W czasie studiów działał w organizacjach patriotycznych, w 1917 r. pomagał w tworzeniu Armii gen. Hallera we Francji, później kwestował w USA na rzecz polskiej akcji plebiscytowej na Górnym Śląsku. Jan Kowalczyk urodził się 25 lipca 1872 r. w Krzyżowicach na Śląsku. W 1894 r. ukończył gimnazjum w Pszczynie, później studiował teologię, prawo i literaturę słowiańską na uniwersytecie we Wrocławiu. Należał do licznych organizacji patriotycznych, m.in. Związku Młodzieży Polskiej „Zet” i Ligi Narodowej. W 1902 r. założył i kierował dziennikiem „Górnoślązak”. Po wyjeździe do USA w latach 1909-1913 był redaktorem czasopism polskich: „Dziennika Polskiego” w Detroit, „Dziennika dla Wszystkich” w Nowym Jorku oraz „Kuriera Polskiego” w Milwaukee. Po wybuchu I wojny światowej przebywał w Danii, pracując jako korespondent prasy endeckiej w Kopenhadze i redaktor tygodnika „Polak w Danii”. Później był korespondentem Centralnego Komitetu Obywatelskiego w Warszawie i Piotrogrodzie. W 1917 r. wyjechał do Francji, gdzie współdziałał w tworzeniu Armii gen. Hallera, był też przedstawiciel Komitetu Narodowego Polskiego. Przez krótki czas był konsulem RP w Danii, a później pierwszym konsulem polskim we Wrocławiu. W 1919 r. kwestował w USA na rzecz polskiej akcji plebiscytowej na Górnym Śląsku, następnie działał w Polskim Komitecie Plebiscytowym na Śląsku. Był współzałożycielem i działaczem Chrześcijańskiego Zjednoczenia Ludowego, które reprezentował w Naczelnej Radzie Ludowej oraz Tymczasowej Radzie Wojewódzkiej województwa śląskiego. Z listy ChZJN był senatorem I kadencji. W latach 1922-35 pełnił funkcję komisarza rządowego Izby Przemysłowo-Handlowej w Katowicach, a następnie jej konsultanta. Był autorem opracowań społeczno-ekonomicznych i historycznych, powieści oraz wspomnień „Odrodzenie Górnego Śląska”. Jan Kowalczyk zmarł 22 lipca 1941 r. w Katowicach. Źródło: bs.sejm.gov.pl