Wspomnienie bł. brata Brunona Zembola – franciszkanina, który oddał swe życie w Dachau

Przyszły męczennik urodził się 7 września 1905 r. jako Jan Zembol we wsi Łętownia w Małopolsce, w wielodzietnej rodzinie żyjącej z pracy na roli. W rodzinnej miejscowości ukończył pięć klas w szkole ludowej, potem pomagał rodzicom, pracując w gospodarstwie.

W 1922 r., w wieku 17 lat, udał się do Lwowa i wstąpił do zakonu franciszkanów reformatów, wewnętrznej frakcji Zakonu Braci Mniejszych, gdzie przyjął imię Brunon. W czasie nowicjatu był kucharzem w Przemyślu, a później kwestarzem w Stopnicy i w małopolskich Kętach.

Po złożeniu pierwszych ślubów czasowych przebywał kolejno w klasztorach we Włocławku, Krakowie i ponownie we Lwowie, gdzie w 1932 r. złożył śluby wieczyste. Od 1933 r. pracował w klasztorze w Sądowej Wiszni pod Lwowem, skąd po czterech latach został przeniesiony do Chełma na Lubelszczyźnie, gdzie zastał go wybuch wojny.

W pierwszych tygodniach okupacji pomagał uciekinierom i pacjentom miejscowego szpitala. W połowie listopada 1939 r. wraz z innymi braćmi z chełmskiego klasztoru został aresztowany przez Niemców i osadzony w więzieniu na Zamku Lubelskim.

W czerwcu 1940 r. został wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, a w grudniu tego samego roku do Dachau. Od marca 1942 r., gdy za jakieś domniemane przewinienie został wrzucony do basenu z lodowatą wodą, zaczął gwałtownie podupadać na zdrowiu. Zmarł z wycieńczenia 21 sierpnia 1942 r., ciało spalono w krematorium.

W czerwcu 1999 r. znalazł się w gronie 108 błogosławionych męczenników zamordowanych podczas II wojny światowej z nienawiści do wiary, beatyfikowanych przez papieża Jana Pawła II.

Paweł Brojek
Źródło: franciszkanie.pl

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.