Jak się dzisiaj żyje osobom starszym w Łodzi?
Łódź jest najbardziej wyludniającym się miastem w Polsce. Co czwarty mieszkaniec Łodzi skończył 60 lat. Ludzie, którzy przepracowali w przemyśle włókienniczym, na trzy zmiany, całe swoje życie mają bardzo niskie emerytury.
Łódź chyba jest trudnym miejscem, także pod względem mieszkaniowym? Raczej stare budownictwo w kamienicach, czy w PRL-owska wielka płyta nie są dostosowane do potrzeb osób starszych i niepełnosprawnych.
Starsi Łodzianie żyją w koszmarnych warunkach lokalowych, często w lokalach socjalnych. Przykład, to dom mieszkalny przy ul. Celnej 2 w Łodzi. Są tam bardzo strome schody na pierwsze piętro. Na ścianach korytarza grzyb. Interwencje w administracji nie przyniosły rezultatów. Od jaśnie panującego grzyba, rozwijają się choroby różne. Starsi ludzie nie wzywają często lekarzy do siebie, bo nie mają pieniędzy na wykupienie leków, Nieprawdą jest, że leki dla seniorów są bezpłatne. Ja na leki dla mojej 89 letniej Mamy wydaję około 400 zł. miesięcznie. Uważam, że skandalem jest to, że pampersy, pieluchomajtki i inne materiały chłonne dla osób z problemem nietrzymania moczu są bardzo drogie, a refundacja, 70 procent kosztów zakupu pampersów, przysługuje tylko za 60 sztuk na miesiąc. Jeden refundowany pampers na noc, jeden na dzień. Prywatny zakup paczki 30 szt. pampersów, to koszt około 79 zł. Nie wszystkich emerytów stać na taki wydatek na pampersy.
A pomoc ze strony miasta? Prezydent Zdanowska opowiada, że Łódź jest świetnym miejscem dla seniorów...
Łódź ma dobre programy wsparcia tylko dla aktywnych, zdrowych seniorów. Prawdziwe wykluczenie społeczne dotyka seniorów niedołężnych, niepełnosprawnych i chorych,. Brakuje dobrze przygotowanych do pracy opiekunów medycznych i opiekunów osób starszych. Kształcenie w tych zawodach władze miasta promują na kursach zawodowych. Jest to bardzo złe. Na takie kursy, organizowane przez zaprzyjaźnione z rządzącymi organizacje pozarządowe przyjmowane są wszystkie osoby.,(chodzi o pozyskanie dotacji). Brakuje selekcji przy przyjęciach do kształcenia w tym zawodzie. Na zorganizowanym, krótkotrwałym kursie, trudno nauczyć słuchaczy właściwych postaw i szacunku wobec zależnych osób, trudno wykształcić empatię i profesjonalizm. Niektórzy zapisują się na taki kurs tylko dlatego, bo otrzymają wyżywienie i bilety na tramwaj. Nikt nie sprawdza poziomu i jakości kształcenia na tych kursach. Starość w Łodzi, to często: straszliwa samotność, (wielu seniorów rozmawia z telewizorem), brak możliwości kontaktu z lekarzem, uwięzienie we własnym domu, brak możliwości dotarcia do lekarza specjalisty, czy na rehabilitację, to prawdziwe wykluczenie społeczne, to niemożność uczestnictwa w życiu kulturalnym i społecznym miasta. Tu muszę nadmienić, że Pani Prezydent Zdanowska poświęca się i pozwala, aby służbowe samochody Urzędu Miasta woziły seniorów na wybory. Samorządowe.
Jakie są podstawowe problemy osób starszych w Łodzi? Czy się one różnią czymś od Warszawy, czy Poznania?
Seniorzy w Łodzi są często niedożywieni, nie mają sił pójść do sklepu, nie mają pieniędzy. Koszty utrzymania są wysokie. Seniorów nie stać na opłacenie nawet niedouczonych opiekunów osób zależnych. W Łodzi, szczególnie w blokach ludzie są dla siebie obcy, nie znają się, nie pomagają sobie. Ostatnio starsza Pani przewróciła się w łazience i tak leżała przez trzy dni. Przyszedł syn i uratował matkę.
A pomoc instytucjonalna? Na przykład Domy Pomocy Społecznej, Domy Spokojnej Starości, czy długoterminowa opieka pielęgniarska?
W Łodzi są bardzo długie kolejki do uzyskania miejsca w Domu Pomocy Społecznej lub uzyskania opieki pielęgniarskiej długoterminowej. Tak naprawdę, to tylko rodzina, rodzina wielopokoleniowa może zapewnić właściwą opiekę i poczucie bezpieczeństwa osobie starszej. Niestety w Łodzi jest wiele rodzin rozbitych, wiele dzieci wyjechało za chlebem, dlatego problem ludzi starszych narasta i nie umiemy sobie z nim poradzić. Jeśli starość, to nie w Łodzi.
Dziękuję za rozmowę.
Z Jadwigą Bedą, członkiem Zarządu Sejmiku Województwa Łódzkiego rozmawiał Michał Miłosz.
