W nocy z 17 na 18 października 1943 r. miała miejsce jedna z największych egzekucji w historii Pawiaka. Nagich więźniów wyprowadzano grupami na teren ruin getta i przez kilka godzin rozstrzeliwano ogniem z broni maszynowej. Tylko tej jednej nocy zginęło 600 osób. Po stłumieniu wiosną 1943 r. powstania w getcie warszawskim Niemcy postanowili wykorzystać jego ruiny jako miejsce masowych egzekucji. Atutem tego rozwiązania było bezpośrednie sąsiedztwo więzienia na Pawiaku, gdzie trafiała zdecydowana większość więźniów politycznych. Pierwsza egzekucja więźniów Pawiaka przeprowadzona w ruinach getta warszawskiego miała miejsce w maju 1943 r., a więc jeszcze w trakcie powstania w getcie. Od tego momentu egzekucje na tamtym terenie odbywały się już niemal codziennie. Polscy więźniowie polityczni byli mordowani często po zaledwie kilku- lub kilkunastodniowym śledztwie, a nierzadko w ogóle bez śledztwa. Niemal codziennie miały też miejsce egzekucje Żydów ujętych przez Niemców po „aryjskiej stronie”, jak również Polaków, którzy ich ukrywali. We wrześniu 1943 r., po objęciu przez Franza Kutcherę stanowiska Dowódcy SS i Policji na dystrykt warszawski, w okupowanej stolicy nastał niespotykany do tej pory terror w stosunku do ludności cywilnej. Represje wymierzane wcześniej w konkretne środowiska społeczne lub polityczne, teraz dotykały wszystkich bez wyjątku mieszkańców stolicy. Większe rozmiary przybrała odbywająca się równolegle akcja likwidowania zakładników w ruinach getta. Egzekucje odbywały się nierzadko nawet kilka razy w ciągu jednego dnia. W nocy z 17 na 18 października 1943 r. miała miejsce jedna z największych egzekucji w historii Pawiaka, trwająca kilka godzin. Nagich więźniów wyprowadzano grupami z więzienia na teren getta i rozstrzeliwano ogniem broni maszynowej. Zamordowano wówczas ok. 600 osób. W ciągu kilku kolejnych miesięcy Niemcy przeprowadzili tam kilkadziesiąt podobnych masowych zbrodni. Ostatnia egzekucja w ruinach getta miała miejsce 13 sierpnia 1944 r. Rozstrzelano wówczas około 100 więźniów. Zdaniem historyków IPN, w latach 1943-1944 w ruinach getta zamordowano około 20 tys. osób – w tym około 10 tys. Polaków. Źródła: Władysław Bartoszewski: Warszawski pierścień śmierci 1939-1944. Warszawa: Interpress, 1970 Regina Domańska: Pawiak – więzienie Gestapo. Kronika lat 1939-1944. Warszawa: Książka i Wiedza, 1978