Zakazane głosy – dokument o zbrodniach żydowskich podczas wojny sześciodniowej

Przez lata taśmy z nagraniami zawierającymi zeznania żydowskich żołnierzy dotyczące zbrodni, których się dopuścili w 1967 r. były uwięzione przez izraelską cenzurę. Niedawno odtajnione szokują swoją zawartością.

W czerwcu 1967 roku armia izraelska zaatakowała i zmasakrowała armie Egiptu, Syrii i Jordanii. Żydowscy żołnierze zajęli Gazę, półwysep Synaj i Zachodni Brzeg Jordanu. Żydzi w Izraelu i diasporze, pełni euforii, okazywali radość z triumfu swego państwa.

Radości nie podzielali niektórzy żydowscy żołnierze mający poczucie winny z powodu popełnionych zbrodni. Ich relacje tydzień po zakończeniu wojny nagrali pisarz Amos Oz i redaktor Avraham Shapira. Przez lata taśmy z nagraniami były uwięzione przez izraelską cenzurę. Niedawno odtajnione stały się kanwą wyświetlanego podczas Docs Against Gravity Film Festiwal izraelsko-niemieckiego dokumentu „Zakazane głosy” w reżyserii Mory Loushy.

Nagranym rozmowom, odsłuchiwanym po pół wieku przez doświadczonych życiem Izraelczyków, towarzyszą liczne i bardzo ciekawe zdjęcia archiwalne dokumentujące wojnę sześciodniową. Wbrew swoim oczekiwaniom żydowscy żołnierze, pomimo chęci zapisania się w historii swego kraju, odczuwali strach i wyrzuty sumienia z powodu tego jak łatwo przychodziło im zabijanie innych ludzi, tym jak ludzkie cierpienia i śmierć im szybko powszedniały.

Film ukazuje, jak Żydzi wyzwolili się z stereotypu tchórzy i słabeuszów, jak z idealistów stali się okupantami, jak łatwo przyszło im zabijanie cywili, wrogich żołnierzy wziętych do niewoli. Dokument kolejny raz potwierdza, że izraelscy dowódcy nakazywali podwładnym mordowanie jak największej ilości nie-żydów.

W filmie ukazane jest nie tylko mordowanie przez Żydów nieżydowskiej ludności cywilnej, ale także brutalność i terror izraelskich żołnierzy wobec palestyńskich cywilów, masowe deportacje Palestyńczyków z ich stron rodzinnych, potulność Palestyńczyków wobec żydowskich oprawców identyczna z potulnością żydów wobec nazistów podczas II wojny światowej.

Zgodnie z przewidywaniami weteranów wojny sześciodniowej bestia szowinizmu syjonistycznego na dekady zatruła psychikę Żydów, co pesymistycznie nastawia ich co do przyszłości państwa żydowskiego. Bycie okupantami od pół wieku skutecznie okalecza emocjonalnie i intelektualnie naród żydowski.

Film „Zakazane głosy” doskonale ukazuje, jak żydowski imperializm nie dosyć, że zadał cierpienie Palestyńczykom, to duchowo okaleczył samych Żydów, zniewalając ich w syjonistycznej nienawiści. Jedynym optymistycznym akcentem w filmie jest to, że są Żydzi zdolni do dostrzeżenia okropieństw okupacji i mówienia o tym głośno.

Jan Bodakowski

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.