Nakładem wydawnictwa Zysk ukazały się wspomnienia polityczne Jarosława Kaczyńskiego „Porozumienie przeciw monowładzy. Z dziejów PC - Jarosław Kaczyński". Wbrew tytułowi nie jest to historia Porozumienia Centrum tylko wspomnienia tak szczere, że aż smutne, nudne i absolutnie nieinspirujące. Historia: polityki personalnej, wolnej od zacięcia ideologicznego, lat narad w gronie polityków, spotkań z wyborcami, gadania, a przede wszystkim zagubienia w rzeczywistości, szarpania się z oszołomstwem, egocentryzmem, demoralizacją i zaburzeniami psychicznymi przedstawicieli środowisk patriotycznych. Otto von Bismarck podobno powiedział, że ludzie nie powinni widzieć, jak się robi kiełbasę i politykę. I taką nieciekawą prawdę o kulisach polityki przybliża czytelnikom Jarosław Kaczyński. Swoje wspomnienia polityczne lider PiS rozpoczyna w marcu 1968 roku kiedy wraz z bratem rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim i wraz z innymi studentami był w tłumie protestujących. W 1976 obserwował procesy robotników, poznał Jana Józefa Lipskiego i obronił doktorat. Od 1977 pracował w filii UW w Białymstoku, gdzie poznał Jadwigę Staniszkis. Dzięki pracy w filii UW Jarosław Kaczyński dowiedział się, w jakim luksusie żyje nomenklatura PZPR, dla której wykładał. Od 1977 pomagał represjonowanym za czerwiec 1976 robotnikom w Płocku oraz rozpoczął współpracę z KOR, gdzie działał razem z Zbigniewem Romaszewskim i Antonim Macierewiczem. Lewicowe środowisko KOR było liderowi PiS obce. W 1980 Jarosław Kaczyński rozpoczął działalność w NSZZ Solidarności. W stanie wojennym nie był internowany (jego brat był internowany do października 1982), ale pozostawał bez pracy do września 1982, kiedy został bibliotekarzem w bibliotece UW. Działalność opozycyjna lidera PiS polegała na na spotkaniach z innymi opozycjonistami i gadaniu. Z wspomnień lidera PiS wynika, że reprezentował tylko siebie. Od 1988 bracia Kaczyńscy wspierali Lecha Wałęsę w jego rozmowach z władzami na temat transformacji ustrojowej. Pozbawiony pracy i perspektyw życiowych Jarosław Kaczyński kandydował w wyborach 1989 i został senatorem. W kolejnej części wspomnień opisana jest historia powstania gabinetu Mazowieckiego, współpracy z Lechem Wałęsą, bardzo pragmatycznej personalnej polityki, wolnej od zacięcia ideologicznego, krystalizacji środowiska politycznego bliskiego gazecie Wyborczej, pracy lidera PiS w Tygodniku Solidarność, kształtowania się życia politycznego III RP, powstania Porozumienia Centrum, gier personalnych, walki Wałęsy o prezydenturę, pracy w kancelarii Wałęsy. Na kartach wspomnień Jarosława Kaczyńskiego znalazły się też informacje o kulisach rządu Bieleckiego, niechęci szefa Solidarności Mariana Krzaklewskiego do Lecha Kaczyńskiego, pierwszych wolnych wyborach, rządzie Olszewskiego i o tym, jak nie miał ten gabinet zaplecza parlamentarnego, rozpadzie PC, klęsce środowisk patriotycznych w kolejnych wyborach, działaniach Lecha Wałęsy i jego klęsce w drugich wyborach prezydenckich Bardzo ciekawe są wspomnienia lidera PiS o rozmowach na temat integracji PAX z PC, planach podziału majątku PAX (1/3 dla PC, 1/3 dla Kościoła, 1/3 dla rodziny Bolesława Piaseckiego). Prezes PiS w swoich wspomnieniach szczerze opisuje swoje oraz całego środowiska patriotycznego zagubienie i dezorientację wobec wyzwań, przed jakimi stanęła Polska. Lider PiS nie miał kontroli ani wiedzy nad tym, kim są działacze jego partii, miał niewielki wpływ na to, co się działo w PC (co zresztą tłumaczy współczesną zamkniętą konstrukcje PiS) - Jarosław Kaczyński w pewnym momencie przestał być prezesem a nawet odszedł z PC. Zapleczem dla działalności politycznej Jarosława Kaczyńskiego stała się Fundacja Prasowa Solidarności. W swych wspomnieniach lider PiS opisał też wsparcie finansowe, jakiego jego fundacja udzielała różnym mediom.