Ks. Apolinary Leśniewski – nauczyciel, kapelan, ofiara komunizmu

Apolinary Leśniewski urodził się 23 lipca 1891 r. we Wróblewie koło Sieradza. Uczył się w Szkole Handlowej w Kaliszu, gdzie był współorganizatorem skautingu. Studiował medycynę i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie we Lwowie i Uniwersytecie Warszawskim. Później uczył się w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku.

Po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1920 r. pracował jako wykładowca w seminarium i nauczyciel religii. Od 1925 r. pełnił funkcję dyrektora Gimnazjum im. Jana Długosza we Włocławku. W 1932 r. wyjechał do Paryża, gdzie był duszpasterzem tamtejszej Polonii. Po powrocie do kraju został wizytatorem w Zarządzie Centralnym Ministerstwa Wyznań i Oświecenia Publicznego.

W 1939 r. został mianowany kapelanem wojskowym. W czasie powstania warszawskiego był kapelanem Armii Krajowej. Po wojnie osiadł w Sieradzu, gdzie został pierwszym proboszczem tamtejszej fary. Uczył też religii i nauk przyrodniczych oraz przewodniczył komisji ds. podręczników i programów nauczania religii. W latach 1946-71 był dziekanem sieradzkim, a następnie wizytatorem parafii i kancelarii dziekańskich, aktywnie współpracował z kurią włocławską.

W 1950 r. w ramach represji politycznych wobec księży katolickich został skazany przez sąd wojskowy na karę 2 lat pozbawienia wolności, ponieważ nie poinformował służby bezpieczeństwa o nielegalnej organizacji antykomunistycznej założonej przez uczniów sieradzkiego liceum. Po wyjściu na wolność ponownie został proboszczem w Sieradzu, będąc aż do emerytury pod stałą obserwacją służb bezpieczeństwa.

Ks. Apolinary Leśniewski zmarł 5 listopada 1984 r. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Sieradzu. W 2016 r., za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.