„Rozpad polskiego Kościoła – geneza upadku” to samodzielna kontynuacja książki „Grzechy główne polskiego Kościoła”. Nie trzeba czytać pierwszej pozycji, aby móc zrozumieć przesłanie drugiej. Tłumaczy ona, jak to się stało, że doszliśmy do obecnej sytuacji. Już chyba tylko bardzo naiwni albo zindoktrynowani nie widzą, że jesteśmy świadkami czegoś bez precedensu. Nie chodzi tutaj wcale o liczne apostazje, które są tylko obecną modą wypromowaną na fali współczesnego antyklerykalizmu. Nie chodzi o chętnie nagłaśniane przypadki pedofilii wśród księży. Chodzi o stan duchowy naszej katolickiej wspólnoty: wiernych, księży i biskupów. Niestety, nasi duszpasterze często zamiast prowadzić nad do Boga zdają się o Nim zapominać, uwikłani w ziemskie interesy bądź w fałszywą religijność, w centrum której stanął człowiek. W efekcie trwa walka z Mszą świętą odprawianą przez wieki i tradycyjną pobożnością, a w to miejsce wchodzi bylejakość, formy religijności oparte na emocjach, płytki aktywizm, a często niestety także dochodzi do profanacji w imię „dojrzałości” religijnej. Coraz mniej wiary widać w naszych kościołach: wiary w realną obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, wiary w sakramenty święte, wiary w znaczenie sakramentaliów jak woda święcona. Czas kowida pokazał wyraźnie, że wielu księży i biskupów zdrowie ciała uznało, że ważniejsze od zdrowia duszy. Martwili się tylko o życie doczesne, a zapomnieli, że jesteśmy powołani do życia wiecznego.

Stanisław Krajski zauważa, że przyczyn tego stanu rzeczy nie należy szukać w tym, co wydarzyło się kilka miesięcy lub kilka lat temu. Znajdują się one w PRL-u i w fakcie, że polski Kościół został zinfiltrowany przez komunistów. Do seminariów duchownych byli wysyłani agenci, którzy niejednokrotnie byli wyświęcani i robili krecią robotę. Po 1989 r. nie doszło do lustracji i Kościół nigdy nie uporał się z tym problemem. To w PRL-u doszło też do otwarcia Kościoła na ruchy charyzmatyczne, za czym stali kapłani, których wiarę można postawić pod dużym znakiem zapytania. Kolejną przyczyną obecnej sytuacji jest fakt, że biskupi dogadali się z komunistami przy Okrągłym Stole i dopuścili się zacementowania układu, w którym żyjemy.

Oczywiście, autor nie ucieka od najgłębszych przyczyn kryzysu w Kościele, jakim jest Sobór Watykański II. Opisuje, jak w polskiej rzeczywistości „nowocześni” kapłani, jak ks. Blachnicki, założyciel Ruchu Światło-Życie, czy bp Dembowski, który sprowadził z USA do Polski Odnowę w Duchu Świętym, przyczynili się do destrukcji Kościoła. Stanisław Krajski pisze też o takich postaciach, jak o. Maciej Ziemba, które w swoim czasie były wielkimi autorytetami, a po latach wypłynęły przerażające fakty z ich życia i działalności.

„Rozpad polskiego Kościoła – geneza upadku”, jak sam tytuł wskazuje, nie należy do lektur łatwych i przyjemnych. Jest to pouczający przewodnik po historii najnowszej polskiego Kościoła, który pozwala zrozumieć, dlaczego obserwujemy taki marazm wśród polskich biskupów. Wydaje się, że w zasięgu ich ręki są działania, które mogłyby uzdrowić dzisiejszą sytuację. Wielu z nas zaskakuje jednak, dlaczego po nie nie sięgają. Może mają swoje powody? Może są szantażowani? Może nie chcą tego? Z pewnością nie wszyscy duszpasterze to agenci czy ofiary szantażystów. Cała reszta wydaje się jednak znajdować pod ich wpływem, czy to za sprawą „boga świętego spokoju”, czy innych powodów.

Oczywiście, to biskupi muszą podjąć odpowiednie decyzje, by nie dochodziło do tak gorszących sytuacji, jak zamykanie kościołów i uniemożliwianie wiernym dostępu do sakramentów świętych. To od nas wiernych zależy jednak, czy się opamiętają. Zróbmy wszystko, aby przypomnieć im o ich obowiązkach i pokazać naszą wiarę w Boga żywego i prawdziwego.

Chris Klinsky