Bronisław Koraszewski przyszedł na świat 15 lutego 1864 r. w Kijewicach na Kujawach w patriotycznej rodzinie szlacheckiej, w której żywe były tradycje powstania styczniowego. Naukę pobierał początkowo w domu, a następnie uczęszczał do gimnazjów w Gnieźnie, Poznaniu i Zgorzelcu. Podczas nauki w poznańskim gimnazjum był członkiem tajnego kółka filareckiego.

Po zdobyciu świadectwa dojrzałości podjął pracę w księgarni Twardowskiego w Poznaniu, który w 1888 r. powierzył mu kierowanie filią w Królewskiej Hucie, a ponadto redakcję „Górnoślązaka”. Równocześnie rozpoczął pracę narodową, założył pierwszą polską na Śląsku organizację robotniczą pod na­zwą „Związek Wzajemnej Pomocy”.

Pod koniec 1888 r. objął redakcję „Głosu Ludu Śląskiego”, a następnie przeniósł się do redakcji „Katolika” w Bytomiu. W 1889 r. spędził parę miesięcy w pruskim więzieniu. Dzięki swej działalności, polegającej na wspieraniu chłopów o robotników, w bardzo krótkim czasie po­zyskał sobie wielką popularność.

W 1890 r. przybył do Opola, gdzie założył dziennik „Gazeta Opolska” wraz z jego licznymi dodatkami („Gość Niedzielny”, „Robotnik”), w którym popularyzował literaturę polską i podkreślał historyczne związki ziemi opolskiej z resztą kraju. Utrzymywał liczne kontakty z innymi redakcjami w kraju, przesyłając swoje artykuły i korespondencję m.in. do „Kuriera Warszawskiego” i „Gazety Polskiej”.

Doceniając rolę czytelnictwa w zachowaniu i rozbudowywaniu polskości, był organizatorem Towarzystwa Czytelni Ludowych. Zakładał liczne stowarzyszenia oświatowe szerzące polski język i zwyczaje. Sam też wydawał śpiewniki dla powstających chórów ludowych. Dzięki jego wysiłkom w 1891 r. odbyło się w Opolu pierwsze polskie przedstawienie teatralne.

Zainicjował powstanie licznych organizacji polskich na Opolszczyźnie. Założył Opolski Bank Ludowy, Towarzystwo Handlowe Polskie i Towarzystwo Polsko-Katolickie. Był związany z Ligą Narodową. Angażował się czynnie w kampanie wyborcze do parlamentu Rzeszy, wspierając polskich kandydatów i organizując dla nich poparcie ludności Opolszczyzny.

Działalność Koraszewskiego nie uchodziła uwagi Niemców, dlatego też, gdy wybuchła I wojna światowa, został natychmiast aresztowany i osadzony w twierdzy w Nysie. Po wyjściu na wolność współpracował z Komitetem Niesienia Pomocy Królestwu Polskiemu, zaś po zakończeniu wojny włączył się w walkę o przyłączenie Górnego Śląska do Polski.

W maju 1920 r. niemieckie bojówki dokonały napadu na redakcję, „Gazety Opolskiej” - całkowicie ją zdemolowano, a Koraszewskiego chciano zabić. W ostatniej chwili przed tłumem uratował go oddział wojska francuskiego, stale już odtąd strzegącego redakcji. Po tym wydarzeniu przeniósł się do Bytomia, a następnie – po przyłączeniu tej części Śląska do Polski – do Katowic.

Bronisław Koraszewski zmarł 4 kwietnia 1924 r. W Opolu upamiętniono jego postać nazwą ulicy oraz wmurowaniem tablicy na budynku, w którym mieszkał.