Wideo. Witold Gadowski o nowej książce Tuska i o pozycji swojego autorstwa

Gadowski o książce Tuska

Gadowski o swojej najnowszej książce

Najnowszą książką autorstwa Witolda Gadowskiego jest praca „Boży pył codzienności" — „zbiór tekstów publicystycznych Witolda Gadowskiego komentujących bieżące wydarzenia zarówno w Polsce jak i na całym świecie. Autor w swoim charakterystycznym — niepokornym, pełnym krytyki wobec mitów współczesności- stylu, analizuje teraźniejszość przez pryzmat kontekstów historycznych, filozoficznych i naukowych, jak i przez pryzmat doświadczeń wynikających ze spotkań z fascynującymi ludźmi, których miał okazję poznać na swojej dziennikarskiej i artystycznej drodze. Wydaje się, że właśnie owo doświadczenie Spotkania z drugim człowiekiem jest dla Witolda Gadowskiego najważniejsze. Stosuje on swoistą - "podwójną"- metodę majeutyczną — stara się wydobyć prawdę, mądrość, światło z ludzi spotkanych na swojej drodze i przelać te doświadczenia na słowo pisane. Z drugiej zaś strony, Gadowski prowokuje czytelnika do myślenia i pomaga nam odkrywać, że pewne uniwersalne prawdy, każdy z nas ma już zapisane w sobie (a przynajmniej ma w sobie potencjał do odkrywania prawd y- zwany logicznym myśleniem). Otaczającą nas rzeczywistość autor stara się analizować aksjologicznie (pod względem wartości) i teleologicznie (przez pryzmat celu) - czyli przez pryzmaty tak bardzo potrzebne w publicystyce a tak często zastępowane dziś postmodernistycznym bełkotem — gdzie liczy się to, co przyjemne, łatwe, "modne". Witold Gadowski stara się rozbijać wysokie mury poprawności politycznej, by oglądać i opisywać świat takim, jaki jest naprawdę z całym jego trudem i cierpieniem, dobrem i pięknem".

Jak można się dowiedzieć z Wikipedii Witold Gadowski „ukończył psychologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 80. był członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów i twórcą podziemnego klubu politycznego „Okop"".

W czasie transformacji ustrojowej był jednym z założycieli Małopolskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność". W III RP pracował jako „dziennikarz »Czasu Krakowskiego« i reporter śledczy „Gazety Polskiej". W latach 90. korespondent wojenny na Bałkanach. Organizator konwojów z pomocą dla ofiar wojny w Kosowie. W 1991 kandydował do Sejmu z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum, a w 1993 z listy Ruchu dla Rzeczypospolitej. W latach 2000–2002 dyrektor Wydziału Informacji Urzędu Miasta Krakowa i rzecznik prasowy prezydenta miasta Krakowa Andrzeja Gołasia. Wieloletni dziennikarz telewizji TVN, gdzie był reporterem programu „Superwizjer". Od 1 stycznia 2007 do 20 stycznia 2009 dyrektor krakowskiego oddziału Telewizji Polskiej. [...] Do maja 2010 pracował w TVN w Krakowie. Wraz z Przemysławem Wojciechowskim zrealizował cykl reportaży pt. „Tragarze śmierci", opowiadający o współczesnym terroryzmie. Był jednym z autorów m.in. wywiadów z Iliczem Ramirezem Sanchezem, zwanym „Carlosem" lub „Szakalem" oraz jego żoną (wraz z Przemysławem Wojciechowskim i Beatą Biel), z Hansem Joachimem Kleinem, z jedną z założycielek RAF – Astrid Proll, jednym z przywódców Drugiej Generacji RAF Peterem-Juergenem Boockiem, oraz z córką Ulrike Meinhof. Rozmawiał także z francuskim sędzią Jeanem-Louisem Bruguière. Współrealizował dwa reportaże o powiązaniach Abu Nidala z Polską. Równocześnie powstała napisana wraz z Przemysławem Wojciechowskim książka pt. „Tragarze śmierci. Polskie związki ze światowym terroryzmem", wydana w kwietniu 2010 r. Od 10 maja 2010 do 12 października 2010 dyrektor TVP1".

Witold Gadowski jest wykładowca „reportażu na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II, dawniej Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na kierunku dziennikarstwo i komunikacja społeczna", autorem „opowiadań, wierszy, piosenek, publicysta internetowy (na: Salon24, stefczyk.info). Pierwszą swoją powieść „Wieża komunistów" wydał w 2012. Oparta na historii FOZZ, chronologicznie druga część tryptyku. Pierwsza część, „Smak wojny" (premiera: 2013), jak zapewnia autor, jest „powieścią awanturniczą" opisującą losy Andrzeja Brennera w czasie wojny w dawnej Jugosławii – w Kosowie, „...trzecia będzie o Smoleńsku. Chciałbym, żeby ten cykl zakończył się bardzo aktualnie, zmierzeniem się głównego bohatera z tym wszystkim, z czym my też się mierzymy – zapowiada autor". Publikował m.in. w „Rzeczpospolitej", „Wprost", „Dzienniku Polskim" i polonijnych gazetach emigracyjnych. Autor dwóch książek publicystycznych „Lokal dla awanturnych" i „Krew nie woda", wydanych przez wydawnictwo „Replika"".

Witold Gadowski to „zdecydowany krytyk rządów PO i PSL [...]. Publicysta krytykuje również działalność polityczną prezydenta Krakowa Jacka Majchrowskiego, jego obecnych i byłych współpracowników, Magdaleny Sroki, prezes Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w latach 2015–2017. Prowadzi na portalu internetowym YouTube program publicystyczny w formie komentarzy dotyczących aktualnej sytuacji politycznej i społecznej w Polsce i na świecie. Od grudnia 2012 współpracownik czasopisma „W Sieci". Wraz z Maciejem Grabysą reżyser pierwszego w Polsce dokumentu opowiadającego o międzynarodowym rynku handlu ludzkimi organami. Od września 2016 był autorem i gospodarzem programu „Łowca smoków" w TVP1. Zakończył następnie współpracę z TVP1 w wyniku konfliktu z prezesem TVP Jackiem Kurskim. Obecnie prowadzi w Radiu WNET audycję poranną. Od 2017 jest wiceprezesem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich". Leaureat wielu nagród dziennikarskich.

Jan Bodakowski