Bitwy i oddziały Żołnierzy Wyklętych

W 520 stronicowych „Bitwach Wyklętych" opisane zostało 15 największych bitew Żołnierzy Wyklętych. Publikacja zwiera wiele zdjęć archiwalnych, unikatowe mapy z planami dyslokacji wojsk i kierunków ataków, opisy walk polskich bohaterów i ich cierpień w okupowanej przez komunistów Polsce. Nakładem wydawnictwa Fronda ukazała się już druga praca Szymona Nowaka o Żołnierzach Wyklętych. Na kartach książki czytelnicy znajdą opisy walk w Surkontach 21 sierpnia 1944, Łowiczu 8 marca 1945, Skrobowie 27 marca 1945, Kuryłówce 6 maja 1945, Lesie Stockim 24 maja 1945, Pabianicach 10 czerwca 1945, Majkowicach 8 lipca 1945, Kielcach 4 i 5 sierpnia 1945, Sikorach i Zalesiu 8 i 6 sierpnia 1945, Miodusach Pokrzywnych 18 sierpnia 1945, Radomiu 9 września 1945, Gajrowskich 16 lutego 1946, Radomsku i Grabach 19 i 20 kwietnia 1946, Brzozowo Antonie 28 kwietnia i Chochanie Górze 30 kwietnia 1946, Zwoleniu 15 czerwca 1946. Pierwszą książka przez Szymona Nowaka wydaną przez wydawnictwo Fronda była 432 stronicowa praca „Oddziały Wyklętych" opisująca bohaterskie walki 22 oddziałów Żołnierzy Wyklętych z komunistyczną okupacją na ziemiach polskich po II wojnie światowej. Pierwsza praca Szymona Nowaka przybliża prócz historii walk Żołnierzy Wyklętych z komunistami, także postacie dowódców oddziałów, trudną codzienności w oddziałach żołnierzy wyklętych, tragiczne losy polskich bohaterów torturowanych i mordowanych w komunistycznych więzieniach, a także to jak komuniści skazywali bohaterów na zapomnienie. Na kartach pracy autor opisał losy Żołnierzy Wyklętych walczących w: oddziale osłonowym dowództwa Okręgu AK Nowogródek mjr/ppłk. Macieja Kalenkiewicza „Kotwicza", zgrupowaniu Stołpecko-Nalibockie AK por. Adolfa Pilcha „Góry", Brygadzie Świętokrzyskiej NSZ ppłk. Antoniego Szackiego „Bohuna", oddziale NOW-NZW Franciszka Przysiężniaka „Ojca Jana" i Józefa Zadzierskiego „Wołyniaka", oddziale AK por. Tadeusza Kuncewicza „Podkowy", Samodzielnej Brygadzie Kieleckiej ROAK-DSZ kpt. Antoniego Hedy „Szarego", oddziale AK-DSZ-WiN mjr. Mariana Bernaciaka „Orlika", oddziale Konspiracyjnego Wojska Polskiego podległego kpt. Stanisławowi Sojczyńskiemu „Warszycowi", zgrupowaniu partyzanckim NSZ kpt. Henryka Flamego „Bartka", Samodzielnym Batalionie Operacyjnym NSZ kryptonim „Zuch" Antoniego Żubryda, Wileńskiej Brygadzie AK-AKO mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki", oddziale partyzanckim „Błyskawica" Józefa Kurasia „Ognia", oddziale partyzanckim AK-DSZ-WiN mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory", nowogródzkich poakowskich oddziałach ppor. Czesława Zajączkowskiego „Ragnera", por. Jana Borysewicza „Krysi", por. Mieczysława Niedzińskiego „Mena", ppor. Anatola Radziwonika „Olecha", patrolu NZW st. sierż. Mieczysława Dziemieszkiewicza „Roja", oddziale partyzanckim WiN Obwodu Włodawa Leona „Jastrzębia" i Edwarda „Żelaznego" Taraszkiewiczów, Szóstej Wileńskiej Brygadzie AK-WiN kpt. Władysława Łukasiuka „Młota" i kpt. Kazimierza Kamieńskiego „Huzara", grupie AKO-DSZ-WiN mjr. Jana Tabortowskiego „Bruzdy". W 1945 roku w podziemiu antykomunistycznym działało do 180.000 polskich patriotów, do 17.000 z nich walczyło z bronią w ręku, w co najmniej 340 oddziałach. Z partyzanckimi oddziałami polskich patriotów walczyło 35.000 żołnierzy NKWD, 29.000 żołnierzy Korpusu Bezpieczeństwa Publicznego, 24.000 funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, 56.000 milicjantów, i dziesiątki tysięcy żołnierzy ludowego wojska polskiego. Po 1947 z komunistami walczyło jeszcze około 1800 polskich partyzantów. Ostatni z nich Józef Franczak Lalek zginął w walce 21 października 1963. Żołnierzom Wyklętym prawdopodobnie udało się zlikwidować 12.000 komunistów z KBW, UB, MO, LWP, tysiąc sowietów, 10.000 konfidentów bezpieki i działaczy partii komunistycznej. Żołnierzy Wyklętych poległo w walkach 8.600. Aresztowanych zostało 79.000 polskich patriotów. 2.500 zabito podczas egzekucji (z 5.000 zasądzonych wyroków śmierci), 21.000 zmarło lub zostało zabitych w czasie przesłuchań w więzieniach. Działalność Żołnierzy Wyklętych uniemożliwiła w czasach stalinowskich przeprowadzenie kolektywizacji wsi i zniszczenie kościoła katolickiego. Kiedy komunistom udało się złamać opór żołnierzy wyklętych, nadeszła częściowa liberalizacja systemu i nie było możliwości kolektywizacji i bezpośredniego niszczenia kościoła. Jan Bodakowski