Katolicy są nieustannie terroryzowani przez posoborowych heretyków nakazem bezwarunkowego entuzjazmu wobec Żydów, judaizmu, i żydowskiej polityki wobec katolicyzmu. Hucpiarstwo posoborowych heretyków sprawnie ogłupiających wielu katolików skuteczne jest w wyniku lenistwa intelektualnego obecnego w wspólnocie wierzących. Minimalny wysiłek intelektualny polegający na skorzystaniu z wiedzy oferowanej nam przez takich wybitnych naukowców jak ksiądz profesor Chrostowski skutecznie uodporniło by katolików na toksyczne posoborowe herezje i pozwala cieszyć się bogactwem intelektualnym wiary jaką oferuje nam Kościół katolicki.     Jedną z lektor obowiązkowych dla katolika chcącego wzrastać i rozwijać się w katolicyzmie, a nie karleć i obumierać w posoborowych herezjach (bezczelnie podszywających się pod nauczanie Kościoła katolickiego) są obecnie wznowione dwa tomy wywiadu jakie ksiądz profesor Waldemar Chrostowski udzielił Grzegorzowi Górnemu i Rafałowi Tichemu. Drugi z nich „Kościół Żydzi Polska" staraniem wydawnictwa Fronda ukazał się po raz pierwszy w 2009 roku. W swej pracy ksiądz profesor Chrostowski stwierdził, że szacunek dla „Żydów i judaizmu nie może być równoznaczny z bezmyślną aprobatą wszystkiego, czego Żydzi chcą i co robią” . Zdaniem Księdza Profesora już od czasów pobytu w Asyrii i Babilonie Żydzi tak piszą historię, by była zgodna z ich potrzebami politycznymi, a nie z faktami. Typowo żydowską hagadą (opowieścią ignorującą prawdę historyczną, a mającą według Żydów przesłanie moralne) są też opowieści o holocauście nie wiele mające wspólnego z faktami (przykładami takiej twórczości są powieści Martina Graya „Wszystkich których kochałem” czy Jerzego Kosińskiego „Malowany ptak”). Dodatkowo Żydzi swoją tożsamość przekazują przekazują przekazami ustnymi, których treść ukrywają przed chrześcijanami. Według księdza Chrostowskiego judaizm po biblijny jest religią zdecydowanie odmienną od religii biblijnego Izraela. „Dzisiejszy judaizm stanowi rozwinięcie i ważna modyfikacje religii Starego Testamentu”. Współczesny judaizm zaczął powstawać gdy w III wieku pojawiały się Miszna, Gemary, Talmud Palestyński i Babiloński (ten ostatni stał się fundamentem judaizmu rabinicznego). Choć poznanie judaizmu rabinicznego pozwala na lepsze poznanie monoteizmu biblijnego, który był tożsamością Jezusa, to „chronologicznie rzecz ujmując, chrześcijaństwo pojawiło się wcześniej niż judaizm rabiniczny”. Zdaniem Księdza Profesora judaizm w pewnym stopniu propaguje rasizm. Przykładem tego jest to, że podczas codziennej modlitwy porannej religijni Żydzi modlą się „Błogosławiony jesteś Ty, Panie, nasz Boże, Królu Wszechświata, że nie uczyniłeś mnie gojem”. Ksiądz Chrostowski zwrócił uwagę, że katolicyzm w pewnym stopniu oddziaływał na judaizm rabiniczny - „koncepcje teologiczne traktujące kościół jako Mistyczne Ciało Chrystusa, trafiły przez Zohar i chasydyzm do współczesnego judaizmu jako koncepcja ludu Izraela mistycznego ciała Boga czczonego jako Szechina”. Jak przypomina Ksiądz Profesor, pomimo, że ortodoksi judaistyczni odmawiają uznania Izraela, są w Izraelu akceptowani. Ortodoksi w różny sposób definiują mesjasza jako jednostkę lub jako zbiorowość czyli Izrael. Ortodoksi odczuwają religijny przymus odbudowy trzeciej świątyni (odbudowę przygotowuje Instytut Trzeciej Świątyni). Zdaniem Księdza Profesora „w drugiej połowie I oraz II w. nie brakowało sytuacji gdy [Żydzi] inspirowali prześladowania, jakie spadły na chrześcijan”. W Judaizmie „pod koniec I w. pojawił się „birkat ha minim” czyli praktyka przeklinania wyznawców Chrystusa i całkowitej separacji od nich”. W IV wieku za panowania Juliana Apostaty (360 -362) Żydzi mieli wpływy na dworze cesarza i inspirowali prześladowania chrześcijan. Żydzi poparli agresje arabów na chrześcijański Półwysep Iberyjski. Żydzi wsparli też zajęcie chrześcijańskiej Jerozolimy przez arabów. W opinii Księdza Profesora Żydzi w Izraelu nie są zainteresowani chrześcijaństwem, nienawidzą chrześcijan i ich religii, są do chrześcijaństwa uprzedzeni. Nie chcą utrzymywać kontaktów z chrześcijanami. W Jerozolimie na widok chrześcijańskich pielgrzymów Żydzi plują, manifestują wrogość i pogardę dla chrześcijan. Obsesja antychrześcijańska religijnych Żydów jest tak wielka że nie wolno im: krzyżować rąk, zakładać nogi na nogę, używać znaku plus – wszystko to kojarzy się w judaizmie z znienawidzonym znakiem krzyża. Jak informuje ksiądz profesor „Żyd ma obowiązek cichego wymawiania przekleństw na widok kościoła czy kapliczki”, a „w kręgu religijnych Żydów wyjście dziewczyny za mąż za chrześcijanina nadal uważane jest za jej śmierć cywilną”. Zdaniem Księdza Profesora wśród chrześcijan, w chrześcijańskich krajach Żydzi ukrywają przed chrześcijanami źródła swojej tradycji (by chrześcijanie nie dowiedzieli się o ogromnej nienawiści do chrześcijan a szczególnie katolików w żydowskiej tradycji). Według księdza profesora Żydzi uważają, że chrystianizacja niszczy żydowskość, podczas gdy ateizm nie niszczy tej tożsamości. Można więc być ateistą i Żydem, ale chrześcijaninem i Żydem już nie. Połowa populacji Izraela to ateiści zadeklarowani i niewierzący - pomimo to życie społeczne i prawo cywilne państwa żydowskiego podporządkowane jest judaizmowi. Jak informuje ksiądz profesor judaizm zakazuje Żydom finansowania chrześcijańskich przedsięwzięć dlatego też Żydzi nie mogą kupować ani posiadać Nowego Testamentu. Żydzi mają zakaz rozmów o Jezusie (dlatego nie mogą brać udziału w konferencjach na ten temat). Jezus jest Żydów tematem tabu (nie wolno o nim mówić). W opinii księdza profesora Żydzi ukrywają przesłanie żydowskiej tradycji dotyczącej Jezusa. „Za wszystko co złe, czego doświadczyli przez dwa tysiące lat, Żydzi winią Jezusa i Jego wyznawców". Żydzi są wrodzy wobec Jezusa i chrześcijaństwa. „W państwie Izrael nie wolno przynosić do szkoły ani posługiwać się wydaniem Biblii, w którym umieszczono Nowy Testament”. Ksiądz Profesor informuje w swej pracy czytelników, że w Talmudzie i „Toledoth Jesu” (hebrajskiej księdze w XIX wieku przetłumaczonej na niemiecki, będącej parodią ewangelii Mateusza) znajdują się pełne nienawiści bluźnierstwa pod adresem Jezusa. Nienawiść do Jezusa widać też w powieściach Isaaca Basshevisa Singera. Żydów nie interesuje historyczny wizerunek Jezusa, mają swój własny, wyrosłą z judaizmu karykaturę malowaną kolorami nienawiści. Żydzi odrzucają szczególnie koncepcje Trójcy świętej. Zdaniem księdza profesora Chrostowskiego katastrofalną ignorancją jest utożsamianie judaizmu rabinicznego z religią biblijnego Izraela. Prawdziwym dziedzicem religii biblijnego Izraela jest chrześcijaństwo a nie judaizm. Święty Augustyn zebrawszy opinie wcześniejszych teologów i myślicieli stwierdzał, że Kościół jest „Versus Israel” prawdziwym Izraelem, Żydzi przestali być narodem wybranym, chrześcijanie stali się narodem wybranym. Żydzi, są zaś endemitem świadczącym o prawdziwości Biblii (symbolem tego jest postać Żyda wiecznego tułacza). Zdaniem Księdza Profesora, ksiądz Michał Czajkowski twierdząc, że judaizm jest równoprawną dla Żydów drogą do zbawienia głosił herezje, bo nie ma zbawienia poza Chrystusem. Stanowisko Kościoła nie przeszkadzało w tym by mający pochodnie żydowskie zostawali świętymi, czego przykładem jest święta Teresa z Avil, czy święty Jan od krzyża. Jak przypomina księdza profesor, już święty Ignacy z Antiochii przestrzegał chrześcijan by nie ulegali judaizacji. Z judaizmem polemizował Justyn Męczennik w „Dialogu z Żydem Tryfonem”. Katolicyzm uznawał, że upadek świątyni i państwa żydowskiego był karą za odrzucenie Jezusa. W 1904 roku papież Pius X odmówił poparcia syjonizmu, stwierdzając, że Żydzi nie mogą liczyć na poparcie Kościoła bo wyrzekli się Jezusa, i, że Kościół będzie dążył do nawrócenia Żydów. Herezje posoborowe tresujące katolików w samobójczej akceptacji dla wszelkich żydowskich ekscesów opierają się na kłamstwach i manipulacjach. Przykładem tego jest sprawa wypowiedzi papieża Polaka o „starszych braciach”. Jak informuje ksiądz profesor Jan Paweł II podczas swojej wizyty w synagodze powiedział, że Żydzi są w „w pewien sposób, można by powiedzieć, naszymi starszymi braćmi". Polska wersja „L'Osservatore Romano”, której naczelnym był ksiądz Adam Boniecki, usunęła słowa „w pewien sposób". Dodatkowo „starsi bracia” w Piśmie Świętym nie są postaciami godnymi zaufania (Kain, Izmael, Ezaw), nie jest to więc komplement. Warto przypomnieć, że Żydzi nie uważają chrześcijan za „młodszych braci”. Opisując pozycje Żydów we współczesnym świecie ksiądz Chrostowski stwierdził, że w USA 3% populacji to Żydzi. Te 3% populacji zajmuje 20% posad wykładowców na najlepszych uniwersytetach i wśród prawników, 7,5% kongresmenów i senatorów. Poprzez Hollywood Żydzi „nadają kierunek i ton kulturze masowej". „W rządzie, bankowości i biznesie rzadko są na pierwszej linii, ale zawsze tam, gdzie zapadają najważniejsze decyzje”. Od początku istnienia USA trwa lojalna współpraca Żydów i protestantów. Protestanci z USA zwani chrześcijańskimi syjonistami popierają Izrael wierząc, że pod koniec świata Żydzi się nawrócą (protestancka teza o nawróceniu Żydów jednak denerwuje judaistów). Żydzi od 2000 lat planowali powrót do Palestyny. W 17 czerwca 1666 Sabataj Cwi ogłosił dzień zbawienia, nadejście mesjasza i chciał Żydów zaprowadzić do Ziemi Świętej. W XIX wieku w związku z Wiosną Ludów nastąpiło odrodzenie nacjonalizmu żydowskiego. Było kilka pomysłów na powstanie państwa żydowskiego (Judeopolonia, emigracja do Kanady i USA, stworzenie żydowskiego państwa w Paragwaju, Keni, lub w Kostaryce). Palestynę jako miejsce pod państwo żydowskie wskazał Theodor Herzl w „Judenstaad”, potwierdziła to w 1897 roku w Bazylei Światowa Organizacja Syjonistyczna (obradująca po niemiecku). Palestynę Żydom obiecał również Benjamin Disreli Żyd pełniący urząd premiera Wielkiej Brytanii. Powstanie Izraela w 1948 roku było ukoronowaniem działalności syjonistów. Powstanie Izraela Żydzi postrzegają jako początek epoki mesjanistycznej. W 1967 roku Szlomo Goren główny rabin Izraela uznał, że wojsko odgrywa rolę mesjasza i wojna rozpoczęła epokę mesjanistyczną. Oddanie Palestyny Palestyńczykom uznał za wyrzeczenie się misji dziejowej, z takiego właśnie powodu Żydzi popierają terror i eksterminacje Palestyńczyków. W Iraku żyje 500.000 wygnanych z Palestyny Palestyńczyków, 2.000.000 w obozach na Zachodnim Brzegu i 1.500.000 w obozach w Gazie (razem 5.000.000 Palestyńczyków). Jedyną dostępną Palestyńczykom odpowiedzią na żydowski terror jest niestety palestyński terroryzm.