Walczył pod Bzurą i w obronie stolicy, później dowodził stworzonym przez siebie oddziałem partyzanckim. Po wojnie był kilkakrotnie aresztowany i więziony za działalność w AK, od lat 70. działał w organizacjach kombatanckich. Zmarł 7 listopada 1985 r., w trakcie procesu, gdzie był jednym z oskarżonych o „zorganizowanie nielegalnego zgromadzenia” w rocznicę zbrodni katyńskiej.

Jan Gomoła urodził się 2 maja 1913 r. w niemieckim Duisburgu, dokąd w poszukiwaniu pracy wyemigrowali jego rodzice. W 1920 r. powrócił wraz z rodziną do Polski - najpierw do Jarocina, a następnie do Poznania. Służbę wojskową odbywał w 66. Kaszubskim Pułku Piechoty, a później w Pułku Korpusu Ochrony Pogranicza „Czortków”, ukończył z wyróżnieniem szkołę podoficerską. Po zakończeniu służby pracował jako handlowiec w Inowrocławiu.

W przededniu wybuchu wojny został zmobilizowany do 59. Pułku Piechoty, wchodzącego w skład 15. Dywizji Piechoty Armii „Pomorze”. Wraz z nim przeszedł szlak bojowy, walcząc m.in. w bitwie pod Bzurą oraz w obronie Warszawy. Po kapitulacji trafił jako jeniec wojenny do obozu w Skierniewicach, skąd udało mu się wydostać.

Po powrocie do Poznania współtworzył tam struktury Narodowej Organizacji Wojskowej. W lutym 1940 r. został wysiedlony do Krakowa, gdzie kontynuował działalność podziemną w NOW, a po scaleniu w 1942 r. - w Armii Krajowej. Po ukończeniu podchorążówki stanął na czele stworzonego przez siebie oddziału partyzanckiego.

Tropiony przez Niemców, opuścił Kraków i wraz ze swoimi żołnierzami przeniósł się w okolice Radłowa pod Tarnowem. Od maja 1944 r. dowodził oddziałem partyzanckim AK o kryptonimie „Janina”. W nocy z 25 na 26 lipca oddział osłaniał lądowisko w Jadownikach Mokrych w ramach akcji Most III, podczas której dostarczano kurierów Rządu RP na uchodźstwie na tereny okupowanej Polski, a w drodze powrotnej zabrano elementy zdobytego pocisku V-2.

W sierpniu 1944 r., podczas przygotowań do Akcji „Burza” oddział „Janina” wszedł w skład 16 pp. AK Ziemi Tarnowskiej. Jako kompania I batalionu „Barbara” brał on udział w licznych walkach w Niemcami, w tym w bitwie pod Jamną 25 września 1944 r., gdzie dzięki odwadze dowódcy i jego żołnierzy utrzymano linię obrony.

Po wojnie por. Gomoła był kilkakrotnie aresztowany za działalność w AK i więziony w latach 1946−1947 oraz 1953−1955. Po wyjściu na wolność osiadł na stałe do Tarnowa, podejmując pracę jako handlowiec. W latach 70. i 80. czynnie działał w Związku Inwalidów Wojennych, w 1981 r. zainicjował powstanie Koła Kombatantów przy NSZZ „Solidarność”.

14 kwietnia 1985 r. w Tarnowie, po mszy św. w Kościele Księży Filipinów odprawionej w rocznicę zbrodni katyńskiej, został wraz z dwojgiem innych byłych żołnierzy AK zatrzymany przez MO podczas składania kwiatów pod Grobem Nieznanego Żołnierza i oskarżony o zorganizowanie nielegalnego zgromadzenia.

6 listopada 1985 r., podczas przesłuchania w trakcie kolejnej rozprawy sądowej, stracił przytomność wskutek zawału serca i zmarł następnego dnia. Jego pogrzeb na cmentarzu parafialnym w tarnowskim Krzyżu stał się wielką patriotyczną manifestacją.

Por. Jan Gomoła został odznaczony m.in. Medalem „Za udział w Wojnie Obronnej 1939 r.”, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Walecznych, czterokrotnie Medalem Wojska Polskiego i Krzyżem Armii Krajowej.

opr. Paweł Brojek
Źródło: Barbara Sawczyk, Maria Sąsiadowicz, Ewa Stańczyk, Ocalić od zapomnienia... Patroni tarnowskich ulic. Tom I, Tarnów 2003

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.