Pierścień Atlantów. Zdradliwa moc amuletów

Niezwykle często na palcach wielu osób można zobaczyć tajemniczy pierścień z trzema liniami i sześcioma kwadratami obok tych linii. Jest to amulet zwany pierścieniem Atlantów. Według okultystów ma zapewniać pomyślność, jednak w rzeczywistości jest to zaproszenie dla demonów do atakowania posiadacza takiego pierścienia. Zainteresowani tematem mogą znaleźć informacje o szkodliwości pierścienia Atlantów i innych amuletów w broszurze „Pierścień Atlantów. Zdradliwa moc amuletów" wydanej w ramach biblioteczki miesięcznika „Egzorcysta". Zdaniem egzorcysty archidiecezji gdańskiej księdza profesora Andrzeja Kowalczyka pierścień ten „należy do bardzo rozpowszechnionych amuletów”. „Talizmany i amulety wiążą się z wiarą w nadprzyrodzone możliwości pewnych przedmiotów, która sprzeciwia się pierwszemu przykazaniu Bożemu, prowadzi do grzechu i w konsekwencji otwiera na działanie złego ducha. Jeżeli przedmioty te są poświęcone złemu duchowi albo służą kultowi szatana, to wprost go przywołują." ostrzega. Mit Atlantydy jest jednym z najpopularniejszych mitów w ezoteryzmie. Obecny jest we wszystkich tajnych stowarzyszeniach okultystycznych. „Atlantyda to wzór ideowy dla wszystkich okultystów, szczególnie dla masonerii". Pierwszy opisał go Platon. Wyspa Atlantyda miała znajdować się między Europą a Ameryką. Jej mieszkańcy mieli dysponować wysoką techniką, korzystać z telepatii i magii. Wyspę zniszczyć miał potop spowodowany, według Platona, tym, że mieszkańcy Atlantydy byli ludem zdemoralizowanym. Mieszkańcy Atlantydy mieli ewakuować się do Ameryki Środkowej i Południowej, Indii i Tybetu. W Tybecie Atlantydzi mieli znaleźć schronienie w podziemnej krainie Agharta. Z mieszkańcami Agharta kontakt mają mieć tylko wtajemniczeni mnisi buddyjscy. Mieszkańcy Agharta mają czasami wylatywać na powierzchnie ziemi swoimi latającymi spodkami. Mit Atlantydy propagował Aleister Crowley, mason, okultysta i satanista. Napisał on książkę „Atlantyda. Zaginiony kontynent" zawierającą satanistyczną teologię i liturgikę. Crowley znajomość chińskiego ezoteryzmu wykorzystał w symbolice pierścienia Atlantów. Satanistyczne symbole na pierścieniu otwierają posiadacza pierścienia na demoniczne zniewolenie. W symbolice pierścienia zakodowana jest liczba bestii – 666. Według mitu aryjskiego, będącego kontynuacją mitu Atlantydy, Ariowie mają być potomkami Atlantów, według innego mitu są potomkami zaginionej wyspy Thule. Ariowie mają być ludźmi szlachetnymi i doskonałymi, dysponującymi magiczną duchową siłą vrill. Propagatorami mitu Ariów była Helena Pietrowna Bławatska i niemieccy rasiści, którzy inspirowali NSDAP i SS. Szczególnie mit ten był bliski Himmlerowi i Hitlerowi. Według nazistów spadkobiercami Ariów mieli być germanie. To właśnie mit Ariów był podstawą nazistowskich twierdzeń o wyższości rasowej germanów. Naziści by potwierdzić mit Ariów wysyłali do Tybetu, Egiptu i Boliwii misje Studiengesellschaft für Geistesurgeschichte Deutsches Ahnenerbe czyli Towarzystwa Badawczego nad Pradziejami Spuścizny Duchowej Niemieckiego Dziedzictwa Przodków. Dziś mit Atlantydy upowszechniany jest przez pierścień Atlantów. Powszechnie noszoną ozdobę, która ma zapewniać szczęści i dostatek. Według okultystów pierścień miał być odnaleziony w Egipcie w 1860 roku. Według ezoteryków ma chronić przed: chorobami, klątwami, urokami i innymi formami magicznej agresji. Ezoterycy pierścieniowi Atlantów przypisywali też moc: leczenia, wzmacniania, wzmagania potencji seksualnej, otwierania umysłu na telepatyczne przesłania sił niematerialnych, wzmacniania zdolności paranormalnych – w tym jasnowidzenia. Z punktu widzenia katolickiej teologii Atlantyda to symbol raju bez Boga. Dlatego mit Atlantydy jest tak bliski służącym okultystom i innym satanistom. Sam pierścień Atlantów to przedmiot magiczny pozwalający demonom na zniewalanie ludzi noszących ten fetysz. Najwybitniejszy polski demonolog ojciec Aleksander Posacki twierdzi, że „pierścień Atlantów jest formą fetyszu o rzekomych funkcjach obronnych (amulet), jak i przynoszących szczęście (talizman)". Katolik używający jakichkolwiek fetyszów popełnia grzech, obraża Boga otwierając się na działanie demonów.