Październikowa prośba

[caption id="attachment_56428" align="alignleft" width="209"] OLYMPUS DIGITAL CAMERA[/caption] Dziś pamięć oraz wspomnienia skupmy wokół naszych bliskich, którzy odeszli - świadomie proszę o to teraz, a nie na początku listopada, bowiem wyznaję zasadę, że o tych, których nie ma już wśród nas winno pamiętać się cały rok, a nie tylko od święta. Dziś długość życia w krajach rozwiniętych rośnie wskutek zmniejszonej umieralności noworodków, wskutek chorób a także rozwijającej się medycyny. Najstarsza osoba, której wiek nie budzi żadnych wątpliwości dożyła 122 lat. Żyje jeszcze jedna osoba, Japonka Nabi Tajima urodzona w XIX wieku! A mimo to życie ludzkie na tej ziemi nie trwa wiecznie, jakby to się wielu zwolennikom pustego myślenia oaz postępowania wydawało i każdego dotyka śmierć jego bliskich. Ważne jest jednak to, że o nich pamiętamy. Pamiętamy wspólnie spędzone chwile, ich uśmiech, głos, spojrzenie, maniery. Modlimy się za nich, chodzimy na ich groby i mamy nadzieję, że kiedyś znów ich spotkamy, zdrowych i szczęśliwych. Nie zapominajmy jednak o tych, którzy umarli nim mogli zaznać życia, o dzieciach nienarodzonych (choć feministki powiedzą, że po płodach nie ma co płakać), o maleństwach, które zmarły krótko po narodzinach. Pamiętajmy o bezdomnych, samotnych, opuszczonych, którzy umarli z dala od bliskich. Zjawisko śmierci często nas przeraża, ale to właśnie w jego obliczu pokazujemy swoje człowieczeństwo poprzez opiekę, wsparcie, zadbanie o pochówek i pamięć, a także poprzez opowiadanie następnym pokoleniom o ludziach, których nie dane było im poznać. Odwiedzajmy więc cmentarze nie tylko na święta, róbmy to spontanicznie, pamiętajmy o bliskich przez cały rok, a nie tylko na początku listopada. Niech śmierć nie zaważy na naszej miłości do nich. Stefan Aleksander Dziekoński