Aktorki w Polityce. Cicciolina i Klaudia Jachira. Łączą je lewicowe liberalne poglądy

Klaudia Jachira, kandydująca z listy KO do sejmu z Warszawy twierdzi, że jest „dyplomowana aktorka po PWST, zaangażowana w życie społeczne i polityczne Polski. Nie boi się w artystyczny sposób wyrażać swoich poglądów i opinii". Z danych serwisu „Film polski" wynika, że w rzeczywistości ukończyła Wydział Lalkarski PWST w Krakowie — Filia we Wrocławiu.

W „opisie firmy" (pewnie to wyższy stopień wtajemniczenia gender, już nie jest się osobą, tylko firmą) Klaudia Jachira zadeklarowała, że „kandyduję do Sejmu, bo" uważa, że: „miejsce posła jest nie tylko w Sejmie, ale wśród ludzi na ulicy" (złośliwi mogliby się dopytywać o latarnie), jest niezależna i nie boi się mówić prawdy, wierzy, że „pomimo różnic, jesteśmy jedną rodziną", chce by „Polska była szanowana w świecie" i wierzy, „że znowu może być normalnie". Nie da się ukryć, że Klaudia Jachira bardzo oryginalnie zabiega o szacunek dla Polski i zapewne jej definicja normalności jest też oryginalna.

Na swoim profilu facebookowym Klaudia Jachira przedstawiła swoją biografię. W biografii kandydatki KO można przeczytać, że „Klaudia Jachira od pewnego czasu, podbija Internet. Jej filmiki, które są ostrą, ale dowcipną i szalenie atrakcyjną formą krytyki rzeczywistości, mają coraz większą publiczność. Działania Klaudii Jachiry to najczystszej wody satyra polityczna, która wydawała się być gatunkiem martwym. Satyra, którą aktorka stosuje w swojej działalności, wykorzystuje wszystkie elementy tego gatunku. Klaudia Jachira bowiem, używając oficjalnego języka życia politycznego, skutecznie wyśmiewa ten język. Podobnie zresztą jest i z meritum przekazu. Aktorka obnaża jego płytkość i niezgodność z prawdą. W sposób finezyjny i bardzo przystępny oraz niezmiernie czytelny pokazuje, że język może być i właśnie teraz jest narzędziem propagandy, która wykrzywia rzeczywistość, wręcz ją zakłamuje. Udowadnia, że coś, co należało do poprzedniego, skompromitowanego systemu, na nowo weszło do sfery publicznej i jest kolejny już raz rzeczą niebezpieczną. Walczy z językiem oraz rzeczywistością wykreowaną dzięki niemu przez polityków. I robi to w mistrzowski sposób".

Taka biografia Klaudii Jachiry nie dziwi, zważywszy na jej wykształcenie i doświadczenia zawodowe predestynujący ją do piastowania mandatu posła. Według portalu „Film polski" Klaudia Jachira ukończyła Policealne Studium Aktorskie "L'Art Studio" w Krakowie i Wydział Lalkarski PWST w Krakowie — Filia we Wrocławiu.

Klaudia Jachira ma też bogate doświadczenie zawodowe dające jej olbrzymią wiedzę i umiejętności do pracy publicznej: zagrała epizodyczną role Michaliny w 163 odcinku serialu „Przyjaciółki", role klientki w 31 odcinku serialu „Galeria". Między 2004 a 2019 aż pięć ról w serialu „Pierwsza Miłość". Były to role: dziewczyny nieudolnie podrywanej przez Bartka Miedzianowskiego, klientki pubu "Barbarian"; policjantki dyżurnej w Komendzie Miejskiej Policji we Wrocławiu; pielęgniarki na Oddziale Neurologii Szpitala Klinicznego nr 1 we Wrocławiu, pasażerki na dworcu PKP kupująca bilet na pociąg do Wrześni. W serialu „Na wspólnej" zagrała sekretarkę w odcinku 2646.

Niezwykle znaną aktorką, która zrobiła karierę w polityce była Ilona Staller. Jak informuje Wikipedia „właściwie Elena Anna Staller, znana pod pseudonimem artystycznym Cicciolina [...] – włoska aktorka pornograficzna, węgierskiego pochodzenia. Była jedną z największych europejskich gwiazd porno i skandalistek lat 80. XX wieku. Także aktywistka polityczna, pierwsza w historii gwiazda porno wybraną do parlamentu demokratycznego państwa".

Ojciec Ciccioliny pracował w węgierskiej komunistycznej bezpiece. Ona sama była konfidentką rumuńskiej bezpieki, co zapewne pomogło jej w uzyskaniu tytułu Miss Węgier. W 1972 roku wyemigrowała do Włoch. Pracowała jako modelka i w radiu.

Cicciolina „pod pseudonimem Elena Mercuri zadebiutowała na ekranie w dramacie Bali (Incontro d'amore, 1974) u boku Johna Steinera, Laury Antonelli i Umberto Orsiniego. Wystąpiła potem w kilkudziesięciu filmach, w tym w dreszczowcu 5 donne per l'assassino (1974) z Giorgio Albertazzim, thrillerze policyjnym ...a tutte le auto della polizia (1975) z Antonio Sabàto, La Liceale (1975), La ingenua (1975), komedii Psie serce (Cuore di cane, 1976) z Maxem von Sydow i Mario Adorfem, Replikator (1994) Philipa Jacksona i El mundo de los sentidos de Emy Wong (1977). W 1978 roku pojawiła się we włoskim programie C'era Due Volte i była pierwszą kobietą, która pokazała nagi biust we włoskiej telewizji. Była też reżyserką i autorką scenariusza nakręconego w roku 1989 filmu Diva futura, będącego jej swoistym manifestem politycznym".

„Jej kariera w branży porno rozpoczęła się w roku 1983, po spotkaniu reżysera Riccardo Schicchi, który pomógł jej odnieść sukces w programie radiowym Voulez-vous coucher avec moi?. Na planie trzech produkcji – Rozwój i upadek rzymskiej cesarzowej (Carne bollente, 1987), Diabeł w panu Holmes (The Devil in Mr. Holmes, 1987) i Backdoor Summer 1 (1988) - spotkała się z hollywoodzkim gwiazdorem porno Johnem Holmesem, nie wiedząc, że był on nosicielem wirusa HIV[17]. Ostatni raz zagrała w tego rodzaju filmie w roku 1993. Brała udział w kilku międzynarodowych edycjach magazynu „Playboy" - argentyńskim w marcu 1988, węgierskim w czerwcu 2005 i meksykańskim w 2005".

„Cicciolina usiłowała też zrobić karierę piosenkarki, śpiewając teksty o mocnym zabarwieniu erotycznym do prostej muzyki, co przynosiło niezamierzenie komiczny efekt. Ze względu na treść, jej piosenki nie były oficjalnie publikowane we Włoszech, zdobyły jednak pewną popularność za granicą".

Poślubiła amerykańskiego rzeźbiarza, urodziła syna, rozwiodła się, zagrała „w brazylijskiej telenoweli Xica da Silva (1996)[12] jako Cortesã Ludovica de Castelgandolfo". „W 2015 oświadczyła, że stała się praktykującą katoliczką i jest gotowa na ''artystyczny film pornograficzny''"

„Ilona Staller kandydowała pierwszy raz do włoskiego parlamentu w roku 1979, z listy włoskiej Partii Zielonych Lista del Sole. W roku 1985 przeszła do Partii Radykalnej (Partito Radicale) i w 1987 została z jej listy wybrana do parlamentu w okręgu Lazio w Rzymie. Występowała m.in. za wystąpieniem Włoch z NATO i przeciwko energetyce jądrowej. W roku 1990, podczas kryzysu iracko-kuwejckiego złożyła pod adresem Saddama Hussejna ofertę seksu, w zamian za doprowadzenie do pokoju w regionie. Ofertę tę powtórzyła jeszcze w roku 2002 oraz, tym razem pod adresem Osamy bin Ladena, w 2006. Posłanką była tylko przez jedną kadencję. Pozostała jednak aktywna politycznie. W 1991 założyła, wraz z przyjaciółką, aktorką pornograficzną Moaną Pozzi, „Partię Miłości" (Partito dell'Amore). W 2002 próbowała startować w wyborach parlamentarnych na Węgrzech, nie uzyskała jednak wymaganego poparcia, aby zarejestrować się jako kandydatka. W 2012 założyła „nową partię", a w 2013 także politykę wspólnie z pochodzącym z Tagliacozzo Lucą Di Carlo, prawnikiem międzynarodowych gwiazd takich jak Pamela Anderson, Michael Jackson, Lady Gaga czy Rod Stewart, był to ruch DNA (Democrazia Natura Amore). Jej poglądy polityczne były swoistą mieszanką pozycji ekologicznych i radykalnie liberalnych obyczajowo. Występowała przeciwko energetyce jądrowej, wykorzystywaniu zwierząt do doświadczeń naukowych, proponuje wyższe opodatkowanie samochodów, by z uzyskanych pieniędzy finansować ochronę środowiska. Opowiadała się za pełną wolnością seksualną, za legalizacją narkotyków, przeciwko przemocy i cenzurze i za edukacją seksualną w szkołach. Stała się także aktywną działaczką ruchu na rzecz praw zwierząt".

Jan Bodakowski