WYBITNY narodowiec! Polska o nim zapomniała...

Andrzej Marchwiński przyszedł na świat 29 marca 1905 r. w Warszawie. Był uczniem Gimnazjum im. K. Kulwiecia, działał wówczas w młodzieżowych organizacjach patriotycznych. Maturę zdał w 1923 r. Po wybuchu wojny z bolszewikami wstąpił ochotniczo do Straży Obywatelskiej w Warszawie, gdzie był instruktorem i dowódcą kompanii.

W 1923 r. podjął studia na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Był zaangażowanym działaczem akademickim, dwukrotnie prezesował Korporacji „Aquilonia”. Był też wiceprezesem Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska i członkiem jej Rady Naczelnej. Należał do Obozu Wielkiej Polski i Stronnictwa Narodowego.

Po ukończeniu studiów magisterskich pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1930 r. roku został doktorem praw ekonomicznych, ukończył też Akademię Prawa Międzynarodowego w Hadze. Przed wybuchem wojny pracował jako wicedyrektor Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie.

Podczas okupacji niemieckiej działał w podziemiu narodowym w cywilnych strukturach Związku Jaszczurczego, a później Narodowych Sił Zbrojnych. Równocześnie działał w Delegaturze Rządu na Kraj, wpierw jako zastępca, a następnie jako kierownik w sekcji spraw zagranicznych.

Po wojnie pracował naukowo jako wykładowca Szkoły Głównej Handlowej, należał do redakcji „Wiadomości Gospodarczych”. Był dyrektorem reaktywowanej Izby Przemysłowo-Handlowej.

Andrzej Marchwiński zmarł na gruźlicę 29 czerwca 1946 r. w Chylicach pod Warszawą. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu komunalnym.