Wiele razy nagroda była bardzo dyskusyjna z licznych powodów, a jej ukoronowaniem stał się Nobel literacki dla klowna, włoskiego reżysera teatralnego Dario Fo, który w swoim przekazie, niczym średniowieczny błazen krytykuje władzę.  Tu tak źle nie jest. Olga Tokarczuk wejdzie na trwałe do literatury. Trzeba przyznać, że potrafi w mistrzowski sposób stworzyć pradawny świat, z całą jego wizją mroczności, okrucieństwa, magii, świat w którym czas stał się bezczasem, w którym bytują jej bohaterowie, poddani rozmaitym mocom. Stworzyła „naturalnie pogańskie” światy.

Ale niestety dzieło literackie nie żyje samodzielnym bytem, jest nierozerwalnie związane ze swoim twórcą. I tu Olga Tokarczuk zasłużyła się w swoich wypowiedziach światu zbudowanego przez obóz z Czerskiej. Kilka lat temu w jednym z wywiadów dowodziła: „trzeba będzie stanąć z własną historią twarzą w twarz i spróbować napisać ją trochę od nowa, nie ukrywając tych wszystkich strasznych rzeczy, które robiliśmy, jako kolonizatorzy, większość narodowa, która tłumiła mniejszość, jako właściciele niewolników czy mordercy Żydów”. I dodawała: „Wymyśliliśmy sobie historię Polski jako kraju niezwykle tolerancyjnego, otwartego, jako kraju, który nie splamił się niczym złym w stosunku do swoich mniejszości”. Dzisiaj w najnowszym wywiadzie we „Wprost” podtrzymuje te słowa, mówiąc: „Wszystko co powiedziałam, jest prawdą – każdy uczciwy historyk to powie. Jeżeli coś nie pasuje do czyichś poglądów politycznych, to nie oznacza, że jest kontrowersyjne (…) Smutne, że na słowa prawdy reaguje się groźbami śmierci”.  No i wszystko staje się przejrzyste.

Po otrzymaniu wiadomości o Noblu, powiedziała, że dedykuje ją Polakom, ale nie była by sobą, gdyby nie dodała: „Jesteśmy kilka dni przed bardzo ważnymi wyborami. Te wybory mogą zmienić przyszłość tego kraju (…) Chciałabym powiedzieć moim przyjaciołom, ludziom w Polsce: głosujmy we właściwy sposób, na rzecz demokracji. A dalej jeszcze padło zdanie o „problemach z demokracją w moim kraju”.

Jak było do przewidzenia, wynik wyborów ją „wkurzył”. Na pytanie czy czuje się nim rozczarowana, powiedziała: „Rozczarowana? To mało powiedziane, jestem wkurzona. Jakiś czas temu ogarnęło mnie poczucie bezsilności, czułam, że cokolwiek powiem, zostanie wykorzystane przeciwko mnie (…) My Polacy przechodzimy swoistą grypę psychiczną, mam nadzieję, że się z niej szybko otrząśniemy”.  Sądząc po wypowiedziach, Tokarczuk już dawno zapadła na „grypę psychiczną”, która przeszła w stan chroniczny.

Noblistka zarzuca Jarosławowi Kaczyńskiemu manipulację społeczeństwem, przez kreowanie „czarno-białej struktury”.  A przecież nasza rzeczywistość to nie tylko biel i czerń, ale dużo barw i odcieni innych, dużo niuansów, refleksji, tego wszystkiego wizja Kaczyńskiego nie zawiera. W rzeczywistości, zdaniem Tokarczuk,  ludzie w dzisiejszych czasach są bombardowani sprzecznymi informacjami i z tego chaosu nie potrafią wyciągnąć wniosków. Stąd takie, a nie inne wybory. Winę ponosi Kaczyński, który swoich rodaków poprzez „nawoływanie do postrzegania świata w czerni i bieli” wzywa do „wykastrowania z intelektu”.

Jarosław Kaczyński w 2016 roku, podczas spotkania z internautami stwierdził: „W tej chwili zaskoczę państwa, bo czytam „Księgi Jakubowe” pani Olgi Tokarczuk, która pewnie sama jest zaskoczona tym, że czytam jej książki”. I tak, jak stwierdził jeden z dziennikarzy, lepiej by było, aby pani Olga Tokarczuk przeczytała Jarosława Kaczyńskiego, „może wówczas przestałaby powtarzać frazy z „Wyborczej”.  Dziwne, że dobry pisarz, który musi mieć wyostrzona wyobraźnię i zmysł obserwacji nie dostrzega rzeczywistości i widzi ją w krzywym zwierciadle, ciągle powtarzając oklepane banały o zagrożonej demokracji w Polsce, a co za tym idzie o budowaniu państwa totalitarnego reżimu.