Komu polskość jest nie w smak?

Publikujemy  poniżej wiersz Lecha Galickiego: Czy? Czy ktoś komu polskość nie w smak, czy to Polak, ten nieborak? Czy nieborak? – też pytanie, niech mu zdrada w gardle stanie. Polski język giętki, a Polacy nie gęsi i swój język, a i rozum mają. Wbrew Polsce gadanie, jadem mowa lemingowa, kąsa siostrę, kąsa brata, na użytek Polski zaborcy, odwiecznego kata, niech mu kością w gardle stanie Mówisz, żeś nie jest nawet Polak mały, nikt! nawet rodzinnej ziemi grudka, cóż ojciec twój pamięta, dziadek twój w Jej bruzdy, swoją krew na polu bitwy i chwały oddawał, a pradziadek twój został domu pozbawiony, Ojczyzny, bo nie chciał, aby dzieci Jego zniemczono, czy zrusyfikowano, i jeszcze do walki za polskość ochotniczo i ochotnie stawał, i choć zabijano wielu, raniono go nie raz, nie dwa, ukrywał swe blizny, bo dla niego i dla mnie synku Polska to Matka, polskość to wielka duma, istota trwania, na tej ziemi bycia, zaś Bóg, Honor i Ojczyzna sensem życia, i niech krzyczą obcy ludzie łamaną polszczyzną, że Polski nie ma, to ich nie ma, to ich podła gra, zaś Polska i polskość trwać będzie jak od wieków trwa.   http://hej-kto-polak.pl/   Od redakcji: Lech Galicki, ur. w 1955 r. w Szczecinie. Absolwent Politechniki Szczecińskiej. Debiutował jeszcze na początku lat siedemdziesiątych w Klubie Młodych Autorów tygodnika „Na przełaj”. Aplikacja dziennikarska (1986) w „Morzu i Ziemi”, gdzie został zatrudniony. Berliński korespondent (1990) tego tygodnika; współpracował z polsko-szwedzkim miesięcznikiem „Nie z tej Ziemi”, „Zieloną Arką” oraz z dwutygodnikiem „Kościół nad Odrą i Bałtykiem”, w którym objął (1994) stanowisko zastępcy redaktora naczelnego. Wydal tomiki poezji: „Drzewo szan” (1993), „Ktoś inny” (1995) oraz zbiór reportaży „Trzask czasu” (1994). Wyróżniony (1994) w konkursie szczecińskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej.