Apostoł nadziei. Ks. Jan Szambelańczyk

W tym roku mija 75 lat od aresztowania w Ołtarzewie i wywiezienia do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz 12 pallotynów. Wśród ofiar znalazł się ks. Jan Szambelańczyk, profesor filozofii i teologii dogmatycznej w tamtejszym seminarium. Jan Szambelańczyk przyszedł na świat 23 stycznia 1907 r. w Radomicach pod Wrześnią. Po ukończeniu gimnazjum Collegium Marianum w Wadowicach w 1924 r., wstąpił do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego i kontynuował naukę na wydziale filozofii w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Pallotynów w Ołtarzewie pod Warszawą. Śluby wieczyste złożył w 1929 r. Studia filozoficzne odbył w Sucharach, a teologiczne na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Tam też 20 lipca 1930 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Po powrocie do Polski wykładał przez dwa lata filozofię w Wadowicach, a później teologię dogmatyczną w seminarium w Ołtarzewie. Jako profesor był wymagający, ale równocześnie bardzo ceniony przez studentów. Wśród swoich wychowanków miał opinię świętego kapłana i mądrego nauczyciela. Pomimo obowiązków wykładowcy chętnie włączał się w prace duszpasterskie, wygłaszając kazania i spowiadając po parafiach. Po wybuchu wojny, 23 maja 1941 r. został aresztowany przez gestapo w Ołtarzewie i osadzony na Pawiaku, a następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Pomagał więźniom w każdy możliwy sposób, narażając się i dodatkowo cierpiąc. Zapamiętano go jako podnoszącego na duchu „Apostoła nadziei”. Wycieńczony biciem, pracą i głodem, zapadł na czerwonkę. Zmarł w opinii świętości w nocy 2 lipca 1941 r., jego zwłoki spalono w krematorium. Ks. Jan Szambelańczyk jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. Źródło: sac.info