Od listopada 1918 roku na wschodnie ziemie Rzeczpospolitej, z których wycofywała się armia niemiecka, napływała Armia Czerwona. Celem Rosji sowieckiej była likwidacja niepodległej Polski i globalna dyktatura komunistyczna. Na początku 1919 roku miały miejsce pierwsze starcia armii polskiej z bolszewikami. Pomimo bohaterstwa Polaków bolszewicy szybko posuwali się na zachód. Komunistyczne zagrożenie, które zawisło nad Europą, zostało zlikwidowane dzięki polskiemu zwycięstwo nad bolszewikami pod Warszawą 15 sierpnia 1920 roku. Zwycięstwo zmusiło sowietów do odwrotu na wschód. Polacy odnieśli zwycięstwo, pomimo że francuscy i brytyjscy robotnicy uniemożliwiali dostawy broni do Polski (podobnie jak władze Czechosłowacji). Wojnę polsko-bolszewicką zakończył pokój zawarty w 1921 roku w Rydze.

W wyniku pokoju sowieci zajęli wschodnie kresy Polski (Podole i Mińszczyzne). Na terenach wcielonych do ZSRR sowieci eksterminowali Polaków i niszczyli polskie dobra kultury (kościoły i dwory).

 

W 1922 roku Rosja bolszewicka i demokratyczne Niemcy zawarły w Rapallo sojusz (w 1926 roku przedłużony w Berlinie). Rosjanie w sowieckiej Rosji tajnie szkolili niemiecką armię na swoich poligonach. Niemiecki przemysł wojskowy w tajemnicy na rosyjskich poligonach testował lotnictwo i broń pancerną. Wszystkie siły polityczne demokratycznych Niemiec, a wraz z nimi bolszewicka Rosja, wspólnie, za pomocą propagandy, gospodarki i wojska, dążyły do likwidacji państwa polskiego. Rosja bolszewicka po trupie Polski chciała przeprowadzić rewolucję komunistyczną, w tym celu sowieci sponsorowali działania komunistycznych terrorystów (z KPP, KPZU, KPZB) w Polsce.

W latach trzydziestych z terenów Kresów włączonych w skład ZSRR w 1921 deportowano 100.000 Polaków i zabito 8.000 Polaków z tego tylko powodu, że byli Polakami. W ramach Akcji Polskiej od 1937 do 1938 sowieci zabili 200.000 Polaków i 500.000 dzieci ofiar (w tym dzieci polskich) umieścili w sierocińcach, odbierając im ich nazwiska i przeszłość.

 

23 sierpnia 1939 nazistowskie Niemiec i bolszewicka Rosja zawarły pakt Ribbentrop Mołotow o wspólnej agresji i okupacji krajów Europy w tym i Polski.

We wrześniu 1939 nazistowskie Niemcy i bolszewicka Rosja wspólnie napadły na Polskę. Niemieccy naziści i rosyjscy komuniści wspólnie rozpoczęli eksterminację narodu polskiego, germanizację i rusyfikację ziem okupowanych.

 

17 września 1939 miała miejsce agresja bolszewickiej Rosji na Polskę, która doprowadziła do pięćdziesięciu lat okupacji i podporządkowania Polski kolonialnej polityce komunistycznej Rosji. Od lutego 1940 roku do czerwca 1941 miały miejsce cztery wielkie fale deportacji Polaków na Sybir. Rosja sowiecka deportowała wówczas 400.000 Polaków. Majątki Polaków komunistyczna Rosja skonfiskowała. Dwadzieścia dwa tysiące polskich jeńców wymordowali Rosjanie między innymi w Katyniu. Sowieci wymordowali kolejnych kilkadziesiąt tysięcy polskich patriotów, których więzili i torturowali.

22 czerwca 1941 roku Niemcy zaatakowały komunistyczną Rosję. Sowieci zgodzili się na tworzenie polskiej armii w ZSRR. Jednak władze ZSRR nie poinformowały o tym polskich więźniów w gułagach i nie dostarczały żywności Polakom. Było to powodem ewakuacji 75.000 polskich żołnierzy i 75.000 polskich cywilów do Palestyny przez Iran.

Władze Rosji sowieckiej planując podporządkowanie sobie po II wojnie światowej Polski, stworzyły z agentów NKWD Polską Partię Robotniczą. PPR nawoływała Polaków pod okupacją niemiecką do powstania zbrojnego, by ułatwić Niemcom wymordowanie polskich patriotów. Agentura komunistycznej Rosji na terenach polskich tworzyła komunistyczną partyzantkę. Komunistyczni partyzanci zajmowali się głównie popełnianiem przestępstw kryminalnych i wydawaniem Niemcom polskich patriotów — z komunistycznymi kryminalistami walczyła cała podziemna Polska.

 

Kiedy sowiecka Rosja w 1943 roku zaczęła wygrywać z Niemcami, sowieci zerwali stosunki z polskim rządem (nawiązali je po agresji Niemiec na ZSRR, pretekstem zerwania było odkrycie przez Niemców mogił pomordowanych polskich oficerów w Katyniu), i uznali 150.000 Polaków znajdujących się na terenie zajętym przez armię czerwoną za swoich obywateli. Rosja sowiecka w 1943 roku powołała armie składająca się z Polaków i dowodzoną przez agenta NKWD Belinga — dla Polaków z łagrów armia Berlinga była jedyną formą ucieczki z ZSRR. Źle wyszkolonych Polaków z armii Berlinga Rosjanie wysyłali na rzeź.

 

W 1943 roku USA WB i komunistyczna Rosja ustaliły, że prawie połowa Polski po II wojnie światowej zostanie wcielona do ZSRR, w tym też roku, by nie komplikować aliantom współpracy, zabito generała Sikorskiego.

Podczas II wojny światowej zginęło z rąk sowietów 1.500.000 Polaków. Ponad połowa Polski z historycznymi ośrodkami polskiej kultury Wilnem i Lwowem zostały przyhaczone do ZSRR. Polskość na ziemiach przyłączonych do ZSRR została zniszczona.

W 1944 ZSRR ponownie zajęła tereny polskie i rozpoczyna kolejną eksterminację polskich patriotów. Sowieci tworzą ze swoich agentów władze ''Polski'' ludowej, które mają im umożliwić skuteczną okupację ziem polskich, eksterminacje polskich patriotów, i rabunek polskiej gospodarki przez najbliższe 45 lat. W 1944 roku armia sowiecka aresztował 30.000 żołnierzy AK, przeprowadziła masowe aresztowania i deportacje Polaków w głąb Rosji sowieckiej.

Powołane w 1944 roku władze „Polski" ludowej były tylko namiestnikami Rosji sowieckiej na ziemiach polskich — a nie suwerennymi władzami Polski i reprezentantami Polaków. Namiestnicy Rosji sowieckiej w Polsce nie mieli poparcia społecznego, byli tylko dekoracją utrzymywaną przez Armię Czerwoną w okupowanej Polsce. Sowiecka kolonia zwana „Polską" ludową była nie demokratyczną totalitarną tyranią, której celem była eksterminacja polskich patriotów.

Sowieci powołali do życia polskojęzyczną bezpiekę, która zajmowała się terroryzowaniem, torturowaniem i mordowaniem polskich patriotów. Wydatki komunistów na aparat terroru i propagandy pochłaniały dużą część budżetu państwa. Komunistyczni okupanci zbudowali gigantyczny aparat tajnych współpracowników aparatu terroru. Sowieccy kolaboranci narzucili Polakom przepisy wzorowane na sowieckich, karali śmiercią za posiadanie niekomunistycznych poglądów. Komuniści wsadzali do więzień Polaków pod byle pretekstem (spóźnienie do pracy, opowiadanie politycznych dowcipów). Na tyranii sowieckich kolaborantów zyskał tylko lumpenproletariat, który awansował do roli klasy pasożytniczej w „Polsce".

W walkach z komunistyczną okupacją zginęło 200.000 żołnierzy podziemia antykomunistycznego. Kadry dowodzenia w komunistycznym polskojęzycznym wojsku i bezpiece składały się z obywateli sowieckich i Żydów.

 

Sowieccy okupanci rabunkowo eksploatowali „Polskę" ludową, najlepszym tego przykładem było „kupowanie" przez sowietów polskiego węgla za 10% jego ceny na rynkach światowych (podobnie wyglądał cały „handel" ze wschodem). Polityka gospodarcza prowadzona przez kolaborantów Rosji Sowieckiej wyniszczała gospodarczo Polskę, Polacy nie mieli dostępu do artykułów niezbędnych do życia. Sowieci nie dopuściliby, by Polska skorzystała z pomocy amerykańskiej po II wojnie światowej.

Rosja sowiecka w „Polsce" ludowej zlikwidowała demokracje i wolne wybory. Kolaboranci Rosji sowieckiej wprowadzili cenzurę i niszczyli polską kulturę.

 

Jedyną zorganizowaną opozycją wobec komunistycznej okupacji był Kościół Katolicki. Było to powodem prześladowania Kościoła. Kolaboranci Rosji sowieckiej rozbijali jedność Kościoła, wspierając organizacje i czasopisma propagujące herezje, laicyzowali dzieci i młodzież (uniemożliwiając naukę religii i uczestnictwo w mszach świętych). „W latach 1945-1956 w komunistycznych więzieniach przebywało ponad 1000 kapłanów, t.j. ok. 10% wszystkich księży". Bezpieka i milicja zamordowały wielu księży. W 1953 aresztowano prymasa Polski. W 1954 zamknięto 300 żeńskich domów zakonnych na ziemiach zachodnich, większość zakonnic skierowano do obozów pracy.

Od 1944 do 1991 roku na terenie Polskim stacjonowało 100.000 sowietów (pod koniec wojny 1.500.000). Czerwonoarmiści mordowali, okradali, gwałcili, rekwirowali pasze, żywność, urządzenia i paliwa. Po II wojnie światowej wywozili z Polski całe zakłady przemysłowe. W ludowej „Polsce" było 170 baz Armii Czerwonej (w tym trzy z bronią jądrową). Sowieci chcieli wykorzystać Ludowe Wojsko „Polskie" do agresji na Europę Zachodnią. Żołnierze LWP mieli walczyć na terenach skażonych uderzeniem jądrowym. Sowieci wykorzystali jednostki LWP w agresji na Czechosłowację w 1968 roku.

 

Od 1991 do 1993 roku z III RP wycofano 100.000 żołnierzy i pracowników cywilnych, 201 samolotów, 85 śmigłowców, 599 czołgów, 1028 wozów bojowych, 354 działa wielkokalibrowe, 20 wyrzutni rakiet z głowicami jądrowymi.
 

Przez cały okres komunistycznej okupacji kolaboranci Rosji sowieckiej wysyłali wojsko i milicję do krwawego pacyfikowania niepokojów społecznych. Polacy byli mordowani w 1956, 1968, 1970, 1976, 1981 przez siepaczy kolaborantów Rosji sowieckiej. W 1989 przed demokratyzacją systemu kolaboranci Rosji sowieckiej rozkradli majątek narodowy należący do Polaków.

 

Komunistyczna okupacja zdemoralizowała Polaków, nie pozwoliła na rozwój polskiej gospodarki, nauki i kultury, spauperyzowała ludzi uczciwych i przyzwoitych, zapewniła majątki i dominacje szujom. Dziedzictwo komunistycznej okupacji ukształtowało patologiczną rzeczywistość społeczno-gospodarczą III RP, zapewniło realna władze spadkobiercom kolaborantów Rosji sowieckiej.

 

Jan Bodakowski