Dlaczego młodzi ludzie coraz bardziej zapominają o Janie Pawle II?

Do dzisiaj zachowuję w pamięci  dni, które nastąpiły po śmierci Jana Pawła II. Powszechny smutek i poczucie osamotnienia kontrastowały z zawieszaniem sporów, godzeniem się zwaśnionych stron oraz skandowaniem ,,Santo Subito". Nawet środowiska lewicowe wypowiadały się ciepło o zmarłym Papieżu. Dziś w Internecie możemy natomiast znaleźć memy o treści uwłaczającej godności Jana Pawła II. Twórcę tego typu memów w 2005 roku czekałby lincz w Internecie, dziś tego typu obrazki - choć wielu szokują - nie są pojedynczymi przypadkami. Oczywiście za życia papieża pojawiały się wobec Niego głosy krytyczne, wręcz oskarżycielskie. Środowiska konserwatywne krytykowały Jana Pawła II za udział w obrzędach innych wyznań oraz religii, jak również za odnajdywanie wspólnych wartości chrześcijaństwa i na przykład buddyzmu.Oskarżano go między innymi o utrudnianie Josephowi Ratzingerowi tropienia księży, którzy wykorzystywali seksualnie nieletnich. Dlaczego młodzi ludzie coraz bardziej zapominają o dobru Jego pontyfikatu? Wszak to oni  byli uprzywilejowanymi rozmówcami oraz adresatami przesłania Papieża.  Jan Paweł II przemawiał do nich podczas każdej ze swych pielgrzymek oraz zainicjował Światowe Dni Młodzieży. Pamiętajmy o tym! Jan Paweł II  - gdy był już bardzo chory i miał trudności z mówieniem zadziwiał w dalszym ciągu  nie tylko młodych ludzi, ale  i  ludzi Kościoła.  Jego autorytet  był wzmocniony charyzmą oraz świętością, która u wszystkich, nawet u wrogów Kościoła, budziła szacunek, a młodzi ludzie - jakże głęboko samotni! -  lgnęli do Papieża jak do ojca. W 2005 roku  za Janem  Pawłem II tęskniono, kochano Go i szanowano. Dziś zdania wydają się znacznie bardziej podzielone, choć wciąż wielu ludzi traktuje papieża-Polaka jako wzór do naśladowania  - to jednak  w drugiej dekadzie XXI wieku pojawiają się również słowa krytyki, wcześniej nie tak widoczne. Widzimy więc jak w ciągu kilkunastu lat zmienia się podejście społeczeństwa do człowieka w różnych aspektach. Pozostaje jednak pytanie: czy przyszłe pokolenia będą pod wrażeniem nauk Jana Pawła II, czy też będą niefrasobliwie krytykować jego pontyfikat?