Niezłomni spoczną u Bernardynów

W piątek rozpoczynają się uroczystości pogrzebowe szczątków żołnierzy niezłomnych - majora Mariana Pilarskiego ps. "Jar" oraz podporucznika Stanisława Biziora ps. "Eam". W sobotę spoczną oni w kryptach bernardyńskiej bazyliki pw. św. Antoniego Padewskiego w Radecznicy.   Obaj bohaterowie, od czasów powojennych, spoczywali w anonimowej mogile na cmentarzu przy ul. Unickiej w Lublinie. Na początku tego roku ich szczątki zostały wydobyte przez IPN i zidentyfikowane w Zakładzie Medycyny Sądowej w Lublinie.   Dziś, w piątek 13.10, trumny ze szczątkami Niezłomnych będą wiezione w niezwykłym kondukcie pogrzebowym. Po drodze zostaną wystawione w miejscach związanych z  działalnością „Jara” i „Eama” - w Sitańcu, Zamościu, Tuszowcach i Mokrymlipiu.   Pogrzeb odbędzie się 14 października w bazylice ojców Bernardynów w Radecznicy pw. św. Antoniego Padewskiego ( początek Msza św. o godz. 11.00), w którym Niezłomni mieli swoje schronienie w okresie powojennym. Klasztor w Radecznicy był oazą dla II Inspektoratu WiN. W 1950 r. zatrzymano wszystkich zakonników, którzy przewinęli się przez Radecznicę po 1944 r. W Krakowie aresztowano prowincjała o. Andrzeja Szepelaka, zarzucając mu, że wiedział i tolerował kontakty pomiędzy Pilarskim a zakonnikami.   Marian Pilarski – ps. ”Jar”, ”Grom” urodził się 30 sierpnia 1902 r. w Pisarzowicach k. Krakowa, był synem Franciszka i Marii z d. Mrawczyńskiej.  W listopadzie 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa a 1920 w wojnie polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej 1939. Walczył w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”. Po bitwie pod Kockiem dostał się do niewoli niemieckiej. Zbiegł z transportu do Niemiec. Od 1940 r. był członkiem ZWZ-AK w Obwodzie Tomaszów Lub. Po wkroczeniu Armii Czerwonej pozostał w konspiracji. Pełnił funkcję komendanta i wykładowcy szkoły podchorążych AK. W lipcu 1946 r. został mianowany komendantem Obwodu WiN Zamość. W kwietniu 1947 r. ujawnił się przed PUBP w Zamościu, jednakże już wkrótce powrócił do konspiracji i rozpoczął formowanie II Inspektoratu Zamojskiego AK. Objął w nim funkcję dowódcy. W 1950 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy WUBP i osadzony w więzieniu na Zamku Lubelskim. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Lublinie z 16 października 1951 r. skazany na karę śmierci, którą wykonano 4 marca 1952 r. w więzieniu na Zamku w Lublinie.   Stanisław Bizior „Eam” Urodził się 15 kwietnia 1918 r. w Szczebrzeszynie, był synem Pawła i Katarzyny z d. Jóźwiakowskiej. W 1940 r. wstąpił do ZWZ, pełniąc służbę w oddziale Tadeusza Kuncewicza „Podkowy”. Ukończył konspiracyjny Kurs Podchorążych Rezerwy. Po wkroczeniu Sowietów został zmobilizowany do WP. Zdezerterował z kursu oficerskiego w Zjednoczonej Szkole Lotniczej WP w Zamościu. Wiosną 1946 r. podjął działalność konspiracyjną w Obwodzie WiN Zamość, obejmując funkcję komendanta żandarmerii. W maju 1946 r. brał udział w akcji rozbicia więzienia w Zamościu, w wyniku której uwolniono ponad 300 więźniów. Ujawnił się 31 marca 1947 r. przed PUBP w Zamościu. W marcu 1948 r. wstąpił do II Inspektoratu Zamojskiego AK pod dowództwem Mariana Pilarskiego „Jara”. Pełnił funkcję dowódcy żandarmerii, a zarazem komendanta Rejonu Sitaniec w Obwodzie Zamość. 13 kwietnia 1950 r. w Zamościu został aresztowany przez funkcjonariuszy WUBP w Lublinie. Razem z Marianem Pilarskim osadzono go na Zamku Lubelskiem i skazano w tym samym procesie na karę śmierci; stracony tego samego dnia co Pilarski. Wyroki wydał Wojskowy Sąd Rejonowy w Lublinie, a egzekucję, jak wiele innych, wykonano  w piwnicach budynku administracyjnego znajdującego się obok zamku.   Źródło – ipn.gov.pl   Adam Białous