Za 5 dolarów można posłuchać takich utworów jak:

• Ails - "Mare Weighs Down" 06:24
• Ancst - "Of Gallows and Pyres" 03:53
• Axebreaker - "The Sacrament" 03:25
• Book of Sand - "Seek Out Your oppressors and Murder Them" 05:56
• Brian Barr (Aseethe) - "Found Waves" 14:23
• Cliterati - "Fast & Frightening" (L7 cover) 02:32
• Closet Witch - "Arlington Cemetery" (Demo) 01:36
• Dawn Ray'd - "Emptiness Beneath The Great Emptiness" (Live at Roadburn) 03:09
• Deafest - "Rains Across Peaks" 03:46
• Elizabeth Colour Wheel + Planning for Burial - "Whiskey and Wine" 03:50
• Emma Ruth Rundle - "Dead Set Eyes" (Demo) 03:31
• False - "Heavy as a Church Tower" 17:35
• Fucked and Bound - "Kool Thang" (Sonic Youth cover) 02:04
• Hether Fortune - "Birds of Prey" 03:35
• Immortal Bird - "Saprophyte" 05:32
• Ithaca - "Secret Space" 02:46
• Jucifer - "The Object of Power" 04:36
• Many Blessings - "Harm Signal" 10:01
• Racetraitor - "Journey of 5 Dead Stars" 01:10
• Redbait - "Nazi Punks Fuck Off!" 01:02
• Sonja - "Nylon Nights" 04:34
• Stander - "Nguzu Nguzu" 04:19
• Sunrot - "Agonal State" 07:16
• Svalbard - "Pro-Life" 04:44
• Terminal Nation - "Poder Absoluto" 02:06
• Thou - "In the Pines" (Leadbelly cover)" 08:56
• Trophy Hunt - "Burning Womb" 05:43
• Twilight Fauna - "Fires Carry You Home" 03:56
• Twin Temple - "Devil Didn't Make Me Do It" (Live) 04:45
• Underdark - "With Bruised & Bloodied Feet" 06:31
• Vile Creature - "A Steady Descent Into the Soil" 13:01
• Violet Cold - "She Spoke of Her Devastation" 10:10
• Woe - "A Violent Dread" 09:15

Jak można się dowiedzieć z artykułu na portalu Polsat News „zespoły tłumaczą, że ich wspólna akcja to manifest mający na celu walkę o legalizację aborcji. Według nich jest ona prawem człowieka oraz elementem opieki zdrowotnej".

Akcja lewicowych muzyków zbierających pieniądze na mordowanie nienarodzonych dzieci nikogo na zachodzie nie bulwersuje. Ciekawe co by było, gdyby nazi zespoły zaczęły zbierać kasę na mordowanie murzynów (oczywiście tych już urodzonych, bo amerykańskie organizacje pro aborcyjne bardzo chętnie przyjmują datki przeznaczane konkretnie na kliniki aborcyjne w dzielnicach zamieszkałych przez Afroamerykanów).

To, że lewicowi muzycy wykorzystują swoją sztukę do szerzenia zła, nie jest niczym nowym. Różne idee, często złe i szkodliwe, można propagować różnymi metodami. Najskuteczniejszymi metodami propagandy są te metody, które kojarzą się odbiorcom pozytywnie – z przyjemnościami, rozrywką, zabawą. Dla tego o wiele skuteczniejsza jest propaganda w pop kulturze niż propaganda uprawiana poprzez demonstracje, ulotki czy przemówienia.

Jednym z takich skutecznych kanałów propagowania określonych idei jest muzyka. Współczesną muzykę popularną w celach propagandowych wykorzystuje niezwykle skutecznie lewica (środowiska neonazistowskie, lewackie, anarchistyczne, antyfaszystowskie). Podobnie biznes wykorzystuje muzykę do promocji swoich produktów, osoby zaburzone seksualnie do promowania swoich szkodliwych dla zdrowia zachowań seksualnych, oraz nowe ruchy religijne do promocji swojego światopoglądu, a teraz nawet zwolennicy mordowania nienarodzonych dzieci do promowania takich zabójstw.

Temat promocji satanizmu i demoralizowania młodych odbiorców przez treści zawarte w muzyce popularnej przybliżyła polskim czytelnikom książka, wydana w ramach Biblioteki Miesięcznika Egzorcysta, pod tytułem „Czego słuchasz? Diabelska Propaganda". Praca będącej zbiorem artykułów Grzegorza Kasjaniuka, wieloletniego dziennikarza muzycznego, który parę lat temu nawrócił się i dziś swoją znajomość rynku muzycznego wykorzystuje do przestrzegania przed zagrożeniami ze strony pop kultury.

Żyjemy w czasach gdy wiele osób jest uzależnionych od przyjemności, jaka niesie słuchanie ulubionej muzyki (fani, by czerpać satysfakcje z muzycznej formy, są w stanie ignorować przesłanie zawarte w utworach). Dodatkowo współczesna pop kultura promuje: tolerancje wobec anty chrześcijańskiego przesłania we współczesnej muzyce, porno schematy w kulturze popularnej, uprzedmiotowienie kobiet i rozpustę seksualną.

We współczesnej pop kulturze „warstwa poetycka utworu nie zawsze musi być zrozumiała czy jednoznaczna, dla tego kluczem do pełnej interpretacji – zwłaszcza we współczesnych czasach cywilizacji obrazkowej – jest sugestywność klipu".

Na kartach pracy Grzegorza Kasjaniuka czytelnicy znajdą informacje o związkach z satanizmem lidera zespołu Mercyful Fate i kapłana Kościoła Szatana Kinga Diamonda. Grzegorz Kasjaniuk w swojej pracy przybliżył zespoły wyrażające pogardę dla katolicyzmu (takie jak Deep Purple), opisał coroczne festiwale, na których występują kapele, jego zdaniem, promujące okultyzm i satanizm (w tym festiwale muzyczne Castel Party w Bolkowie, gdzie w miejscowy kościele katolickim urządzane są koncerty artystów tworzących sztukę sprzeczną z katolicyzmem), oraz znanego reżysera Davida Lyncha promującego medytację transcendentalną.

W książce przybliżone są też postacie artystów, zdaniem autora, promujących ateizm (takich jak: Nick Cave), gnozę (Tuomas Holopainen z zespołu Nightwish), wyrażających nienawiść do katolicyzmu (Liam Gallagher wokalista zespołu Beady Eye, David Bowie), przejściowo nawróconych (Alice Cooper), grających wspólne koncerty z satanistami pomimo deklaracji nawrócenia (David Mustaine twórca zespołu Megadeth, Dan Spitz były muzyk zespołu Anthrax, Nicko McBrain perkusista grupy Iron Maiden. David Ellefson basista Megadeth, Kirk Windstein z zespołu Crowbar), deklarujących nawrócenie i śpiewających satanistyczne piosenki (Tom Araya wokalista i basista grupy Slayer), promujących okultyzmu (Katy Perry, Kesha, Lady Gaga, Lady Gaga, zespół Faith No More), wypromowanych w dzieciństwie a po osiągnięciu pełnoletności promujących rozpustę seksualną (Miley Cyrus, Miley Cyrus, Bridgit Mendler, Justin Timberlake, Christina Aguilera, Britney Spears, Beyoncé).

Grzegorz Kasjaniuk w swej pracy skrytykował też zjawisko ''white metal'' czyli zespołów grających muzykę metalową z rzekomo chrześcijańskim przesłaniem, najczęściej protestanckim i zdecydowanie antykatolickim, albo zespołów udających chrześcijan, by czerpać z tego profity na rynku muzycznym w USA. Dla autora pracy scena white metal służy w rzeczywistości do promocji satanistycznego metalu — zespoły white metal grają na wspólnych koncertach z satanistami.

Na łamach pracy Grzegorza Kasjaniuka czytelnicy znajdą też wspomnienia autora o jego pracy w branży muzycznej, wspomnienia o festiwalu w Jarocinie (gdzie władze PRL promowały muzykę metalową, uznając ja za bezpieczniejszą dla komunistycznego reżimu — bo anty katolicka i nienawołująca do walki z władzą), informacje o polskich zespołach i artystach promujących satanizm.

Książka Grzegorza Kasjaniuka to cenny, bo nie częsty, głos w ważnej sprawie treści zawartych w pop kulturze (w dziedzinie systematycznie zaniedbanej przez środowiska katolickie i prawicowe). Można żałować tylko tego, że nie ma komu napisać pracy o lewicowej propagandzie we współczesnej pop kulturze, związkach artystów z lewicą, i o tym, jak pop kulturą jest wykorzystywana przez lewice w walce politycznej.

Jan Bodakowski