Dziwne w ogóle jest to, że prezydent Polski organizuje uroczystość religijną akurat dla Żydów, a nie dla innych bardziej licznych wyznań w Polsce. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego z 2011 roku 86,9% Polaków jest katolikami (rzymskimi – 86,7%, unitami – 0,14%, starokatolikami – 0,12%), prawosławnych w Polsce jest 1,31%, protestantów 0,38% (luteran i ewangelików reformowanych – 0,18%, zielonoświątkowców – 0,09%, ewangelikałów – 0,07%, adwentystów i innych – 0,04%), świadków Jehowy 0,34%, buddystów 0,04%, muzułmanów 0,013%, rodzimowierców 0,01%, judaistów 0,004%.

W tym roku, od 2 do 10 grudnia, wypadła judaistyczna Chanuka, którą Żydzi świętują przez osiem kolejnych dni. Jak pisałem w kilku swoich artykułach opublikowanych w internecie Chanuka upamiętnia przywrócenie monoteizmu w Palestynie i jest radosnym nacjonalistycznym świętem niepodległości. Podczas święta Żydzi zajadają się słodyczami smażonymi na oleju, dzieci żydowskie otrzymują słodycze, oraz bawią się w tradycyjne gry i zabawy.

Chanuka upamiętnia wydarzenia jakie miały miejsce w II wieku przed narodzeniem Chrystusa w Palestynie. Wtedy to Zmienia Święta znajdowała się pod tyrańskimi rządami Antiocha IV Epifanesa z grecko-syryjskiej dynastii Seleucydów. Zabronił on Żydom oddawania czci Bogu i nakazał kult greckich bożków. Posunął się nawet do zbezczeszczenia drugiej Świątyni i umieszczenia w niej w 164 r. p.n.e. posągu Zeusa.

Cztery lata później, w 160 roku p.n.e. żołnierze Antiocha wymordowali w dzień szabatu pobożnych Izraelitów, którzy nie chcieli splamić dnia pańskiego walką. Antioch zakończył rzeź składając w Świątyni ofiarę ze świni, po czym zmieszał świńską krew z krwią kapłanów Świątyni. Tyran zabronił wówczas również praktykowania monoteizmu i lektury Starego Testamentu. Represjom towarzyszyło propagowanie nowych obyczajów (w tym i homoseksualizmu, pedofilii), igrzysk i greckiego politeizmu.

Izraelici zbuntowali się przeciw tym bezeceństwom. Na czele zwycięskiego buntu staną kapłan Matatiasz i jego pięciu synów, a wśród nich późniejszy wódz Juda Machabeusz.

Święto Chanuka symbolizuje zwycięstwo słabszego ale wiernego tradycji i Bogu narodu nad silniejszym, który chce narzucić pogaństwo, oraz potrzebę zachowania tożsamości wbrew presji świata zewnętrznego.

Podczas ośmiu dni świąt Żydzi zapalają po jednej świeczce każdego dnia na ośmioramiennym świeczniku chanukij by upamiętnić cud jaki zdarzył się gdy Juda Machabeusz wyzwolił Świątynie. Po wyzwoleniu okazało się, że oliwy do Menory starczy tylko na jeden dzień, pomimo to Menora paliła się dni osiem aż do czasu gdy wytłoczono nową oliwę. Zapalaniu świeczek towarzyszy wygłaszanie błogosławieństw, śpiewanie pieśni, modlitwy i czytania.

Obok Judy Machabeusza inną bohaterką Chanuki była Judyta. Dzięki jej odwadze (spoiła mlekiem wodza wrogów Izraela i śpiącemu odcięła głowę) Izraelici wygrali.

Można było by się zastanowić nad przejęciem przez katolików Chanuki. My katolicy jesteśmy nowym Izraelem, narodem wybranym. Przyjmując Jezusa, przyjęliśmy proroków, którzy Jezusa zapowiadali, i staliśmy się dziedzicami Starego Testamentu. Żydzi utracili status Izraela, narodu wybranego, bo odrzucili Jezusa, odrzucili też proroków, którzy zapowiadali nadejście Mesjasz. Historie biblijne są więc naszym dziedzictwem. W tym i naszym dziedzictwem są wydarzenia, które upamiętnia Chanuka. Nie jest więc niestosowny udział przedstawicieli polskich władz w tym świecie.

Nam Polakom jest też bliski też nacjonalistyczny sens Chanuki, święta ukazującego, że podstawą nacjonalizmu, patriotyzmu, musi być wiara. Dziś tak jak w czasach biblijnych siły pogaństwa, w tym i Unia Europejska, darzą do zniszczenia naszej tożsamości religijnej, wykorzenienia nas z naszej tożsamości. Tak jak w czasach biblijnych są od nas silniejsze. Lecz pozostając wiernym Bogu, tak jak biblijni Izraelici, możemy skutecznie obalić tyranie pogan i odrodzić Polskę, bo jedyną drogą do pomyślności naszego narodu i kraju jest droga wierności Bogu i walki z pogaństwem.

Jak pisałem w swojej recenzji pracy ks prof. Chrostowskiego (opublikowanej na jednej ze stron internetowych) panuje fałszywe przekonanie jakoby judaizm był religią dzięki której przetrwało dziedzictwo biblijnego Izraela. Nie jest to prawda. Dziedzictwo biblijnego Izraela przetrwało bardziej w katolicyzmie niż w judaizmie. Świetnie ukazuje to ksiądz profesor Waldemar Chrostowski w, 453 stronicowym, wywiadzie „Prawda. Chrystus. Judaizm” udzielonym Grzegorzowi Górnemu i Rafałowi Tichemu (i opublikowanym staraniem przez wydawnictwo Fronda).

W opinii ks. prof. Waldemara Chrostowskiego „znaczna część przedchrześcijańskiej tradycji żydowskiej, czyli tradycji biblijnego Izraela, została zachowana i przetrwała w chrześcijaństwie, a nie w judaizmie rabinicznym”.

Jak informuje ksiądz profesor Chrostowski judaiści odrzucili 7 ksiąg Starego Testamentu obecnych w monoteizmie biblijnym, które są w katolickim kanonie Biblii: księgi Tobiasza, Judyty, Machabejskie, Barucha, Mądrości, Syracha, część Estery i Daniela. Księgi te przed stworzeniem judaizmu rabinicznego były obecne w Septuagincie czyli Biblii Greckiej, opracowanej w III wieku przed naszą erą, która była powszechnie przyjęta przez biblijnych Izraelitów mówiących po grecku (grecki był językiem biblijnych Izraelitów w diasporze). „Pod koniec I wieku po Chrystusie, w opozycji do chrześcijaństwa, rabini odrzucili Biblie Grecką, a wraz z nią księgi deuterokanoniczne”, działo się to w ramach procesu stworzenia jednej ujednoliconej wersji Biblii hebrajskiej. Odrzucone przez judaistów księgi Machabejskie opowiadają o wydarzeniach, które judaiści czczą w czasie święta Chanuka. Fragmenty odrzuconych ksiąg odnaleziono w czasie wykopalisk w Palestynie, między innymi w Qumran i w archiwach synagog na Bliskim Wschodzie (np. w Kairze), co jest dowodem, że były one w kanonie biblijnych Izraelitów.

Jan Bodakowski