Skazany na karę śmierci – wyrok wykonano. Por. Edward Nowicki ps. „Tyczka”

Edward Nowicki przyszedł na świat 30 września 1910 r. w Mińsku Litewskim w rodzinie kolejarskiej. Po śmierci rodziców w czasie I wojny światowej trafił wraz ze starszym rodzeństwem do Polski.

W latach 30. ukończył Korpus Kadetów w Rawiczu i Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Później został przydzielony do 34 pp. w Białej Podlaskiej, gdzie dowodził plutonem łączności. W tym pułku w składzie 9. Dywizji Piechoty Armii „Pomorze” walczył w kampanii wrześniowej.

Podczas okupacji działał w ZWZ/AK, był oficerem łączności Komendzie Głównej Obwodu Radzymin. Jednocześnie w Podokręgu Wschodniego Obszaru Warszawskiego pełnił funkcję zastępcy szefa łączności.

W kwietniu 1944 r. został przydzielony wraz z radiostacją do oddziału partyzanckiego operującego na terenie Puszczy Białej. W czasie akcji „Burza” jako oficer łączności wszedł wraz z nim w skład III batalionu 13 pp. AK. Po wejściu Armii Czerwonej pozostał na tamtych terenach i objął dowództwo Komendy Obwodu Ostrów Mazowiecka.

Pod koniec 1944 r. został aresztowany przez NKWD. Po przewiezieniu do Warszawy trafił do więzienia dla żołnierzy konspiracji niepodległościowej, tzw. Toledo na Pradze. 9 lutego 1945 r. został skazany przez Wojskowy Sąd Garnizonowy na karę śmierci. Wyrok wykonano dwa dni później.

Miejsce pochówku pozostaje nieznane. Symboliczny grób znajduje się w Kwaterze na Łączce na cmentarzu wojskowym na Powązkach.

W 1991 r. stołeczny Wojskowy Sąd Okręgowy unieważnił wyrok z 1945. Por. Edward Nowicki został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Armii Krajowej.