80. rocznica śmierci Leona Plucińskiego – polityka narodowego i parlamentarzysty

Był działaczem społecznym i gospodarczym w Wielkopolsce, z ramienia endecji zasiadał w Sejmie I i II kadencji. Jako Komisarz Generalny RP w Wolnym Mieście Gdańsku występował w obronie polskich obywateli, nierzadko szykanowanych przez tamtejsze władze, oraz krytykował postawę Ligi Narodów w kwestii gdańskiej.

Leon Pluciński urodził się 9 lutego 1875 r. w Karczewie koło Kościana w Wielkopolsce, w rodzinie ziemiańskiej. Po ukończeniu Gimnazjum pw. Św. Marii Magdaleny w Poznaniu studiował rolnictwo na uniwersytetach w Halle i Berlinie. Po powrocie w rodzinne strony zajmował się zarządzaniem w majątku ziemskim.

Był znanym działaczem społecznym i gospodarczym w Wielkopolsce, należał do licznych organizacji i stowarzyszeń. W 1910 r. przystąpił do Ligi Narodowej, działał też w Centrum Obywatelskim - proendeckim stronnictwie ziemiańskim. Był przeciwnikiem pruskiej polityki wywłaszczeniowej.

W czasie powstania wielkopolskiego zasiadał w Naczelnej Radzie Ludowej jako kierownik Wydziału Rolnictwa, a później szef Wydziału Politycznego, był też zastępcą Wojciecha Korfantego ds. politycznych i wojskowych. W 1919 r. otrzymał nominację na wiceministra w Ministerstwie ds. byłej Dzielnicy Pruskiej. Zajmował się m.in. organizacją dzielnicowej armii rezerwowej.

W czerwcu 1921 r. został powołany na funkcję Komisarza Generalnego RP w Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Początkowo był zwolennikiem normalizacji stosunków polsko-gdańskich na zasadzie wzajemnych ustępstw, jednak wobec wrogiej postawy Senatu WMG dyskryminującego obywateli polskich stał się rzecznikiem ostrego kursu. Krytykował postawę Ligi Narodów w kwestii gdańskiej.

Od 1922 r. był posłem na Sejm I kadencji z ramienia Związku Ludowo-Narodowego. Na czele Komisariatu Generalnego stał oficjalnie do stycznia 1924 r., faktycznie już w październiku 1923 r. przestał piastować to stanowisko. W latach 1925–27 był wicemarszałkiem Sejmu. W 1928 r.  uzyskał mandat poselski do Sejmu II kadencji. Rok później wszedł do Wielkiej Rady Obozu Wielkiej Polski.

W czerwcu 1927 r. został patronem Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych. Po roku 1930 należał do władz wielu organizacji i przedsiębiorstw przemysłowych i rolniczych.

Leon Pluciński zmarł 2 czerwca 1935 r., w wieku 60 lat, w rodzinnej posiadłości w Swadzimiu. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Lusowie. Był odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Paweł Brojek

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.