Doradzające amerykańskiej administracji Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych (CSIS) oficjalnie zatrudniło byłego szefa MON (w rządzie PiS) a zarazem byłego szefa MSZ (w rządzie PO) Radosława Sikorskiego. Aż się prosi, żeby stwierdzić: ciepła posadka za wierną służbę, i to bynajmniej nie Polsce.

Jak tłumaczył Zbigniew Brzeziński, jeden z członków wspomnianego think-tanku, Sikorski jest bardzo mile widziany w CSIS, ponieważ jest „wiernym atlantystą” [sic!] i „oddanym Europejczykiem”. Z kolei prezes organizacji John Hamre podkreślił, że liczy na to, iż Sikorski dostarczy amerykańskiej instytucji wielu strategicznych informacji i analiz.

O ile dotychczasowe zasługi Radosława Sikorskiego dla Amerykanów są bezsprzeczne, o tyle zapowiedź, że Sikorski ma dostarczać amerykańskiej instytucji wielu strategicznych informacji i analiz delikatnie mówiąc jest niepokojąca. Człowiek, który kierował dwoma kluczowymi resortami w Polsce z pewnością ma ogromną wiedzę, niekoniecznie jawną. Konia z rzędem temu, kto zagwarantuje, że CSIS nie posiądzie w ten sposób informacji wrażliwych, o dużym znaczeniu dla bezpieczeństwa oraz funkcjonowania państwa polskiego.

Już nie wspominając o moralnych aspektach, nawet jeżeli założymy, że Amerykanie to nasi sojusznicy, chociaż historia działalności amerykańskich korporacji w Polsce dowodzi, że raczej kolonizatorzy. W tym kontekście jest co najmniej zastanawiające, że do zatrudnienia Sikorskiego w ciele doradczym Waszyngtonu dopuściły polskie służby. Tym bardziej, że Radosław Sikorski już jako szef MSZ prowadził szkodliwą działalność antypolską. Zabraknie wyobraźni, żeby przewidzieć, w jaki sposób mógłby on wykorzystać wiedzę, którą posiadł, będąc na dodatek oficjalnie na usługach USA.

Pytanie też, dlaczego nie reagują polscy politycy? Swoją drogą wyobrażam sobie reakcję ministra Antoniego Macierewicza, gdyby Radosław Sikorski został zatrudniony przez ośrodek doradczy Kremla...