POTWORNE TORTURY! Zabity przez stalinowskich oprawców!
75 lat temu został aresztowany, a następnie skatowany i zamordowany przez bezpiekę Tadeusz Łabędzki – redaktor naczelny „Wszechpolaka”, przywódca warszawskiej Młodzieży Wszechpolskiej podczas okupacji.
Tadeusz Łabędzki urodził się 23 grudnia 1917 r. w Filadelfii w USA. Jego ojciec Bronisław Łabędzki za zorganizowanie strajku szkolnego w 1905 r. został zesłany na Sybir, z którego udało się mu uciec i wyjechać do Stanów Zjednoczonych.
W 1919 r. rodzina Łabędzkich powróciła do Polski. Tadeusz uczęszczał do Gimnazjum im. M. Kopernika w Łodzi, tam też działał w Narodowej Organizacji Gimnazjalnej. W 1936 r. zdał maturę, po czym rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W tym czasie brał udział w wielu akcjach i manifestacjach młodzieży narodowej, głównie na terenie stolicy.
W okresie międzywojennym działał w Stronnictwie Narodowym. W latach 1937–1939 pełnił funkcję redaktora naczelnego tygodnika „Wszechpolak”, organu prasowego Związku Akademickiego „Młodzież Wszechpolska”.
Po kampanii wrześniowej 1939 r. włączył się w działalność konspiracyjną. Był współorganizatorem i jednym z przywódców Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej, będącej ośrodkiem konkurencyjnym dla Stronnictwa Narodowego i jego organizacji wojskowej, czyli NOW. Jesienią 1942 r. organizacja weszła w skład Narodowych Sił Zbrojnych.
Po utworzeniu w lutym 1944 r. jednolitej konspiracyjnej Młodzieży Wszechpolskiej podzielonej na chorągwie stanął na czele najliczniejszej – Chorągwi Warszawskiej. Wznowił też wydawanie „Wszechpolaka”, w 1944 r. ukazały się cztery numery, a w następnym kolejne dwa.
Obszarem działania MW były przede wszystkim ośrodki tajnego nauczania, jej programem zaś przygotowanie młodzieży do przeciwstawienia się komunistycznej ideologii.
W latach 1945–1946 walczył w szeregach Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. 7 kwietnia 1946 r. został aresztowany w Łodzi podczas przygotowanej przez bezpiekę zasadzki. Z siedziby łódzkiego UB przewieziono go do siedziby Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie. Był tam torturowany m.in. przez Adama Humera.
Został zamordowany 9 czerwca 1946 r. w czasie śledztwa przeprowadzonego w siedzibie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie. Ciało złożono w nieznanym miejscu.
W 1992 r. Adam Humer stanął przed sądem, oskarżony o zbrodnie przeciwko narodowi polskiemu. Skazano go na dziewięć lat więzienia za wymuszanie zeznań więźniów poprzez tortury. Zmarł w 2001 r. podczas przerwy w wykonywaniu kary.
Symboliczny grób Tadeusza Łabędzkiego znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w Kwaterze „Na Łączce”. W 2012 r. został „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej” odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Tadeusz Łabędzki był wujem polityka i posła, Stefana Niesiołowskiego.
Fot.: IPN
Źródło: redakcja
