75. rocznica śmierci działacza radykalnej prawicy Aleksandra Heinricha

Absolwent prawa Uniwersytetu Warszawskiego, działacz akademicki i narodowy, dziennikarz. Brał udział w powstaniu Obozu Narodowo-Radykalnego, po rozłamie w organizacji związał się z ONR „ABC”. Za działalność konspiracyjną w czasie okupacji został zamordowany w Auschwitz. Aleksander Heinrich przyszedł na świat 28 lipca 1901 r. w Karaklis w Armenii. W 1907 r. jego rodzina przeniosła się do Polski i osiadła w Skierniewicach. Tam w 1921 r. ukończył Gimnazjum im. Bolesława Prusa. Po przeprowadzce do Warszawy rozpoczął studia prawnicze na tamtejszym uniwersytecie. Od najmłodszych lat działał w harcerstwie. Pełnił kolejno funkcje komendanta chorągwi warszawskiej i członka zarządu chorągwi mazowieckiej ZHP. W czasie studiów związał się z Młodzieżą Wszechpolską, był prezesem jej koła na UW. Był aktywnym działaczem akademickim, należał do korporacji „Aquilonia”. Od 1925 r. pełnił funkcję prezesa Związku Akademickich Kół Naukowych, dwa lata później stanął na czele Naczelnego Komitetu Akademickiego. Jako dziennikarz i publicysta współpracował z „Kurierem Warszawskim” oraz z periodykami studenckimi. Przez wiele lat zasiadał w zarządzie Związku Dziennikarzy RP. Od momentu powstania Obozu Wielkiej Polski w 1926 r. był jego jednym z najbardziej zaangażowanych członków. W 1934 r. brał udział w tworzeniu struktur Obozu Narodowo-Radykalnego. Po rozłamie, który nastąpił rok później, wszedł do kierownictwa ONR „ABC”. W wyniku działań wojennych w czasie oblężenia Warszawy we wrześniu 1939 r. został ranny i musiał poddać się długiemu leczeniu. Po odzyskaniu zdrowia podjął działalność konspiracyjną. Na początku 1941 r. został aresztowany przez gestapo. Osadzono go w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, gdzie zmarł z wycieńczenia 22 maja 1942 r. Źródło: Arkadiusz Meller, Patryk Tomaszewski: ŻYCIE I ŚMIERĆ DLA NARODU! Antologia myśli narodowo-radykalnej z lat trzydziestych XX wieku. Warszawa: 2011 fot.: archiwumkorporacyjne.pl