Oddał życie za wiarę. Błogosławiony o. Narcyz Turchan

Był przełożonym w klasztorze we Włocławku. Zmarł w wyniku maltretowania i chorób 19 marca 1942 r. w Dachau. Jest jednym z pięciu franciszkanów z Zakonu Braci Mniejszych, beatyfikowanych przez papieża Jana Pawła II w 1999 r. jako męczennicy czasu II wojny światowej.

Przyszedł na świat jako Jan Turchan 19 września 1879 r. w Biskupicach koło Wieliczki w Małopolsce, w wielodzietnej rodzinie rolniczej. Szkołę ludową kończył w rodzinnej wsi, od 1894 r. kontynuował naukę w gimnazjach w Krakowie i w Podgórzu.

Wychowywany w atmosferze pobożności w 1899 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w prowincji Matki Bożej Bolesnej Reformatów w Galicji, przyjmując imię Narcyz. Pierwsze śluby zakonne złożył we wrześniu 1900 r. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Krakowie i we Lwowie. Tam też w 1903 r. przyjął śluby wieczyste a trzy lata później święcenia kapłańskie.

W pierwszych latach kapłaństwa posługę pełnił w kościołach klasztornych we Lwowie i Rawie Ruskiej. Od 1908 r. pracował w Wieliczce, gdzie był wikariuszem parafii św. Klemensa i katechetą. W latach 1912-1915 pełnił obowiązki kaznodziei i spowiednika w klasztorze św. Kazimierza w Krakowie i w klasztorze pw. Trójcy Świętej w Jarosławiu.

W 1915 r. objął urząd przełożonego klasztoru, czyli gwardiana, w Stopnicy w zaborze rosyjskim. Funkcję tę piastował przez osiem lat. Był cenionym kapłanem, który umacniał w wierze i opiekował się biednymi i chorymi. Stamtąd został na krótko przeniesiony do Konina, a w 1924 r. do Pilicy, gdzie wyremontował klasztor i kościół.

W 1934 r. został gwardianem w Pińczowie, a dwa lata później we Włocławku, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej. Mimo że miał możliwość opuszczenia miasta, pozostał z mieszkańcami i swoimi współbraćmi.

W czasie okupacji był dwukrotnie aresztowany przez gestapo. Za drugim razem Niemcy ograbili doszczętnie klasztor, a potem zamknęli kościół. Ostatecznie w październiku 1941 r. osadzono go w obozie przejściowym w Lądzie, skąd jeszcze w tym samym miesiącu został przewieziony do KL Dachau.

Mimo szykan i tortur zachowywał spokój i pogodę ducha. Zmarł w wyniku maltretowania i chorób 19 marca 1942 r., jego ciało zostało spalone w krematorium. Dzięki poczynionym staraniom rodzina otrzymała prochy zmarłego, które złożono na cmentarzu parafialnym w Biskupicach.

13 czerwca 1999 r. Ojciec Święty Jan Paweł II wraz z gronem 107 męczenników wyniósł go na ołtarze.

Paweł Brojek
Źródło: franciszkanie.pl


© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.