Bóg nie kocha częściowo - to nie Jego styl!

23 SIERPNIA 2017, Środa, (Mt 20,1-16a) Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść: Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy. Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam. Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił. Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie? Odpowiedzieli mu: Bo nas nikt nie najął. Rzekł im: Idźcie i wy do winnicy! A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych! Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty. Na to odrzekł jednemu z nich: Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje i odejdź! Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry? Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi. Od razu powiedzmy prawdę o jednym denarze. Jeden oznacza całość. To oznacza pełnię. Jeden denar jest pełnią Miłości Boga do każdego człowieka. Miłość jest bezwarunkowa! Bóg nie może kochać częściowo. To nie Jego styl! Nie ma w Nim bowiem niczego częściowego! Nie ma procesu doskonalenia się, bo nie może doskonały się udoskonalać! Jeśli Bóg, który jest doskonały kocha, to kocha doskonale! A zatem kocha każdego po prostu najbardziej! Taka Miłość jest indywidualna i niepowtarzalna! Każdego człowieka Bóg kocha właśnie w niepowtarzalny sposób, jednocześnie w sposób nieskończony. Kochanie człowieka w sposób nieskończony oznacza także różnorodność. Jesteśmy różni, indywidualni i niepowtarzalni. Dlatego każda relacja człowieka z Bogiem jest niepowtarzalna! Każdy człowiek jest pokochany w ten sam sposób w tym sensie, że po prostu jest pokochany nieskończenie! Ileż naszych podłych zachowań wynika jedynie z tego, że to my sami nie pozwalamy się Bogu pokochać. A co za tym idzie nie czujemy się kochani. Dlatego w jakiś przedziwnie koślaw sposób skomlemy o miłość tam, gdzie niekiedy wcale nie powinniśmy. To nas niszczy. Jakimi jesteśmy głupcami, że zamartwiamy się do tego stopnia podłościami tego świata, iż zaczyna budować się w nas zapomnienie o tym, że jesteśmy pokochani nieskończenie i na wieczność, a Bóg ani na moment nie spuszcza nas z oka! On się nami zachwyca! Dajesz temu wiarę?