystwie Teozoficznym miało swoją siedzibę w Lipsku. I tu w zebraniach członków tegoż towarzystwa pilnie uczestniczył Rudolf Steiner, który w 1906 roku jako sekretarz generalny niemieckiej sekcji tegoż towarzystwa rozpoczął podróże ze swymi wykładami po całej Europie. Jednak na przełomie lat 1012/13 zerwał z towarzystwem Teozoficznym i założył później w Berlinie Towarzystwo Antropozoficzne, które z jego inicjatywy w latach 1913-1916 zbudowało w Dornach koło Bazylei własne centrum oświatowe pod nazwą Goetheanum. W latach po pierwszej wojnie światowej pisma antropozoficzne cieszyły się coraz większym powodzeniem i na tym gruncie Steiner zaczął się uważać za „wodza ludzkości”. W tym też czasie radca handlowy Emil Molt, dyrektor fabryki papierosów Waldorf-Astoria koło Stuttgartu zwrócił się do niego z prośbą o zorganizowanie szkoły dla dzieci swych robotników i objęcie nad nią kierownictwa. Więc Steiner otrzymał od władz pozwolenie na samodzielne zajęcie się kształceniem nauczycieli i ułożenie planu nauczania. Do zrealizowania tego zadania, dobrał sobie według własnych kryteriów zespół założycieli, których zapoznał ze swą „ogólną nauką o człowieku” oraz metodyką nauczania i we wrześniu 1919 roku powstała w Stuttgarcie pierwsza Wolna Szkoła Waldorfska. Później na jej wzór powstawało coraz więcej waldorfskich szkół.

W 1922 roku w odpowiedzi na inicjatywę duchownego F. Rittelmeyera i jego współpracowników, którzy pragnęli „odrodzenia chrześcijańskiej religii”, Steiner zaproponował utworzenie „społeczności chrześcijan”, jako kościoła „Janowego”, w opozycji do rzymskiego kościoła „Piotrowego”. Sam „uzupełnił” też Pismo Święte przez dodanie do niego napisaną przez siebie w okultystycznym duchu „Piątą Ewangelię”, oraz w 1923 roku założył w swym Goetheanum „Wolną Wszechnicę Wiedzy Duchowej”, gdzie 30 marca 1925 Steiner zmarł u stóp znajdującej się tam figury zwanej „reprezentantem ludzkości”, którą sam w drewnie wyrzeźbił. Przyczyna jego śmierci jest dosyć tajemnicza: według jednych – samobójstwo, według innych - przedawkowanie jakichś dopingów (LSD…?)