Według narodowców powojenna Polska - liberalną demokracją

Nakładem wydawnictwa Rytm ukazała się 520 stronicowa praca Mariana Drozdowskiego "Powstanie sierpniowe 1944". Autor w swej pracy kładzie "nacisk na rolę ludności cywilnej w Powstaniu i działalność administracji cywilnej oraz różnego typu organizacji obywatelskich".

Kolejne rozdziały pracy opisują: międzynarodowe aspekty Powstania, w tym stosunek sowietów i ich kolaborantów do walki Polaków z niemieckim okupantem, bilans powstania, pamiętniki i relacje ludności cywilnej stolicy z okresu Powstania, samorząd powstańczej Warszawy, aktywność kościoła katolickiego wobec powstania (od Watykanu, poprzez kościół w innych państwach, w Warszawie, aż po aspekty duszpasterstwa, życia religijnego i martyrologii), stosunek Żydów do powstania, wizje III RP w planach administracji powstańczej, aktywność poszczególnych partii politycznych w powstaniu (SN, SP, SL, PPS), niemieckie deportacje Warszawiaków po Powstaniu, niszczenie miasta przez Niemców, postawę naczelnych wodzów armii polskiej, władz polskich na uchodźstwie, oraz Polonii, do powstania (w tym Raczkiewicza, Mikołajczyka, Sosnkowskiego, Komorowskiego).

Podobnie jak i inne partie również Stronnictwo Narodowe podczas Powstania snuło plany powojennej Polski. Według narodowców powojenna Polska miała być liberalną demokracją dbającą o interesy nardu polskiego. Zdaniem endeków Żydzi, masoneria i globaliści, doprowadzili do wykorzenienia ducha katolickiego z ustroju Polski, przez co przedwojenny ustrój Polski stał się patologiczny. A wrogie Polsce siły pasożytowały na Polakach. Po wojnie działacze SN planowano sprowadzenie do Polski Polonii, i zakaz nabywania ziemi dla Żydów, Niemców i Ukraińców.

Jan Bodakowski

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.