Dziwne słowa, ale po kolei.

Jak Jezus Chrystus ma wiedzieć, czy jesteśmy godni wiecznego szczęścia, wprost niewyobrażalnego, jeśli nie wyznamy Go przed ludźmi?

Żyliśmy do tej pory w „polskim katolickim ciepełku”, gdzie paradygmat chrześcijański jest nadal dominujący. Ale wystarczy pojechać do Czech i porozmawiać z naszymi Braćmi i Siostrami, by zrozumieć z jakimi anty-katolickimi zabobonami zmaga się tamtejsza garstka katolików. Albo na zachodzie w Niemczech gdzie seksualizacja i deprawacja dzieci chrześcijańskiej odbywa się w szkole. Gdzie szkoły wyznaniowe „katolickie” nie różnią się od liberalnych publicznych. A we Francji, gdzie za widoczny krzyżyk na szyi ucznia w szkole (ustawowo zakazany) jest się obiektem agresji ze strony ateistów i islamistów, którzy o dziwo cytują ideologiczne frazy laickiej Republiki.

I tak ten letni polski katolicyzm trwał sobie przez ostatnie prawie 30 lat, aż Bóg potrząsnął drzewem, „aby wyszły zamysły serc wielu”.Aby liście martwe, suche, uschłe, nie wszczepione sakramentami w Drzewo Życia odpadły z niego, i by ostatecznie zostały spalone ogniem nieugaszonym.

Prześladowania oczyszczą duchowieństwo z brudu, lenistwa i gnuśności w której żyje. Prześladowania wstrząsną wieloma, których katolicyzm to rytualne, co roczne zwyczaje, a nie istota Wiary, jakim jest życie wewnętrznym życiem Jezusa Chrystusa. Celebracja zwyczaju, jakkolwiek bardzo ważna jest tylko wstępem do kontemplacji boskiej natury Boga. A najpiękniejsze jeszcze przed nami.
 
I na koniec niech przemówi Kefa do ludu Bożego.
„Weselcie się z tego, mimo że teraz na krótko, gdy trzeba, zasmuceni bywacie różnorodnymi doświadczeniami, ażeby wypróbowana wiara wasza okazała się cenniejsza niż znikome złoto, w ogniu wypróbowane, ku chwale i czci, i sławie, gdy się objawi Jezus Chrystus.” (1 Piotra 1:6-7)

Piotr Błaszkowski