Wyżej przywołane sformułowania są bowiem jedynie wierzchołkiem góry lodowej w kontekście deprecjonowania nowego pokolenia.  Na pewno ta nieprzytomna nagonka nie sprawi, że młodzież z uśmiechem na ustach powróci do Kościoła, wyrzeknie się niebezpiecznych ideologii czy zacznie spełniać chrześcijańskie uczynki miłosierdzia. Trzeba wreszcie rozpocząć kampanię o charakterze pozytywnym, a nie gotować się nieustannie w sosie frustracji i niemocy wobec rzeczywistości .

Młodzi ludzie są bowiem z natury idealistami.  Ich wrażliwość społeczna jest znacznie głębsza aniżeli w przypadku średniego pokolenia.  Nowej generacji na sercu leży ludzka krzywda i wielokrotnie dała temu wyraz. Rzeczona demonstracja empatii i chęci niesienia pomocy była oczywiście niewłaściwa, zła moralnie, ale poparta szlachetnymi intencjami. Mowa tu o strajkach kobiet, gdy młodzież została otumaniona przez cyniczną lewicę i karmiona tą papką pozwoliła zwieść się  nienawidzącym ludzkiego życia apologetom relatywizmu.  Rzeczony bunt skierowany w złą stronę uwypuklił, że młodzi są skłonni do aktywności i stawania w obronie realnie pokrzywdzonych. W głowach pokolenia XXI wieku kiełkowała przecież myśl, iż kobiety w Polsce stanowią obiekt ataku i poniżania ze strony rządzących.  Pełen zajadłego antyklerykalizmu, przesycony pogardą i niechęcią dla nienarodzonych strajk posiadał jednak pewien walor. Mam na myśli odciągnięcie młodzieży od komputerów i ekranów telefonów.  Jak widać, nie wszystko stracone, bo grunt jest podatny.  Młodzi ludzie chcą i będą działać i tylko od naszej postawy  zależy czy ukierunkujemy ich myślenie na właściwe tory.  Do tego potrzebny jest jednak wartościowy i łagodny przekaz uwydatniający, że chrześcijaństwo to  przede wszystkim szacunek dla każdego człowieka, miłość bliźniego i ujmowanie się w obronie słabszych i bezbronnych.  Jeżeli owa kampania osiągnie sukces, wówczas młode pokolenie  z taką samą żarliwością stanie po stronie życia. Musimy skończyć jednak z tym ciągłym utyskiwaniem na zepsucie wchodzącej w wiek dorosłości generacji, bo tylko dialogiem i dobrym przykładem jesteśmy zdolni wyrywać ją ze szponów lewicowej indoktrynacji.

Paweł Szyller