Nienawiść Żydów do Polski i Polaków przed I wojną światową
Od dekad w USA środowiska żydowskie głoszą kłamstwa o polskim antysemityzmie, polskich obozach koncentracyjnych, współpracy Polaków z nazistami, o tym, że Polacy mieli być gorsi od Żydów i czerpali satysfakcję z sadystycznego dręczenia i mordowania Żydów. Kłamstwa te obecne są w pracach ''naukowych'', publikacjach ''historycznych'' i pop kulturze. Dzieje się tak, pomimo że lektura świadectw żydowskich ofiar II wojny światowej często przynosi inny obraz, według którego sprawcami zbrodni na Żydach byli Niemcy oraz sami Żydzi (według świadectw żydowscy zbrodniarze wojenni byli gorsi od Niemców).
Można się o tym dowiedzieć z napisanej bardzo publicystycznie (wydanej nakładem wydawnictwa Wektory) pracy - mieszkającego poza granicami naszego kraju - Romana Kafela „Spotwarzona przeszłość, czyli o żydowskich zbrodniarzach wojennych".
Przez wieki Żydzi na ziemiach Polskich żyli w poczuciu wyższości i pogardzie dla swoich nieżydowskich sąsiadów. Żydzi i Polacy żyli w separacji, oddzieleni „językiem, pismem, i obyczajem". Z czasem bogaci Żydzi wydawali swoje córki za biednych przedstawicieli elit, a biedni młodzi Żydzi pod wpływem laicyzacji swoją nową tożsamość odnajdywali w komunizmie.
Ogromnym kapitałem społeczności Żydowskiej były jej ponadnarodowe więzi, wieki tradycji, silne poczucie jedności, którego nie rozbiła ani laicyzacja, ani masowa imigracja do Ameryki – od 1880 do 1929 roku ponad trzy miliony Żydów z Europy Środkowej wyemigrowało do USA.
Siłą społeczności Żydowskiej była jej dzietność, na ziemiach polskich społeczność żydowska przyrastała szybciej niż społeczność polska. Żydowska populacja przyrastała szybciej niż nieżydowska, również dzięki korzystnym dla Żydów przepisom prawa - „zarówno w Rosji, jak i w Austrii, obowiązywało prawo zwalniające ze służby wojskowej jedynego potomka płci męskiej. Ponieważ sprawy ewidencyjne były pozostawione w rękach gmin wyznaniowych, powszechnie uprawiano proceder zapisywania każdego następnego potomka płci męskiej pod innym nazwiskiem – dokonywał tego rabin". Skutkiem tego rodzeni bracia nosili różne nazwiska i przeświadczenie zaborców, że wśród Żydów mają do czynienia z jedynakami.
Globalne elity żydowskie były świadome nadejścia I wojny światowej i dbały o to by Żydzi zajęli jak najlepsze miejsce wśród narodów świata — w obliczu powstania nacjonalizmów, Żydzi wymyślili i propagowali internacjonalizm.
Żydzi kreowali swój nieprawdziwy pozytywny wizerunek – wbrew swoim opowieściom niewiele wnieśli w rozwój cywilizacji zachodniej. Nie jest prawdą teza o pokrewieństwie duchowym chrześcijan i Żydów – gdy chrześcijanie mają etykę uniwersalną (normy moralne stosują wobec swoich i obcych), to Żydzi mają etykę etniczną (normy moralne stosują tylko wobec swoich). Judaizacja chrześcijaństwa prowadzi więc do zniszczenia nie tylko katolicyzmu, ale i zachodniej cywilizacji.
„Żydzi od samego początku ich osiedlania się w Polsce stanowili zupełnie obcy element, [...] ich lojalność ograniczała się zawsze [...] do rządu i panujących. Było im zupełnie obojętne. Kim byli panujący", liczyło się tylko to, jak traktowali Żydów. Pod zaborami Żydzi dalej lojalni byli wobec władzy, którą zaczęli być Niemcy i Rosjanie.
Polscy chłopi byli wyzyskiwani przez Żydów, zadłużali się u Żydów, dzięki czemu Żydzi przejmowali polską własność. Gdy Polacy wiele stracili w wyniku zaborów, to Żydzi na zaborach nie stracili, a nawet zyskali, rosyjska okupacja dała Żydom możliwość osiągania kolosalnych zarobków. Rosja rusyfikowała polskie tereny zaboru rosyjskiego poprzez osiedlenie na ziemiach polskich 3 milionów Żydów z Rosji. Rosyjski „rząd prowadził niezmienną politykę faworyzowania w Polsce [...] Żydów". Kiedy w Rosji Żydzi nie mogli posiadać ziemi i nieruchomości na prowincji, w Polsce Rosjanie bardzo chętnie udzielali Żydom „pożyczek na preferencyjnych warunkach [...] na zakup nieruchomości" - dzięki tej rosyjskiej polityce Żydzi przejmowali nieruchomości na ziemiach polskich okupowanych przez Rosję. Dzięki wsparciu Rosji przybyli z Rosji rosyjscy Żydzi podporządkowali sobie Żydów zamieszkujących ziemie polskie i wydawali na ziemiach polskich żydowską prasę wrogą polskim aspiracjom niepodległościowym. Żydzi z Rosji na ziemiach zaboru rosyjskiego byli „czynnikiem rusyfikującym. Wiernie i chętnie, z pełnym oddaniem służyli Rosji", okazując przy tym Polakom pogardę.
Żydzi (przed I wojną światową i po niej) nienawidzili polskich narodowych demokratów, bo endecy uświadomili chłopom, że ci są Polakami, oraz to, że Żydzi wyzyskują i ograbiają polskich chłopów z ich własności (poprzez udzielanie lichwiarskich pożyczek). Narodowi demokraci swoją aktywnością wśród chłopów odebrali Żydom zyski z wyzysku chłopów. W odwecie za aktywność ekonomiczną Polaków, tracący swoje dochody z wyzysku Żydzi dokonywali na Polakach aktów terroru kryminalnego – niszczyli i palili polskie spółdzielnie. Powstanie polskiej przedsiębiorczości i ograniczenie dochodów Żydów, Żydzi uznawali za pogromy. Polskie postulaty równości wobec prawa były sprzeczne z żydowskimi dążeniami do uprzywilejowania Żydów.
Zachowanie Żydów doprowadziło do tego, że Polacy pozbyli się prożydowskich złudzeń i uświadomili sobie żydowską wrogość wobec Polski i Polaków. Żydzi na ziemiach polskich manifestowali pogardę dla Polaków, to, że dla Żydów liczą się tylko Niemcy i Rosjanie. Pojawienie się wolnej Polski, klęska Rosji i Niemiec, była dla Żydów szokiem – Żydzi nie ukrywali swojego niezadowolenia z powstania niepodległej Polski.
W III RP środowisko wyrosłe z żydokomuny wprowadziło nieformalną cenzurę i prześladowało wszystkich piszących prawdę o stosunku Żydów do Polaków. Warto też pamiętać o losie tubylców okupowanych w Palestynie przez żydowskich najeźdźców, ich los mógł być losem Polaków — Palestyńczycy okupowani przez Żydów, nie mają pod żydowską okupacją nawet części takich praw, jakie mieli Żydzi w II RP.
Jan Bodakowski
Źródło: JB
