Będąc przed wojną aktywnym działaczem ONR, w czasie okupacji związał się ze Związkiem Jaszczurczym. Za odmowę współpracy z Niemcami trafił do Gross-Rosen. Odmówił przyjęcia Krzyża Narodowego Czynu Zbrojnego, stwierdzając, iż „osoba aktualnego Prezydenta Polski Pana Aleksandra Kwaśniewskiego jest jedynym powodem do odmowy”. Mieczysław Dukalski urodził się 1 stycznia 1910 r. w Radomiu. Uczęszczał do Korpusu Kadetów w Modlinie, Gimnazjum im. Adama Mickiewicza i Szkoły Handlowej w Warszawie. Studiował w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni. Od maja 1934 r. działał w Obozie Narodowo-Radykalnym oraz w związanym z ONR, Katolickim Zrzeszeniu Młodzieży Męskiej i Żeńskiej na Pomorzu, gdzie do 1938 r. był tzw. referentem ideowym i społecznym. Przed wybuchem wojny obronnej 1939 r. pracował na stanowisku oficera wychowawcy w Szkole Morskiej w Gdyni. Po zajęciu miasta przez Niemców został aresztowany, ale wkrótce go zwolniono. W październiku 1939 r. wyjechał do Warszawy, gdzie wstąpił w szeregi Organizacji Wojskowej Związek Jaszczurczy. W listopadzie tego roku, na rozkaz Komendanta Głównego Związku Jaszczurczego, por. Władysława Marcinkowskiego ps. „Jaxa”, nawiązał kontakty z uciekinierami z Pomorza. Z ich udziałem utworzył tzw. Grupę Pomorską, stanowiącą zalążek Okręgu Pomorskiego ZJ z siedzibą w Warszawie, na którego czele stanął jako komendant. Jesienią 1940 r. uczestniczył w rozmowach z Delegatem Rządu RP na Pomorze, Antonim Antczakiem, które zaowocowały utworzeniem tzw. Milicji Pomorskiej w Toruniu, na której czele stanął. W tym samym czasie brał też udział w rozmowach scaleniowych prowadzonych w Warszawie ze Związkiem Walki Zbrojnej. Od jesieni 1940 r. do końca 1942 r. trwała faktyczna współpraca, bez podporządkowania się ZWZ. Związek Jaszczurczy pomagał w m.in. w wymianie pieniędzy oraz dostarczaniu dokumentów. Od połowy 1941 r. Dukalski był szefem oddziału organizacyjnego Inspektoratu Ziem Zachodnich (IZZ) obejmującego Pomorze, Wielkopolskę i Śląsk. Organizował także Ekspozyturę „Zachód” - organizację wywiadowczą Związku Jaszczurczego. W ramach IZZ zorganizował Akcję Specjalną, która wykonywała m.in. akcje odwetowe oraz likwidowała konfidentów. W 1942 r. znalazł się w nowo utworzonych strukturach Narodowych Sił Zbrojnych. W styczniu 1944 r. jego oddział został przekształcony w Batalion Osłony Kwatery Głównej NSZ, jego liczebność wahała się od 140 do 170 ludzi. W lipcu 1944 r. został aresztowany przez gestapo i umieszczony w więzieniu przy al. Szucha. Namawiany przez Niemców do współpracy przeciw bolszewikom, odmówił. Wkrótce został wywieziony wraz z transportem więźniów do obozu w Gross-Rosen, ostatecznie trafił do filii obozu w Brzegu. W nocy z 4 na 5 maja 1945 r. uciekł i dotarł do Pragi, a następnie dołączył do Brygady Świętokrzyskiej NSZ stacjonującej wówczas na terenie Czech. Od maja 1945 r. pełnił funkcję szefa Oddziału II Brygady. Zajmował się organizowaniem przerzutów osób zagrożonych represjami ze strony NKWD i UB, był też oficerem do spraw specjalnych i utrzymywał kontakty ze strukturami NSZ w kraju, które podjęły walkę z sowiecką okupacją. W 1947 r. nawiązał współpracę z kontrwywiadem francuskim i pomagał w ściganiu zbrodniarzy niemieckich i sowieckich agentów. W latach 1951-1980 mieszkał w Gujanie Francuskiej, pracując w żegludze rzecznej, a następnie na stanowisku zastępcy szefa transportu Ośrodka Emigracyjnego i kontrolera magazynów. W marcu 1980 r. przyjechał do Francji i zamieszkał pod Paryżem, gdzie pełnił tam funkcję Prezesa Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Paryżu. Przez długie lata ze względów bezpieczeństwa używał nazwiska Mieczysław Zapora, którym podpisywał swoje publikacje. W 1997 r. odmówił przyjęcia Krzyża Narodowego Czynu Zbrojnego, stwierdzając, iż „osoba aktualnego Prezydenta Polski Pana Aleksandra Kwaśniewskiego jest jedynym powodem do odmowy”. Mieczysław Dukalski zmarł 11 kwietnia 1998 r. pod Paryżem. Pochowany został na cmentarzu w miejscowości Gumerg we Francji. Był wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Walecznych oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Źródło i fot.: endecja.pl