Zygmunt Dziarmaga to jedna z ciekawszych postaci przedwojennego ruchu narodowego, a po wojnie kontrowersyjnego Stowarzyszenia PAX. Podobnie jak duża część narodowców, trzy razy więziony: przez sanację, Niemców i NKWD. Wydawca narodowej prasy, a w czasie okupacji żołnierz konspiracyjnej Konfederacji Narodu. Dziś mija 40 lat od jego śmierci. Urodził się 15 stycznia 1909 r. w Warszawie. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia na wydziale historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Podczas nauki związał się z ruchem narodowym, wstępując w szeregi Obozu Wielkiej Polski. Z czasem zaangażował się we współpracę z narodowymi radykałami, przede wszystkim z Bolesławem Piaseckim, i wkrótce stanął na czele tzw. Uczelni Różnych - organizacji narodowej działającej w środowisku robotniczym. W jej ramach od października 1933 r. wydawał „Sztafetę", która wkrótce stała się najpopularniejszym pismem wśród młodzieży narodowo-radykalnej. W kwietniu 1934 r. Dziarmaga wraz z grupą skupioną wokół Piaseckiego przeszedł do nowo powstałego Obozu Narodowo-Radykalnego. „Sztafeta” stała się wówczas oficjalnym organem prasowym tej organizacji. W czerwcu tego roku, po delegalizacji ONR przez sanacje, Dziarmaga znalazł się w grupie aresztowanych, a następnie osadzonych w Berezie Kartuskiej działaczy. Po wyjściu na wolność zaczął wydawać nowe pismo o tematyce narodowo-radykalnej - „Falangę”, które podobnie jak wcześniej „Sztafeta”, stało się popularnym w środowisku narodowców periodykiem. Po rozłamie w ONR i utworzeniu przez Piaseckiego Ruchu Narodowo-Radykalnego, wszedł w skład jego Kierownictwa Głównego. Jednocześnie „Falanga” stała się głównym organem prasowym Ruchu. Dziarmaga jako jeden z najbliższych i najbardziej oddanych ludzi Piaseckiego znany był również ze swego porywczego temperamentu. W sierpniu 1935 r. za defraudację pieniędzy organizacyjnych przeznaczonych na druk wydawnictw RNR-u postrzelił drukarza Zygmunta Brzezińskiego, za co został skazany na karę więzienia. Na wniosek adwokata sąd postanowił zwolnić go za kaucją tysiąca złotych, zaliczając mu w poczet kary dotychczasowy pobyt w areszcie. Z początkiem 1940 r. Dziarmaga wraz z Piaseckim i innymi działaczami został aresztowany przez Niemców za przedwojenną działalność. Po opuszczeniu więzienia działał w konspiracyjnej Konfederacji Narodu, a następnie walczył na Wileńszczyźnie w ramach Uderzeniowych Batalionów Kadrowych stanowiących oddziały partyzanckie KN. Przez pewien czas był kierownikiem Wydziału Informacji i Propagandy przy Biurze Delegata Rządu w Wilnie. W lipcu 1944 r. został aresztowany przez NKWD, a następnie deportowany na Syberię. Dzięki staraniom Piaseckiego po 11 latach zesłania powrócił do Polski, gdzie znalazł się we władzach Stowarzyszenia PAX. Zmarł 30 sierpnia 1978 r. w Warszawie. Źródło: legitymizm.org