POTWORNE TORTURY! Zabity przez stalinowskich oprawców!

Tadeusz Łabędzki urodził się 23 grudnia 1917 r. w Filadelfii w USA. Jego ojciec Bronisław Łabędzki za zorganizowanie strajku szkolnego w 1905 r. został zesłany na Sybir, z którego udało się mu uciec i wyjechać do Stanów Zjednoczonych.

W 1919 r. rodzina Łabędzkich powróciła do Polski. Tadeusz uczęszczał do Gimnazjum im. M. Kopernika w Łodzi, tam też działał w Narodowej Organizacji Gimnazjalnej. W 1936 r. zdał maturę, po czym rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W tym czasie brał udział w wielu akcjach i manifestacjach młodzieży narodowej, głównie na terenie stolicy.

W okresie międzywojennym działał w Stronnictwie Narodowym. W latach 1937–1939 pełnił funkcję redaktora naczelnego tygodnika „Wszechpolak”, organu prasowego Związku Akademickiego „Młodzież Wszechpolska”.

Po kampanii wrześniowej 1939 r. włączył się w działalność konspiracyjną. Był współorganizatorem i jednym z przywódców Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej, będącej ośrodkiem konkurencyjnym dla Stronnictwa Narodowego i jego organizacji wojskowej, czyli NOW. Jesienią 1942 r. organizacja weszła w skład Narodowych Sił Zbrojnych.
 

Po utworzeniu w lutym 1944 r. jednolitej konspiracyjnej Młodzieży Wszechpolskiej podzielonej na chorągwie stanął na czele najliczniejszej – Chorągwi Warszawskiej. Wznowił też wydawanie „Wszechpolaka”, w 1944 r. ukazały się cztery numery, a w następnym kolejne dwa.

Obszarem działania MW były przede wszystkim ośrodki tajnego nauczania, jej programem zaś przygotowanie młodzieży do przeciwstawienia się komunistycznej ideologii.

W latach 1945–1946 walczył w szeregach Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. 7 kwietnia 1946 r. został aresztowany w Łodzi podczas przygotowanej przez bezpiekę zasadzki. Z siedziby łódzkiego UB przewieziono go do siedziby Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie. Był tam torturowany m.in. przez Adama Humera.

Został zamordowany 9 czerwca 1946 r. w czasie śledztwa przeprowadzonego w siedzibie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie. Ciało złożono w nieznanym miejscu.

W 1992 r. Adam Humer stanął przed sądem, oskarżony o zbrodnie przeciwko narodowi polskiemu. Skazano go na dziewięć lat więzienia za wymuszanie zeznań więźniów poprzez tortury. Zmarł w 2001 r. podczas przerwy w wykonywaniu kary.

Symboliczny grób Tadeusza Łabędzkiego znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w Kwaterze „Na Łączce”. W 2012 r. został „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej” odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Tadeusz Łabędzki był wujem polityka i posła, Stefana Niesiołowskiego.

Fot.: IPN