Powszechnie uważa się, że to komuniści zorganizowali zamach na Jana Pawła II 13 maja 1981 r. w Watykanie. Wskazuje się przy tym na „bułgarski trop”. Wiele śladów przemawia jednak raczej za tym, że to nie oni stali za zamachem, ale ludzie związani z Bankiem Watykańskim, dla których ta teza była zresztą na rękę. 13 maja 1982 r. na Placu Świętego Piotra Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Ağcę w brzuch oraz rękę. Okazało się, że Ağca należał do nacjonalistycznej organizacji tureckiej. W trakcie śledztwa wskazał on jako trop tzw. ślad bułgarski, który miał sugerować, że to bułgarskie służby specjalne dokonały zamachu, działając na zlecenie ZSRR. Jest to najczęściej przywoływana wersja, którą zresztą sugerował sam Jan Paweł II w ostatnim wywiadzie „Pamięć i tożsamość”, w którym przywołał ideologię totalitaryzmu, jako przyczynę zamachu. Problem w tym, że sam Ağca wielokrotnie zmieniał zeznania. Sergej Antonow, Bułgar, który stanął przed sądem na podstawie zeznań Ağcy, został uniewinniony z powodu braku dowodów. W dodatku Szare Wilki były organizacją antykomunistyczną. Trudno też zrozumieć dlaczego KGB miało posłużyć się inną organizacją, skoro samo posiadało najlepszych zabójców i nie praktykowało takiego pośrednictwa. Dużo bardziej prawdopodobne wydaje się to, co pisze Rumiana Ugarczinska. Według tej francuskiej dziennikarki bułgarskiego pochodzenia ślady zamachu w Turcji i we Włoszech prowadzą do tajnej struktury NATO o nazwie „Stay Behind”. W krajach Europy Zachodniej miały powstawać siły partyzanckie, które były gotowe podjąć walkę, gdyby komuniści wygrali wojnę z Zachodem. Włoskie odgałęzienie tej struktury miało nosić nazwę „Gladio”. Problem w tym, że zostało ono przejęte przez masonów z loży P2 i osoby zamieszane w skandale wokół watykańskiego banku Ambriosiano. Istnienie „Gladio” miał ujawnić publicznie były premier Włoch Giulio Andreotti w 1992 r. O tym samym napisał Bogusław Wołoszański, który wskazywał na to, że w Turcji, która ze względu na granicę z ZSRR i silne ugrupowania komunistyczne oraz lewicowe traktowana była jako państwo frontowe, już w 1952 r. pułkownik Alparslan Türkes przystąpił do organizowania tajnej armii. Kwatera główna nazwana Taktyczną Grupą Mobilizacyjną (Seferberlik Tetkik Kurulu, STK) działała w budynku CIA w Ankarze. Trzynaście lat później przyjęła nazwę Departament Działań Specjalnych (Özel Harp Dairesi, ÖHD). To właśnie NATO miało stać za powstaniem Szarych Wilków. Cała sprawa staje się jaśniejsza, kiedy weźmie się pod uwagę, co działo się w Banku Watykańskim (IOR). Włoscy dziennikarzy śledczy– G. Nuzzi i M. Guarino twierdzą, że został on przejęty właśnie przez masońską lożę P2. Uważają, że Jan Paweł I był świadom tego, co działo się w IOR i próbował to ukrócić. Obaj piszą, że zarządził przeprowadzenie dochodzenia, co do obecności masonów wśród watykańskich dygnitarzy, a 28 września spotkał się z sekretarzem stanu Jeanem Villotem w sprawie dalszej działalności Banku Watykańskiego. Miał na tym spotkaniu żądać zerwania wszelkich stosunków z Banco Ambrosiano, który później okazał się zamieszany w afery finansowe, a jego szefa znaleziono powieszonego w Londynie z cegłą w kieszeni (sugestia, że zrobili to masoni). Rankiem 29 września, kilka godzin po rozmowie z Villotem, Jan Paweł I został znaleziony martwy. Umarł nagle, zaledwie po 33 dniach sprawowania urzędu. Bez dokonywania sekcji zwłok stwierdzono śmierć naturalną. Jan Paweł II przez kilka lat wstrzymywał się z wszelkimi zmianami w Banku Watykańskim, a później jego zmiany niewiele w nim zmieniły. Czemu? Musiał mieć wiedzę o tym, co się tam działo. Zamach na niego mógł być próbą powstrzymania go przed wprowadzeniem zmian. Miał miejsce na początku pontyfikatu. Papież Polak mógł uznać, że albo skupi się na pontyfikacie albo na Banku Watykańskim, bo to zapewne będzie wiązało się z dalszymi zamachami i być może utratą życia. Wiele wskazuje więc na to, że zrezygnował z reformowania IOR uznając, że są ważniejsze cele przed jego pontyfikatem. źródła: G. Nuzzi, Watykan. Spółka z. o. o. Z tajnego archiwum. Prawda o finansowych i politycznych skandalach w Kościele, tł. W. Lipińska, Gdańsk 2015; M. Guarino, Bank Boga i bankierzy papieża. Afery i skandale watykańskiej  kasy, tł. B. Nowosad, Katowice 2001, http://www.newsweek.pl/kultura/wiadomosci-kulturalne/prawda-o-zamachu-na-jana-pawla-ii,37373,1,1.html; http://www.newsweek.pl/wiedza/historia/kto-zlecil-zamach-na-jana-pawla-ii-watykan-papiez-polak-kosciol-katolicki-newsweek-pl,artykuly,284904,1.html.