W dniu 1 sierpnia 2019 r. odbył się w Warszawie w godzinach wieczornych transmitowany w I programie TV koncert pt. „Warszawiacy śpiewają (nie)ZAKAZANE PIOSENKI”.

Polacy zostali poinformowani, że: „Warszawiacy śpiewają (nie)zakazane piosenki” to akcja muzyczna, która na stałe wpisała się w program wydarzeń organizowanych przez Muzeum Powstania Warszawskiego z okazji obchodów kolejnych rocznic Powstania Warszawskiego. Od 13 lat zapraszamy wszystkich chętnych do upamiętnienia bohaterów wydarzeń sierpnia i września 1944 roku poprzez wspólne śpiewanie piosenek powstańczych.

Co roku plac Piłsudskiego gromadzi tłumy mieszkańców stolicy i wszystkich zainteresowanych historią Warszawy. Wieczór spędzony na wspólnym śpiewaniu poruszających pieśni umożliwia oddanie hołdu Powstańcom Warszawskim. Spotkania te zawsze są pełne spontaniczności, wzruszające i pozbawione patosu. Koncert „Warszawiacy śpiewają (nie)zakazane piosenki” tworzy przestrzeń do integracji pokoleń – śpiewać przychodzą ludzie w każdym wieku: całe rodziny, grupy przyjaciół, starsi mieszkańcy stolicy, przyjezdni oraz miłośnicy muzyki z tamtych lat. Dzięki śpiewnikom zawierającym repertuar powstańczy wszyscy razem bez problemu możemy wyśpiewywać utwory z czasu wojny i tak oto uczcić rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego.

Dla uczestników koncertu Muzeum Powstania Warszawskiego przygotowało śpiewnik z tekstami piosenek, w którym publikowano na stronie 19 tekst piosenki pt. „Warszawo ma”. Przed tekstem znajdujemy informację: „sł. Andrzej Włast, właśc. Gustaw Baumritter, muz. Kazimierz Oberfeld”.

Piosenkę tę wykonano na tym koncercie i ludzie ją, tak jak piosenki powstańcze, śpiewali.

Można tu wskazać kilka nieścisłości.

Nie jest to piosenka powstańcza. Powstała już po wojnie i została specjalnie napisana do filmu „Zakazane piosenki”. Wykonuje ją tam młoda Żydówka, bo piosenka jest o getcie warszawskim (oto fragment jej tekstu: „Tam w getcie głód i nędza, i chłód, i gorsza od głodu, od chłodu – tęsknota,Warszawo ma! Przez mur przekradam się i biegnę tu jak zgoniony pies! Choć tropi mnie pan władza, żandarm, gestapo i SS”; zauważmy, tak na marginesie, że w tym tekście jest informacja o tropiących Żydów polskich policjantach).

Na Facebooku, na stronie Żydowskiego Instytutu Historycznego znajdujemy następującą informację: „29 lutego 1984 roku zmarł w Warszawie Ludwik Starski, a właściwie Ludwik Kałuszyner – autor scenariuszy filmowych, tekstów estradowych i piosenek m. in. takich jak „Warszawo ma” z filmu „Zakazane piosenki” (1946)”.

Z Wikipedii dowiadujemy się, że piosenkę tę napisał Ludwik Starski „na melodię Miasteczka Bełz”. „Miasteczko Bełz – jak czytamy w Wikipedii – to piosenka napisana w jidisz w 1932 roku do amerykańskiego przedstawienia Pieśń z Getta opisująca miasto Bielce w dzisiejszej Mołdawii. Autorem oryginalnego tekstu był Jacob Jacobs, muzykę skomponował Aleksander Olshanetsky”.

Kto i dlaczego spowodował, że na uroczystym koncercie z okazji Powstania Warszawskiego, na którym z założenia miały być śpiewane powstańcze piosenki, zaśpiewano żydowską piosenkę o żydowskim getcie?

A może pracownicy i kierownictwo Muzeum Powstania Warszawskiego są takimi ignorantami, że nie odróżniają Powstania Warszawskiego od powstania w getcie warszawskim?

Jak to się stało, że podano w opisanym wyżej „Śpiewniku” nieprawdziwe dane na temat autorów tej piosenki?