Wychowywany w poszanowaniu dla polskiej tradycji, od najmłodszych lat czynnie uczestniczył w lokalnym życiu społecznym. Występował na wiecach przedwyborczych, w czasie plebiscytu agitował na rzecz przyłączenia Śląska do II RP. Polskie interesy reprezentował w rozlicznych organizacjach polonijnych i gospodarczych. Przyszedł na świat 4 października 1868 r. w Sprzęcicach w powiecie strzeleckim na Opolszczyźnie, w rodzinie chłopskiej. Szkołę podstawową ukończył w Siedlcu, potem pracował w gospodarstwie ojca, które z czasem odziedziczył. Wychowywany w poszanowaniu dla polskiej tradycji, od najmłodszych lat czynnie uczestniczył w lokalnym życiu społecznym, m.in. jako członek Towarzystwa „Sokół”. Propagował w swym środowisku polską prasę, występował na wiecach przedwyborczych, zachęcając do głosowania na polskich kandydatów w wyborach do parlamentu Rzeszy i sejmu pruskiego. Był jednym z inicjatorów założonego w 1908 r. w Strzelcach Opolskich Banku Ludowego, pełniąc w nim funkcję przewodniczącego zarządu. Bank udzielał polskim rolnikom kredytów na preferencyjnych warunkach. W czasie plebiscytu na Śląsku zaangażował się w agitację, działał też w powiatowych strukturach Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1920 r. był jednym z założycieli spółdzielni „Rolnik”, skupującej plony od miejscowych gospodarzy. Od chwili powstania Związku Polaków w Niemczech (ZPwN) w 1922 r. należał do czynnych jego członków. W okresie Republiki Weimarskiej reprezentował Polaków w sejmiku powiatowym w Strzelcach oraz był delegatem do Górnośląskiej Izby Rzemieślniczej. W drugiej połowie lat 30. był prezesem Górnośląskiego Zjednoczenia Rolników i zarazem ostatnim prezesem I Dzielnicy Śląskiej ZPwN. Na kilka dni przed wybuchem II wojny światowej został wezwany na rozmowę przez niemieckiego starostę strzeleckiego, który zagroził mu aresztowaniem, jeśli nie zakończy swojej działalności. 11 września 1939 r. Franciszek Myśliwiec wraz z innymi działaczami ZPwN został aresztowany przez gestapo i wywieziony do obozu koncentracyjnego Buchenwald. Z czasem przewieziono go do obozu w Dachau, gdzie według oficjalnego komunikatu zmarł 6 listopada 1941 r. Tragiczny los spotkał także jego rodzinę. Jedyny syn, siłą wcielony do Wehrmachtu, zginął na froncie. Pozostałych członków rodziny wysiedlono z gospodarstwa i wywieziono w głąb Niemiec. Imię wybitnego społecznika noszą ulice i szkoły w kilku miejscowościach na Opolszczyźnie. Źródło: strzelecopolski.pl